ob-sŭo
ob-sŭo, ŭi, ūtum, 3, v. a. To sew on (very rare): obsutum caput, Ov. F. 2, 578. — To sew up, sew together; to stop or close up (poet. and in post-Aug. prose): nares, et spiritus oris obsuitur, Verg. G. 4, 301: sporta auri obsuta, Suet. Rhet. 1 fin.: obsuta lectica, the curtains of which are sewed together all around, id. Tib. 64.
No short def.
Headword (normalized):
ob-sŭo
Headword (normalized/stripped):
ob-suo
Intro Text:
ob-sŭo, ŭi, ūtum, 3, v. a. To sew on (very rare): obsutum caput, Ov. F. 2, 578. — To sew up, sew together; to stop or close up (poet. and in post-Aug. prose): nares, et spiritus oris obsuitur, Verg. G. 4, 301: sporta auri obsuta, Suet. Rhet. 1 fin.: obsuta lectica, the curtains of which are sewed together all around, id. Tib. 64.
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n31939
No citations.
{
"content": "ob-sŭo, ŭi, ūtum, 3, v. a. To sew on (very rare): obsutum caput, Ov. F. 2, 578. — To sew up, sew together; to stop or close up (poet. and in post-Aug. prose): nares, et spiritus oris obsuitur, Verg. G. 4, 301: sporta auri obsuta, Suet. Rhet. 1 fin.: obsuta lectica, the curtains of which are sewed together all around, id. Tib. 64.\n",
"key": "obsuo",
"type": "main"
}