non-nĕ, adv., the interrogative non, expecting an affirmative answer, not? In a direct interrogation: nonne ego hic sto? Plaut. Am. 1, 1, 250: nonne animadvertis? Cic. N. D. 3, 37, 89: te dejectum debeo intellegere, etiamsi tactus non fueris: nonne? id. Caecin. 13, 37: quid paulo ante dixerim, nonne meministi? id. Fin. 2, 3, 10 Madv. N. cr.; cf. id. ib. 5, 28, 86.—Very rarely repeated: nonne extremam pati fortunam paratos projecit ille? nonne sibi clam ...? nonne, etc., Caes. B. C. 2, 32, 8. But usually followed by non in continued questions: nonne vobis haec quae audīstis oculis cernere videmini? non illum ... videtis? non positas insidias? non, etc., Cic. Rosc. Am. 35, 98; id. Sull. 2, 7; id. Cat. 1, 11, 27.— In an indirect interrogation, if not, whether not: cum esset ex eo quaesitum, Archelaum Perdiccae filium nonne beatum putaret, Cic. Tusc. 5, 12, 34.