nausĕo
nausĕo, āvi, ātum, 1, v. n. nausea, to be sea-sick. Lit., Hor. Ep. 1, 1, 93: si sine vomitu nauseavit, Cels. 1, 3.— Transf., to be squeamish or qualmish, to vomit: quidlibet, modo ne nauseet, faciat, Cic. Phil. 2, 34, 84: ructantem et nauseantem Antonium, id. Fam. 12, 25, 4; Juv. 6, 433.— Trop. To belch forth, i. e. give vent to, utter nonsense: ista effutientem nauseare, Cic. N. D. 1, 30, 84.— To cause disgust: hoc illis dictum est, qui stultitiā nauseant, Phaedr. 4, 7, 25.
No short def.
Headword (normalized):
nausĕo
Headword (normalized/stripped):
nauseo
Intro Text:
nausĕo, āvi, ātum, 1, v. n. nausea, to be sea-sick. Lit., Hor. Ep. 1, 1, 93: si sine vomitu nauseavit, Cels. 1, 3.— Transf., to be squeamish or qualmish, to vomit: quidlibet, modo ne nauseet, faciat, Cic. Phil. 2, 34, 84: ructantem et nauseantem Antonium, id. Fam. 12, 25, 4; Juv. 6, 433.— Trop. To belch forth, i. e. give vent to, utter nonsense: ista effutientem nauseare, Cic. N. D. 1, 30, 84.— To cause disgust: hoc illis dictum est, qui stultitiā nauseant, Phaedr. 4, 7, 25.
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n30525
No citations.
{
"content": "nausĕo, āvi, ātum, 1, v. n. nausea, to be sea-sick. Lit., Hor. Ep. 1, 1, 93: si sine vomitu nauseavit, Cels. 1, 3.— Transf., to be squeamish or qualmish, to vomit: quidlibet, modo ne nauseet, faciat, Cic. Phil. 2, 34, 84: ructantem et nauseantem Antonium, id. Fam. 12, 25, 4; Juv. 6, 433.— Trop. To belch forth, i. e. give vent to, utter nonsense: ista effutientem nauseare, Cic. N. D. 1, 30, 84.— To cause disgust: hoc illis dictum est, qui stultitiā nauseant, Phaedr. 4, 7, 25.\n",
"key": "nauseo",
"type": "main"
}