nĕŏphўtus (in inscrr.
nĕŏphўtus (in inscrr., neofit-), a, um, adj., = νεόφυτος, newly planted; of newly converted Christians, as subst., nĕ-ŏphўtus, i, m., a neophyte, Tert. Praescr. Haeret. 4; Inscr. Orell. 2527; Vulg. 1 Tim. 3, 6.