obluctātĭo
obluctātĭo, ōnis, f. obluctor, a striving or struggling against, vehement opposition (eccl. Lat.): obluctatio virtutis, Arn. 2, 77: flammarum, Mart. Cap. 6, § 647: adversus mala, Lact. 3, 11, 11.—Plur.: quis obluctationes sensit? Ambros. Laps. Virg. 4, 12.
No short def.
Headword (normalized):
obluctātĭo
Headword (normalized/stripped):
obluctatio
Intro Text:
obluctātĭo, ōnis, f. obluctor, a striving or struggling against, vehement opposition (eccl. Lat.): obluctatio virtutis, Arn. 2, 77: flammarum, Mart. Cap. 6, § 647: adversus mala, Lact. 3, 11, 11.—Plur.: quis obluctationes sensit? Ambros. Laps. Virg. 4, 12.
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n31721
No citations.
{
"content": "obluctātĭo, ōnis, f. obluctor, a striving or struggling against, vehement opposition (eccl. Lat.): obluctatio virtutis, Arn. 2, 77: flammarum, Mart. Cap. 6, § 647: adversus mala, Lact. 3, 11, 11.—Plur.: quis obluctationes sensit? Ambros. Laps. Virg. 4, 12.\n",
"key": "obluctatio",
"type": "main"
}