naufrăgus
            
          
          naufrăgus, a, um, adj. navis-frango, that suffers shipwreck, shipwrecked, wrecked.  Lit. (class.): Marium Africa devicta expulsum et naufragum vidit, Cic. Pis. 19, 43: corpora, Verg. G. 3, 542: puppis, Ov. H. 2, 16: mulier, Tac. A. 14, 11.— Subst.: naufrăgus, i, m., a shipwrecked person: naufragus natans, Cic. Inv. 2, 51, 153: dare naufrago tabulam, Sen. Ben. 3, 9, 2: mersā rate naufragus assem Dum rogat, Juv. 14 301..  — Poet., transf., that causes shipwreck, shipwrecking: mare, Hor. C. 1, 16, 10: unda, Tib. 2, 4, 10: monstra, Ov. F. 4, 500: tempestas, Val. Fl. 1, 584: Syrtis, Sil. 17, 635; cf. navifragus.— Trop., ruined: naufragorum ejecta ac debilitata manus, Cic. Cat. 2, 11, 24: ut aliquis patrimonio naufragus, id. Sull. 14, 41.
          
         
        No short def.
        
        
          
          
            Headword (normalized):
            naufrăgus
           
          
            Headword (normalized/stripped):
            naufragus
           
          
            Intro Text:
            naufrăgus, a, um, adj. navis-frango, that suffers shipwreck, shipwrecked, wrecked.  Lit. (class.): Marium Africa devicta expulsum et naufragum vidit, Cic. Pis. 19, 43: corpora, Verg. G. 3, 542: puppis, Ov. H. 2, 16: mulier, Tac. A. 14, 11.— Subst.: naufrăgus, i, m., a shipwrecked person: naufragus natans, Cic. Inv. 2, 51, 153: dare naufrago tabulam, Sen. Ben. 3, 9, 2: mersā rate naufragus assem Dum rogat, Juv. 14 301..  — Poet., transf., that causes shipwreck, shipwrecking: mare, Hor. C. 1, 16, 10: unda, Tib. 2, 4, 10: monstra, Ov. F. 4, 500: tempestas, Val. Fl. 1, 584: Syrtis, Sil. 17, 635; cf. navifragus.— Trop., ruined: naufragorum ejecta ac debilitata manus, Cic. Cat. 2, 11, 24: ut aliquis patrimonio naufragus, id. Sull. 14, 41.
           
          
          
            URN:
            
              urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n30503
            
           
          
         
        No citations.
        
        
          {
  "content": "naufrăgus, a, um, adj. navis-frango, that suffers shipwreck, shipwrecked, wrecked.  Lit. (class.): Marium Africa devicta expulsum et naufragum vidit, Cic. Pis. 19, 43: corpora, Verg. G. 3, 542: puppis, Ov. H. 2, 16: mulier, Tac. A. 14, 11.— Subst.: naufrăgus, i, m., a shipwrecked person: naufragus natans, Cic. Inv. 2, 51, 153: dare naufrago tabulam, Sen. Ben. 3, 9, 2: mersā rate naufragus assem Dum rogat, Juv. 14 301..  — Poet., transf., that causes shipwreck, shipwrecking: mare, Hor. C. 1, 16, 10: unda, Tib. 2, 4, 10: monstra, Ov. F. 4, 500: tempestas, Val. Fl. 1, 584: Syrtis, Sil. 17, 635; cf. navifragus.— Trop., ruined: naufragorum ejecta ac debilitata manus, Cic. Cat. 2, 11, 24: ut aliquis patrimonio naufragus, id. Sull. 14, 41.\n",
  "key": "naufragus",
  "type": "main"
}