View word page
nōbĭlĭto
nōbĭlĭto, āvi, ātum, 1, v. a. nobilis. To make known, to render famous or renowned: disciplinā militari nobilitatus est, Nep. Iphic. 1, 1: poëtae post mortem nobilitari volunt, Cic. Tusc. 1, 15, 34: spectata ac nobilitata virtus, id. Fl. 26, 63: neque enim ex te umquam es nobilitatus, id. Sen. 9, 27: famam, Liv. 1, 16.—Also in an unfavorable sense, to render notorious: ne eam malefactis nobilitarent, Titin. ap. Non. 352, 8: stultum adulescentulum nobilitas flagitiis, Ter. Eun. 5, 7, 20: Phalaris, cujus est nobilitata crudelitas, Cic. Off. 2, 7, 26: adulterio nobilitatus, Plin. 29, 1, 5, § 8.— To render excellent, to ennoble, improve: qui novitatem suam multis rebus nobilitaverat, Vell. 2, 96, 1: Auster vites nobilitat, Pall. 1, 6, 7: quae nobilitatos maritos non haberent, ne innobilitatae remanerent, Lampr. Heliog. 4, 3.

ShortDef

No short def.

Debugging

Headword:
nōbĭlĭto
Headword (normalized):
nōbĭlĭto
Headword (normalized/stripped):
nobilito
Intro Text:
nōbĭlĭto, āvi, ātum, 1, v. a. nobilis. To make known, to render famous or renowned: disciplinā militari nobilitatus est, Nep. Iphic. 1, 1: poëtae post mortem nobilitari volunt, Cic. Tusc. 1, 15, 34: spectata ac nobilitata virtus, id. Fl. 26, 63: neque enim ex te umquam es nobilitatus, id. Sen. 9, 27: famam, Liv. 1, 16.—Also in an unfavorable sense, to render notorious: ne eam malefactis nobilitarent, Titin. ap. Non. 352, 8: stultum adulescentulum nobilitas flagitiis, Ter. Eun. 5, 7, 20: Phalaris, cujus est nobilitata crudelitas, Cic. Off. 2, 7, 26: adulterio nobilitatus, Plin. 29, 1, 5, § 8.— To render excellent, to ennoble, improve: qui novitatem suam multis rebus nobilitaverat, Vell. 2, 96, 1: Auster vites nobilitat, Pall. 1, 6, 7: quae nobilitatos maritos non haberent, ne innobilitatae remanerent, Lampr. Heliog. 4, 3.
IDX:
31093
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n31068
Key:
nobilito

Senses and Citations (From Data)

Citations (From Models)

No citations.

Data

{
  "content": "nōbĭlĭto, āvi, ātum, 1, v. a. nobilis.  To make known, to render famous or renowned: disciplinā militari nobilitatus est, Nep. Iphic. 1, 1: poëtae post mortem nobilitari volunt, Cic. Tusc. 1, 15, 34: spectata ac nobilitata virtus, id. Fl. 26, 63: neque enim ex te umquam es nobilitatus, id. Sen. 9, 27: famam, Liv. 1, 16.—Also in an unfavorable sense, to render notorious: ne eam malefactis nobilitarent, Titin. ap. Non. 352, 8: stultum adulescentulum nobilitas flagitiis, Ter. Eun. 5, 7, 20: Phalaris, cujus est nobilitata crudelitas, Cic. Off. 2, 7, 26: adulterio nobilitatus, Plin. 29, 1, 5, § 8.— To render excellent, to ennoble, improve: qui novitatem suam multis rebus nobilitaverat, Vell. 2, 96, 1: Auster vites nobilitat, Pall. 1, 6, 7: quae nobilitatos maritos non haberent, ne innobilitatae remanerent, Lampr. Heliog. 4, 3.\n",
  "key": "nobilito",
  "type": "main"
}