palpo
palpo, āvi, ātum, 1, v. a., and pal-por, ātus palpus; cf. Gr. ψάλλω, 1, v. dep. a., to stroke, to touch softly, to pat (poet. and in post-Aug. prose; syn. mulceo). Lit.: modo pectora praebet Virgineā palpanda manu, Ov. M. 2, 867 Jahn N. cr.: palpate lupos, Manil. 5, 702: cum equum permulsit quis vel palpatus est, Dig. 9, 1, 1: tamquam si manu palpetur, Schol. Juv. 6, 196: animalia blandi manu palpata magistri, Prud. στεφ. 11, 91.— Transf. To caress, coax, wheedle, flatter. Absol.: hoc sis vide ut palpatur! nullus est quando occepit, blandior, Plaut. Merc. 1, 2, 57; Lucil. ap. Non. 472, 6: palpabo, ecquonam modo possim, etc., Cic. Att. 9, 9, 1: nihil asperum tetrumque palpanti est, Sen. Ira, 3, 8, 7.— With dat.: quam blande mulieri palpabitur, Plaut. Am. 1, 3, 9: cui male si palpere, recalcitrat undique tutus, Hor. S. 2, 1, 20: scribenti palpare, Poll. ap. Cic. Fam. 10, 33, 2.— With acc.: quem munere palpat Carus, Juv. 1, 35; App. M. 5, p. 172, 39.— To feel one's way (late Lat.): et palpes in meridie, sicut palpare solet caecus in tenebris, Vulg. Deut. 28, 29; id. Job, 5, 14.
No short def.
Headword (normalized):
palpo
Headword (normalized/stripped):
palpo
Intro Text:
palpo, āvi, ātum, 1, v. a., and pal-por, ātus palpus; cf. Gr. ψάλλω, 1, v. dep. a., to stroke, to touch softly, to pat (poet. and in post-Aug. prose; syn. mulceo). Lit.: modo pectora praebet Virgineā palpanda manu, Ov. M. 2, 867 Jahn N. cr.: palpate lupos, Manil. 5, 702: cum equum permulsit quis vel palpatus est, Dig. 9, 1, 1: tamquam si manu palpetur, Schol. Juv. 6, 196: animalia blandi manu palpata magistri, Prud. στεφ. 11, 91.— Transf. To caress, coax, wheedle, flatter. Absol.: hoc sis vide ut palpatur! nullus est quando occepit, blandior, Plaut. Merc. 1, 2, 57; Lucil. ap. Non. 472, 6: palpabo, ecquonam modo possim, etc., Cic. Att. 9, 9, 1: nihil asperum tetrumque palpanti est, Sen. Ira, 3, 8, 7.— With dat.: quam blande mulieri palpabitur, Plaut. Am. 1, 3, 9: cui male si palpere, recalcitrat undique tutus, Hor. S. 2, 1, 20: scribenti palpare, Poll. ap. Cic. Fam. 10, 33, 2.— With acc.: quem munere palpat Carus, Juv. 1, 35; App. M. 5, p. 172, 39.— To feel one's way (late Lat.): et palpes in meridie, sicut palpare solet caecus in tenebris, Vulg. Deut. 28, 29; id. Job, 5, 14.
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n33535
No citations.
{
"content": "palpo, āvi, ātum, 1, v. a., and pal-por, ātus palpus; cf. Gr. ψάλλω, 1, v. dep. a., to stroke, to touch softly, to pat (poet. and in post-Aug. prose; syn. mulceo). Lit.: modo pectora praebet Virgineā palpanda manu, Ov. M. 2, 867 Jahn N. cr.: palpate lupos, Manil. 5, 702: cum equum permulsit quis vel palpatus est, Dig. 9, 1, 1: tamquam si manu palpetur, Schol. Juv. 6, 196: animalia blandi manu palpata magistri, Prud. στεφ. 11, 91.— Transf. To caress, coax, wheedle, flatter. Absol.: hoc sis vide ut palpatur! nullus est quando occepit, blandior, Plaut. Merc. 1, 2, 57; Lucil. ap. Non. 472, 6: palpabo, ecquonam modo possim, etc., Cic. Att. 9, 9, 1: nihil asperum tetrumque palpanti est, Sen. Ira, 3, 8, 7.— With dat.: quam blande mulieri palpabitur, Plaut. Am. 1, 3, 9: cui male si palpere, recalcitrat undique tutus, Hor. S. 2, 1, 20: scribenti palpare, Poll. ap. Cic. Fam. 10, 33, 2.— With acc.: quem munere palpat Carus, Juv. 1, 35; App. M. 5, p. 172, 39.— To feel one's way (late Lat.): et palpes in meridie, sicut palpare solet caecus in tenebris, Vulg. Deut. 28, 29; id. Job, 5, 14.\n",
"key": "palpo1",
"type": "main"
}