ŏmitto
ŏmitto, īsi, issum, 3, v. a. ob-mitto, to let go, let loose, let fall. Lit. (rare; perh. not in Cic.; cf.: amitto, dimitto): aliquam, Plaut. Mil. 4, 3, 2; id. Stich. 2, 2, 11: mulierem, Ter. Ad. 2, 1, 18: habenas, to let go, Tac. H. 1, 86: arma, to let fall, Liv. 21, 11: animam, to give up the ghost, to die, Plaut. Am. 1, 1, 85.— Trop. (class.). In gen., to lay aside, let go, give up, dismiss, neglect, disregard: omittere tristitiam, Ter. Ad. 2, 4, 3: iracundiam, id. ib. 4, 7, 36: noxiam, to leave unpunished, id. Eun. 5, 2, 14: apparatum, Liv. 37, 10: nec nostrae nobis utilitates omittendae sunt, Cic. Off. 3, 10, 42: omitte timorem, lay aside, id. Rep. 6, 10, 10: voluptates, id. Fin. 1, 10, 36: omnibus omissis his rebus, laying aside all those things, Caes. B. G. 7, 34: primam navigationem ne omiseris, do not neglect, Cic. Q. Fr. 2, 6, 3: teneo quam optabam occasionem neque omittam, id. Leg. 1, 2, 5: hostes, Just. 1, 8, 6: ducum officia, id. 11, 9, 8.— In partic. To pass over, say nothing of, omit, in speaking (cf., relinquo, praetereo): ut omittam cetera quae sunt innumerabilia, Cic. Brut. 76, 266; cf.: ut alia omittam, id. Quint. 22, 70: omitto illa vetera, quod, etc., id. Att. 8, 3, 3: innumerabiles viros, id. Rep 1, 1, 1: de reditu, id. Pis. 22, 51: de me, id. Rab. Post. 12, 34; Lact. 4, 24, 6.— Of an action, to leave off, give over, cease doing any thing (syn. desino).—With inf.: iratus esse, Plaut. Pers. 3, 3, 26. rogare, id. ib. 4, 4, 90: lugere. Cic. Brut. 76, 266: curare aliquid, id. Cael. 22, 54: mirari, Hor. C. 3, 29, 11.—Hence, ŏmissus, a, um, P. a., negligent, heedless, remiss (ante-class.): animo esse omisso, Ter, Heaut. 5, 2, 9.—Comp.: ab re Omissior, in respect of property, Ter. Ad. 5, 3, 44.
No short def.
Headword (normalized):
ŏmitto
Headword (normalized/stripped):
omitto
Intro Text:
ŏmitto, īsi, issum, 3, v. a. ob-mitto, to let go, let loose, let fall. Lit. (rare; perh. not in Cic.; cf.: amitto, dimitto): aliquam, Plaut. Mil. 4, 3, 2; id. Stich. 2, 2, 11: mulierem, Ter. Ad. 2, 1, 18: habenas, to let go, Tac. H. 1, 86: arma, to let fall, Liv. 21, 11: animam, to give up the ghost, to die, Plaut. Am. 1, 1, 85.— Trop. (class.). In gen., to lay aside, let go, give up, dismiss, neglect, disregard: omittere tristitiam, Ter. Ad. 2, 4, 3: iracundiam, id. ib. 4, 7, 36: noxiam, to leave unpunished, id. Eun. 5, 2, 14: apparatum, Liv. 37, 10: nec nostrae nobis utilitates omittendae sunt, Cic. Off. 3, 10, 42: omitte timorem, lay aside, id. Rep. 6, 10, 10: voluptates, id. Fin. 1, 10, 36: omnibus omissis his rebus, laying aside all those things, Caes. B. G. 7, 34: primam navigationem ne omiseris, do not neglect, Cic. Q. Fr. 2, 6, 3: teneo quam optabam occasionem neque omittam, id. Leg. 1, 2, 5: hostes, Just. 1, 8, 6: ducum officia, id. 11, 9, 8.— In partic. To pass over, say nothing of, omit, in speaking (cf., relinquo, praetereo): ut omittam cetera quae sunt innumerabilia, Cic. Brut. 76, 266; cf.: ut alia omittam, id. Quint. 22, 70: omitto illa vetera, quod, etc., id. Att. 8, 3, 3: innumerabiles viros, id. Rep 1, 1, 1: de reditu, id. Pis. 22, 51: de me, id. Rab. Post. 12, 34; Lact. 4, 24, 6.— Of an action, to leave off, give over, cease doing any thing (syn. desino).—With inf.: iratus esse, Plaut. Pers. 3, 3, 26. rogare, id. ib. 4, 4, 90: lugere. Cic. Brut. 76, 266: curare aliquid, id. Cael. 22, 54: mirari, Hor. C. 3, 29, 11.—Hence, ŏmissus, a, um, P. a., negligent, heedless, remiss (ante-class.): animo esse omisso, Ter, Heaut. 5, 2, 9.—Comp.: ab re Omissior, in respect of property, Ter. Ad. 5, 3, 44.
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n32555
No citations.
{
"content": "ŏmitto, īsi, issum, 3, v. a. ob-mitto, to let go, let loose, let fall. Lit. (rare; perh. not in Cic.; cf.: amitto, dimitto): aliquam, Plaut. Mil. 4, 3, 2; id. Stich. 2, 2, 11: mulierem, Ter. Ad. 2, 1, 18: habenas, to let go, Tac. H. 1, 86: arma, to let fall, Liv. 21, 11: animam, to give up the ghost, to die, Plaut. Am. 1, 1, 85.— Trop. (class.). In gen., to lay aside, let go, give up, dismiss, neglect, disregard: omittere tristitiam, Ter. Ad. 2, 4, 3: iracundiam, id. ib. 4, 7, 36: noxiam, to leave unpunished, id. Eun. 5, 2, 14: apparatum, Liv. 37, 10: nec nostrae nobis utilitates omittendae sunt, Cic. Off. 3, 10, 42: omitte timorem, lay aside, id. Rep. 6, 10, 10: voluptates, id. Fin. 1, 10, 36: omnibus omissis his rebus, laying aside all those things, Caes. B. G. 7, 34: primam navigationem ne omiseris, do not neglect, Cic. Q. Fr. 2, 6, 3: teneo quam optabam occasionem neque omittam, id. Leg. 1, 2, 5: hostes, Just. 1, 8, 6: ducum officia, id. 11, 9, 8.— In partic. To pass over, say nothing of, omit, in speaking (cf., relinquo, praetereo): ut omittam cetera quae sunt innumerabilia, Cic. Brut. 76, 266; cf.: ut alia omittam, id. Quint. 22, 70: omitto illa vetera, quod, etc., id. Att. 8, 3, 3: innumerabiles viros, id. Rep 1, 1, 1: de reditu, id. Pis. 22, 51: de me, id. Rab. Post. 12, 34; Lact. 4, 24, 6.— Of an action, to leave off, give over, cease doing any thing (syn. desino).—With inf.: iratus esse, Plaut. Pers. 3, 3, 26. rogare, id. ib. 4, 4, 90: lugere. Cic. Brut. 76, 266: curare aliquid, id. Cael. 22, 54: mirari, Hor. C. 3, 29, 11.—Hence, ŏmissus, a, um, P. a., negligent, heedless, remiss (ante-class.): animo esse omisso, Ter, Heaut. 5, 2, 9.—Comp.: ab re Omissior, in respect of property, Ter. Ad. 5, 3, 44.\n",
"key": "omitto",
"type": "main"
}