View word page
ob-strĕpo
ob-strĕpo, ŭi, ĭtum, 3, v. n. and a. Neutr. Prop., to make a noise against or at; to roar or resound at; to resound, sound.—With dat.: marisque Baiis obstrepentis urges Submovere litora, Hor. C. 2, 18, 20: remotis Obstrepit Oceanus Britannis, id. ib. 4, 14, 48: multaque nativis obstrepit arbor aquis, Prop. 4 (5), 4, 4. si, intrante te, clamor, et plausus, et pantomimica ornamenta obstrepuerint, si, etc., Sen. Ep. 29, 12: fontesque lymphis obstrepunt manantibus, Hor. Epod. 2, 27: tympana ... raucis Obstrepuere sonis, Ov. M. 4, 392: garrula per ramos avis obstrepit, sings aloud, Sen. Oedip. 454: jam genus totum obstrepit, makes loud lament, Sen. Herc. Oet. 758.—Impers., there is a noise, a noise arises: non statim, si quid obstrepet, abiciendi codices erunt, etc., if there shall be a noise, Quint. 30, 3, 28.— Trop. To bawl or shout against; to clamor or cry out against. Absol.: adversarius obstrepit, Quint. 12, 6, 5.— With dat.: certatim alter alteri obstrepere, Liv. 1, 40 fin.: ut quodammodo ipsi sibi in dicendo obstrepere videantur, Cic. de Or. 3, 13, 50.— Impers. pass.: decemviro obstrepitur, Liv. 3, 49, 4.— To annoy, molest, be troublesome to.—With dat.: quae res fecit, ut tibi litteris obstrepere non auderem, Cic. Fam. 5, 4, 1.— To impede or hinder; to prove an obstacle, hinderance, or injury to. With dat.: detrectare Pompeium, actisque ejus obstrepere, Flor. 4, 2, 9: remove parentem, ne tuae laudi obstrepat, Sen. Herc. Fur. 1030.— Absol.: nihil sensere (Poeni), obstrepente pluviā, Liv. 21, 56, 9: ut accipiatur circumjecto candore lux, et, temperato repercussu, non obstrepat, Plin. 11, 37, 55, § 148: scelerati, conscientiā obstrepente, condormire non possunt, Curt. 6, 10, 14: sed clausae sunt aures, obstrepente irā, id. 8, 1, 48.— To cry out against, blame.—With dat.: huic definitioni ita obstrepunt, Gell. 6, 2, 4.— Act., to clamor against; to oppose, disturb: tamen ejus modi, etiam cum leguntur, obstrepi clamore militum videntur, et tubarum sono, Cic. Marcell. 3, 9: quae in Cn. Pompeium congesta sunt: hinc assensione favoris, illinc fremitu invidiae, litterarum monumentis obstrepuntur, are perverted, distorted, Val. Max. 8, 15, 8.— To fill with noise, cause to resound: secretus ab omni voce locus, si non opstreperetur aquis, Ov. F. 6, 9.

ShortDef

No short def.

Debugging

Headword:
ob-strĕpo
Headword (normalized):
ob-strĕpo
Headword (normalized/stripped):
ob-strepo
Intro Text:
ob-strĕpo, ŭi, ĭtum, 3, v. n. and a. Neutr. Prop., to make a noise against or at; to roar or resound at; to resound, sound.—With dat.: marisque Baiis obstrepentis urges Submovere litora, Hor. C. 2, 18, 20: remotis Obstrepit Oceanus Britannis, id. ib. 4, 14, 48: multaque nativis obstrepit arbor aquis, Prop. 4 (5), 4, 4. si, intrante te, clamor, et plausus, et pantomimica ornamenta obstrepuerint, si, etc., Sen. Ep. 29, 12: fontesque lymphis obstrepunt manantibus, Hor. Epod. 2, 27: tympana ... raucis Obstrepuere sonis, Ov. M. 4, 392: garrula per ramos avis obstrepit, sings aloud, Sen. Oedip. 454: jam genus totum obstrepit, makes loud lament, Sen. Herc. Oet. 758.—Impers., there is a noise, a noise arises: non statim, si quid obstrepet, abiciendi codices erunt, etc., if there shall be a noise, Quint. 30, 3, 28.— Trop. To bawl or shout against; to clamor or cry out against. Absol.: adversarius obstrepit, Quint. 12, 6, 5.— With dat.: certatim alter alteri obstrepere, Liv. 1, 40 fin.: ut quodammodo ipsi sibi in dicendo obstrepere videantur, Cic. de Or. 3, 13, 50.— Impers. pass.: decemviro obstrepitur, Liv. 3, 49, 4.— To annoy, molest, be troublesome to.—With dat.: quae res fecit, ut tibi litteris obstrepere non auderem, Cic. Fam. 5, 4, 1.— To impede or hinder; to prove an obstacle, hinderance, or injury to. With dat.: detrectare Pompeium, actisque ejus obstrepere, Flor. 4, 2, 9: remove parentem, ne tuae laudi obstrepat, Sen. Herc. Fur. 1030.— Absol.: nihil sensere (Poeni), obstrepente pluviā, Liv. 21, 56, 9: ut accipiatur circumjecto candore lux, et, temperato repercussu, non obstrepat, Plin. 11, 37, 55, § 148: scelerati, conscientiā obstrepente, condormire non possunt, Curt. 6, 10, 14: sed clausae sunt aures, obstrepente irā, id. 8, 1, 48.— To cry out against, blame.—With dat.: huic definitioni ita obstrepunt, Gell. 6, 2, 4.— Act., to clamor against; to oppose, disturb: tamen ejus modi, etiam cum leguntur, obstrepi clamore militum videntur, et tubarum sono, Cic. Marcell. 3, 9: quae in Cn. Pompeium congesta sunt: hinc assensione favoris, illinc fremitu invidiae, litterarum monumentis obstrepuntur, are perverted, distorted, Val. Max. 8, 15, 8.— To fill with noise, cause to resound: secretus ab omni voce locus, si non opstreperetur aquis, Ov. F. 6, 9.
IDX:
31943
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n31917
Key:
obstrepo

Senses and Citations (From Data)

Citations (From Models)

No citations.

Data

{
  "content": "ob-strĕpo, ŭi, ĭtum, 3, v. n. and a.  Neutr.  Prop., to make a noise against or at; to roar or resound at; to resound, sound.—With dat.: marisque Baiis obstrepentis urges Submovere litora, Hor. C. 2, 18, 20: remotis Obstrepit Oceanus Britannis, id. ib. 4, 14, 48: multaque nativis obstrepit arbor aquis, Prop. 4 (5), 4, 4. si, intrante te, clamor, et plausus, et pantomimica ornamenta obstrepuerint, si, etc., Sen. Ep. 29, 12: fontesque lymphis obstrepunt manantibus, Hor. Epod. 2, 27: tympana ... raucis Obstrepuere sonis, Ov. M. 4, 392: garrula per ramos avis obstrepit, sings aloud, Sen. Oedip. 454: jam genus totum obstrepit, makes loud lament, Sen. Herc. Oet. 758.—Impers., there is a noise, a noise arises: non statim, si quid obstrepet, abiciendi codices erunt, etc., if there shall be a noise, Quint. 30, 3, 28.— Trop.  To bawl or shout against; to clamor or cry out against.  Absol.: adversarius obstrepit, Quint. 12, 6, 5.— With dat.: certatim alter alteri obstrepere, Liv. 1, 40 fin.: ut quodammodo ipsi sibi in dicendo obstrepere videantur, Cic. de Or. 3, 13, 50.— Impers. pass.: decemviro obstrepitur, Liv. 3, 49, 4.— To annoy, molest, be troublesome to.—With dat.: quae res fecit, ut tibi litteris obstrepere non auderem, Cic. Fam. 5, 4, 1.— To impede or hinder; to prove an obstacle, hinderance, or injury to.  With dat.: detrectare Pompeium, actisque ejus obstrepere, Flor. 4, 2, 9: remove parentem, ne tuae laudi obstrepat, Sen. Herc. Fur. 1030.— Absol.: nihil sensere (Poeni), obstrepente pluviā, Liv. 21, 56, 9: ut accipiatur circumjecto candore lux, et, temperato repercussu, non obstrepat, Plin. 11, 37, 55, § 148: scelerati,  conscientiā obstrepente, condormire non possunt, Curt. 6, 10, 14: sed clausae sunt aures, obstrepente irā, id. 8, 1, 48.— To cry out against, blame.—With dat.: huic definitioni ita obstrepunt, Gell. 6, 2, 4.— Act., to clamor against; to oppose, disturb: tamen ejus modi, etiam cum leguntur, obstrepi clamore militum videntur, et tubarum sono, Cic. Marcell. 3, 9: quae in Cn. Pompeium congesta sunt: hinc assensione favoris, illinc fremitu invidiae, litterarum monumentis obstrepuntur, are perverted, distorted, Val. Max. 8, 15, 8.— To fill with noise, cause to resound: secretus ab omni voce locus, si non opstreperetur aquis, Ov. F. 6, 9.\n",
  "key": "obstrepo",
  "type": "main"
}