ningit or
ningit or ninguit, ēbat, nxit, 3, v. n. Gr. νίφει; cf. nix, and v. Serv. Verg. A. 4, 250, it snows. Lit.: ningit, Col. 11, 2, 31; Verg. G. 3, 367: cum ninxerit caelestium molem mihi, Att. ap. Prisc. p. 882 P. (Trag. Rel. v. 101 Rib.).— In the pass. form: totum istud spatium, quā pluitur et ninguitur, App. Flor. 1, p. 340, 39.—* Transf., to shower down, scatter: ningunt rosarum Floribus, Lucr. 2, 627.