apprŏbātĭo (
            
          
          apprŏbātĭo (adp-), ōnis, f. approbo.  An approving, allowing, assenting to, approbation, acquiescence (most freq. in Cic.): id volgi adsensu et populari approbatione judicari solet, Cic. Brut. 49, 185: id. Tusc. 2, 1, 3: hoc decorum movet adprobationem, id. Off. 1, 28, 98; id. Ac. 2, 17: hominum, Liv. 23, 23.—In plur.: non adprobationes solum movere, Cic. Or. 71, 236. —Hence, approbatio testium, approbation, i. e. reception, Auct. ad Her. 2, 6.— Proof, confirmation (only in Cic.): haec propositio indiget approbationis, Cic. Inv. 1, 36 and 37: assumptionis, proof of the minor proposition, id. ib. 1, 34.
          
         
        No short def.
        
        
          
          
            Headword (normalized):
            apprŏbātĭo (
           
          
            Headword (normalized/stripped):
            approbatio (
           
          
            Intro Text:
            apprŏbātĭo (adp-), ōnis, f. approbo.  An approving, allowing, assenting to, approbation, acquiescence (most freq. in Cic.): id volgi adsensu et populari approbatione judicari solet, Cic. Brut. 49, 185: id. Tusc. 2, 1, 3: hoc decorum movet adprobationem, id. Off. 1, 28, 98; id. Ac. 2, 17: hominum, Liv. 23, 23.—In plur.: non adprobationes solum movere, Cic. Or. 71, 236. —Hence, approbatio testium, approbation, i. e. reception, Auct. ad Her. 2, 6.— Proof, confirmation (only in Cic.): haec propositio indiget approbationis, Cic. Inv. 1, 36 and 37: assumptionis, proof of the minor proposition, id. ib. 1, 34.
           
          
          
            URN:
            
              urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n3200
            
           
          
         
        No citations.
        
        
          {
  "content": "apprŏbātĭo (adp-), ōnis, f. approbo.  An approving, allowing, assenting to, approbation, acquiescence (most freq. in Cic.): id volgi adsensu et populari approbatione judicari solet, Cic. Brut. 49, 185: id. Tusc. 2, 1, 3: hoc decorum movet adprobationem, id. Off. 1, 28, 98; id. Ac. 2, 17: hominum, Liv. 23, 23.—In plur.: non adprobationes solum movere, Cic. Or. 71, 236. —Hence, approbatio testium, approbation, i. e. reception, Auct. ad Her. 2, 6.— Proof, confirmation (only in Cic.): haec propositio indiget approbationis, Cic. Inv. 1, 36 and 37: assumptionis, proof of the minor proposition, id. ib. 1, 34.\n",
  "key": "approbatio",
  "type": "main"
}