View word page
ob-stācŭlum
ob-stācŭlum, i, n. obsto, a hinderance, obstacle (post-class.; cf. impedimentum): teneris et rarioribus parcit (fulmen), quia transitu patente minus obstaculum invenit, Sen. Q. N. 2, 52, 1: rumpere obstacula, Prud. Ham. 601; App. Flor. p. 361, 11; Arn. 2, 62; Amm. 17, 3.—In plur., of mountains, Amm. 21, 10.

ShortDef

No short def.

Debugging

Headword:
ob-stācŭlum
Headword (normalized):
ob-stācŭlum
Headword (normalized/stripped):
ob-staculum
Intro Text:
ob-stācŭlum, i, n. obsto, a hinderance, obstacle (post-class.; cf. impedimentum): teneris et rarioribus parcit (fulmen), quia transitu patente minus obstaculum invenit, Sen. Q. N. 2, 52, 1: rumpere obstacula, Prud. Ham. 601; App. Flor. p. 361, 11; Arn. 2, 62; Amm. 17, 3.—In plur., of mountains, Amm. 21, 10.
IDX:
31919
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n31893
Key:
obstaculum

Senses and Citations (From Data)

Citations (From Models)

No citations.

Data

{
  "content": "ob-stācŭlum, i, n. obsto, a hinderance, obstacle (post-class.; cf. impedimentum): teneris et rarioribus parcit (fulmen), quia transitu patente minus obstaculum invenit, Sen. Q. N. 2, 52, 1: rumpere obstacula, Prud. Ham. 601; App. Flor. p. 361, 11; Arn. 2, 62; Amm. 17, 3.—In plur., of mountains, Amm. 21, 10.\n",
  "key": "obstaculum",
  "type": "main"
}