Scaife ATLAS

Back to dictionaries

Lewis and Short Latin Dictionary

nixābundus
Nixi Di
nixor
nixŭrĭo
nixus and
nixus
no
No
Nōa
Nōbĭlĭor
nōbĭlis
nōbĭlĭtas
nōbĭlĭter
nōbĭlĭto
nōbiscum
nŏcens
nŏcenter
nŏcentĭa
nŏcĕo
nŏcīvus
noctanter
View word page
nōbĭlis
nōbĭlis, e (old collat. form gnōbĭlis: nobilem antiqui pro noto ponebant, et quidem per g litteram, ut Plautus in Pseudolo: peregrina facies videtur hominis atque ignobilis, et: oculis meis obviam ignobilis obicitur. Attius in Diomede: ergo me Argos referam, nam hic sum gnobilis. Livius in Virgo: ornamento incedunt gnobili ignobiles, Paul. ex Fest. p. 174 Müll.), adj. for gnobilis, from gnosco; Gr. γιγνώσκω; v. nosco, that can be known or is known, knowable, known. In gen. (very rare): neque his umquam nobilis fui, Plaut. Ps. 4, 7, 9: addidit facinori fidem nobili gaudio, Tac. H. 3, 39.— In partic. Wellknown, famous, noted, celebrated, renowned (freq. and class.; cf.: clarus, insignis, inclutus, illustris): die festo celebri nobilique, Aphrodisiis, Plaut. Poen. 3, 5, 13: magnus et nobilis rhetor Isocrates, Cic. Inv. 2, 2, 7: illustre et nobile municipium, Cic. Verr. 2, 5, 16, § 40: oppidum clarum et nobile, id. ib. 2, 1, 24, § 63: ex doctrinā nobilis et clarus, id. Rab. Post. 9, 23: gladiatorum par nobilissimum, id. Opt. Gen. 6, 17: multi in philosophiā praeclari et nobiles, id. de Or. 1, 11, 46: ut arcendis sceleribus exemplum nobile esset, Liv. 2, 5: Corinthus aere, Ov. M. 6, 416: puerosque Ledae, Hunc equis, illum superare pugnis Nobilem, Hor. C. 1, 12, 25: palma nobilis, id. ib. 1, 1, 5: nobilis e tectis fundere gaesa rotis, Prop. 4 (5), 10, 42. tamquam Feceris ipse aliquid propter quod nobilis esses, Juv. 8, 41: aquae salubritate et medendis corporibus nobiles. Vell. 2, 25, 4: vitulis marinis ad multa nobile fel, Plin. 11, 37, 75, § 195: emplastra nobilia ad extrahendum fel, Cels. 5, 19: Cicero vir nobilissimae novitatis, Vell. 2, 34, 3.—In a bad sense, notorious: innocentes qui se scelere fieri nolunt nobiles, Plaut. Rud. 3, 2, 5: mea (amica) est potens, procax, magnifica, sumtuosa, nobilis, Ter. Heaut. 2, 1, 15: ille nobilis taurus, quem Phalaris habuisse dicitur, Cic. Verr. 2, 4, 33, § 73; Liv. 39, 9, 5.— High-born, of noble birth, noble, i. e. sprung from a family (either patrician or plebeian) many members of which had filled curule offices, and consequently possessing the jus imaginum (opp. homo novus or ignobilis; cf.: generosus, amplus): non facit nobilem atrium plenum fumosis imaginibus, Sen. Ep. 44, 5: quanta sit in invidiā apud quosdam nobilis homines novorum hominum virtus et industria, Cic. Verr. 2, 5, 71, § 181: Clodia mulier non solum nobilis sed etiam nota, id. Cael. 13, 31: nobili genere nati, Cic. Verr. 2, 5, 70, § 180: homines apud nos noti, inter suos nobiles, id. Fl. 22, 52; Liv. 22, 58.—Hence, subst.: nōbĭlis, is, m., a nobleman: nobiles nostri, Plin. Ep. 5, 17, 5; Vulg. Isa. 5, 13; id. Psa. 149, 8: Nobilissimus, most noble, under the later emperors, a title of the Cæsars and of the members of the imperial family, Cod. Th. 10, 25, 1; Dig. 40, 11, 3.— Of a noble kind, noble, excellent, superior: tres nobilissimi fundi, Cic. Rosc. Am. 35, 99: nobiliumque greges custos servabat equarum, Ov. M. 2, 690: nobilis hic (equus), quocumque venit de gramine, Juv. 8, 60.—Hence, adv.: nōbĭlĭter, famously, excellently, splendidly, nobly (mostly post-Aug.; not in Cic. or Cæs.), Vitr. 7 praef.: nobiliter caelare argentum, Plin. 34, 8, 19, § 91.—Comp.: nobilius philosophari, Sid. Ep. 9, 9.—Sup.: ab exercitu nobilissime tumulatus, Liv. Epit. 54.

ShortDef

No short def.

Debugging

Headword:
nōbĭlis
Headword (normalized):
nōbĭlis
Headword (normalized/stripped):
nobilis
IDX:
31090
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n31065
Key:
nobilis

Data

{'content': 'nōbĭlis, e (old collat. form gnōbĭlis: nobilem antiqui pro noto ponebant, et quidem per g litteram, ut Plautus in Pseudolo: peregrina facies videtur hominis atque ignobilis, et: oculis meis obviam ignobilis obicitur. Attius in Diomede: ergo me Argos referam, nam hic sum gnobilis. Livius in Virgo: ornamento incedunt gnobili ignobiles, Paul. ex Fest. p. 174 Müll.), adj. for gnobilis, from gnosco; Gr. γιγνώσκω; v. nosco, that can be known or is known, knowable, known. In gen. (very rare): neque his umquam nobilis fui, Plaut. Ps. 4, 7, 9: addidit facinori fidem nobili gaudio, Tac. H. 3, 39.— In partic. Wellknown, famous, noted, celebrated, renowned (freq. and class.; cf.: clarus, insignis, inclutus, illustris): die festo celebri nobilique, Aphrodisiis, Plaut. Poen. 3, 5, 13: magnus et nobilis rhetor Isocrates, Cic. Inv. 2, 2, 7: illustre et nobile municipium, Cic. Verr. 2, 5, 16, § 40: oppidum clarum et nobile, id. ib. 2, 1, 24, § 63: ex doctrinā nobilis et clarus, id. Rab. Post. 9, 23: gladiatorum par nobilissimum, id. Opt. Gen. 6, 17: multi in philosophiā praeclari et nobiles, id. de Or. 1, 11, 46: ut arcendis sceleribus exemplum nobile esset, Liv. 2, 5: Corinthus aere, Ov. M. 6, 416: puerosque Ledae, Hunc equis, illum superare pugnis Nobilem, Hor. C. 1, 12, 25: palma nobilis, id. ib. 1, 1, 5: nobilis e tectis fundere gaesa rotis, Prop. 4 (5), 10, 42. tamquam Feceris ipse aliquid propter quod nobilis esses, Juv. 8, 41: aquae salubritate et medendis corporibus nobiles. Vell. 2, 25, 4: vitulis marinis ad multa nobile fel, Plin. 11, 37, 75, § 195: emplastra nobilia ad extrahendum fel, Cels. 5, 19: Cicero vir nobilissimae novitatis, Vell. 2, 34, 3.—In a bad sense, notorious: innocentes qui se scelere fieri nolunt nobiles, Plaut. Rud. 3, 2, 5: mea (amica) est potens, procax, magnifica, sumtuosa, nobilis, Ter. Heaut. 2, 1, 15: ille nobilis taurus, quem Phalaris habuisse dicitur, Cic. Verr. 2, 4, 33, § 73; Liv. 39, 9, 5.— High-born, of noble birth, noble, i. e. sprung from a family (either patrician or plebeian) many members of which had filled curule offices, and consequently possessing the jus imaginum (opp. homo novus or ignobilis; cf.: generosus, amplus): non facit nobilem atrium plenum fumosis imaginibus, Sen. Ep. 44, 5: quanta sit in invidiā apud quosdam nobilis homines novorum hominum virtus et industria, Cic. Verr. 2, 5, 71, § 181: Clodia mulier non solum nobilis sed etiam nota, id. Cael. 13, 31: nobili genere nati, Cic. Verr. 2, 5, 70, § 180: homines apud nos noti, inter suos nobiles, id. Fl. 22, 52; Liv. 22, 58.—Hence, subst.: nōbĭlis, is, m., a nobleman: nobiles nostri, Plin. Ep. 5, 17, 5; Vulg. Isa. 5, 13; id. Psa. 149, 8: Nobilissimus, most noble, under the later emperors, a title of the Cæsars and of the members of the imperial family, Cod. Th. 10, 25, 1; Dig. 40, 11, 3.— Of a noble kind, noble, excellent, superior: tres nobilissimi fundi, Cic. Rosc. Am. 35, 99: nobiliumque greges custos servabat equarum, Ov. M. 2, 690: nobilis hic (equus), quocumque venit de gramine, Juv. 8, 60.—Hence, adv.: nōbĭlĭter, famously, excellently, splendidly, nobly (mostly post-Aug.; not in Cic. or Cæs.), Vitr. 7 praef.: nobiliter caelare argentum, Plin. 34, 8, 19, § 91.—Comp.: nobilius philosophari, Sid. Ep. 9, 9.—Sup.: ab exercitu nobilissime tumulatus, Liv. Epit. 54.\n', 'key': 'nobilis', 'type': 'main'}