Scaife ATLAS

Back to dictionaries

Lewis and Short Latin Dictionary

mōrŏlŏgus
mŏror
mōror
mōrōsē
mōrōsĭtas
mōrōsus
mŏrōsus
Morpheus
morphnos
Morrenas
mors
morsĭcātim
morsĭcātĭo
morsĭco
morsĭuncŭla
morsum
morsus
morsus
Morta
mortālis
mortālĭtas
View word page
mors
mors, tis, f. root mor, v. morior (dat. morte, Varr. ap. Gell. 24), death in every form, natural or violent (syn.: letum, nex). Lit.: omnium rerum mors est extremum, Cic. Fam. 6, 21, 1: mors ultima linea rerum est, Hor. Ep. 1, 16, 79: mortem sibi consciscere, to kill one's self, Cic. Verr. 2, 3, 56, § 129: obire, to die, id. Phil. 5, 17, 48; Plaut Aul. prol. 15: nam necessest me ... cras mortem exequi, id. Ps. 4, 2, 38: certae occumbere morti, to submit to, Verg. A. 2, 62: aliquem ad mortem dare, to put to death, kill, Plaut. Am. 2, 2, 177: morti, Hor. S. 2, 3, 197: aliquem morte multare, Cic. Tusc. 1, 22, 50; so, per vim, Cic. Verr. 2, 1, 5, § 14: morte multatus, id. Tusc. 1, 40, 97; Tac. A. 6, 9; Plin. Ep. 8, 14, 15; Lact. 2, 9, 24: morte punire, Plin. Ep. 8, 14, 12; Tac. A. 4, 44; 11, 18: mortis poena, Cic. Cat. 4, 4, 7: morti addici, id. Off. 3, 10, 45: omne humanum genus morte damnatum est, Sen. Ep. 71, 15: Antonius civium suorum vitae sedebat mortisque arbiter, Sen. Polyb. 16, 2: vitae et mortis habere potestatem, Vulg. Sap. 16, 13: illata per scelus, assassination, Cic. Mil. 7, 17: ad mortem se offerre pro patriā, id. Tusc. 1, 15, 32: afferre, Serv. ap. Cic. Fam. 4, 12, 2: multare aliquem usque ad mortem, Ter. Ad. 1, 2, 9: morte cadere, Hor. C. 4, 2, 15: morte acerbissimā affici, Serv. ap. Cic. Fam. 4, 12, 2: multare, id. de Or. 1, 43, 100: ad mortem duci, id. Tusc. 1, 42, 100: cui legatio ipsa morti fuisset, brought death, id. Phil. 9, 1, 3: imperfecta, blindness, Stat. Th. 11, 582: morte suā mori, to die a natural death: bella res est, mori suā morte, Sen. Ep. 69, 6: mors suprema, Hor. Ep. 2, 2, 173; Sil. 5, 416: mortis fine, Boëth. Consol. 2, 7: quae rapit ultima mors est, Lucil. ap. Sen. Ep. 24, 20: proximus morti = moriens, Aug. Civ. Dei, 22, 8; App. M. 1, 72; cf.: morti vicinus, Aug. Serm. 306, 10; Hier. in Joel, 1, 13 al.; cf.: cui, mors cum appropinquet, Cic. Fin. 5, 11, 31: cujus aetati mors propior erat, Sall. H. 2, 41, 9: adpropinquante morte, Cic. Div. 1, 30, 64 sq.: ut prorogetur tibi dies mortis, Sen. Ben. 5, 17, 6: circa mortis diem, id. Ep. 27, 2: mansurum est vitium usque ad diem mortis, Cels. 7, 7, 15 init.—Poet.: mors sola fatetur quantula sint hominum corpuscula, Juv. 10, 173. —In plur.: mortes, when several persons are spoken of: praeclarae mortes sunt imperatoriae, Cic. Fin. 2, 30, 97; so Hor. S. 1, 3, 108: meorum, Plin. Ep. 8, 16, 1: perdere mortes, to throw away lives, to die in vain, Stat. Th. 9, 58: hinc subitae mortes, Juv. 1, 144.—Also of different forms or modes of death: omnīs per mortīs, Verg. A. 10, 854; cf.: omni imagine mortium, Tac. H. 3, 28; Sen. Clem. 1, 18, 2.—Rarely of an abstract thing: fere rerum omnium oblivio morsque memoriae, death, total loss, Plin. 14, 22, 28, § 142.— Personified. Mors, a goddess, the daughter of Erebus and Nox, Cic. N. D. 3, 17, 44; Verg. A. 11, 197; Hyg. Fab. praef.— (Eccl. Lat.) = eum qui habebat mortis imperium, id est, diabolum, Vulg. Heb. 2, 14; id. Isa. 28, 15; cf.: ero mors tua, o mors, id. Hos. 13, 14; id. Apoc. 6, 8.— Transf. A dead body, corpse (mostly poet.): morte campos contegi, with corpses, Att. ap. Non. 110, 31: mortem ejus (Clodii) lacerari, body, corpse, Cic. Mil. 32, 86; Cat. 64, 362; Prop. 3, 5, 22: vitis, quam juxta hominis mors laqueo pependerit, Plin. 14, 19, 23, § 119; Stat. Th. 1, 768.—Hence, jestingly, of an old man: odiosum est mortem amplexari, a corpse, a skeleton, Plaut. Bacch. 5, 2, 33.— Like φόνος, the blood shed by murder: ensem multā morte recepit, Verg. A. 9, 348.— That which brings death (of missiles), a deadly weapon (poet.): mille cavet lapsas circum cava tempora mortes, Stat. Th. 6, 792; Luc. 7, 517: per pectora saevas Exceptat mortes, Sil. 9, 369.—Of a sentence or threat of death: ut auferat a me mortem istam, Vulg. Ex. 10, 17; of terrible pangs and anxieties: contritiones mortis, id. 2 Reg. 22, 5: dolores mortis, id. Psa. 18, 4; 116, 3; of a cruel and murderous officer: aderat mors terrorque sociorum et civium lictor Sestius, Cic. Verr. 2, 5, 45, § 118.— Esp. (eccl. Lat.): mors secunda, the second death, future punishment, Vulg. Apoc. 2, 11; 20, 6; 14: mors alone, id. 1 Joh. 5, 16; also spiritual death, that of a soul under the dominion of sin: stimulus mortis peccatum est, id. 1 Cor. 15, 56; Rom. 8, 6 et saep.; cf. Lact. 7, 10 fin.

ShortDef

No short def.

Debugging

Headword:
mors
Headword (normalized):
mors
Headword (normalized/stripped):
mors
IDX:
29747
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n29724
Key:
mors

Data

{'content': "mors, tis, f. root mor, v. morior (dat. morte, Varr. ap. Gell. 24), death in every form, natural or violent (syn.: letum, nex). Lit.: omnium rerum mors est extremum, Cic. Fam. 6, 21, 1: mors ultima linea rerum est, Hor. Ep. 1, 16, 79: mortem sibi consciscere, to kill one's self, Cic. Verr. 2, 3, 56, § 129: obire, to die, id. Phil. 5, 17, 48; Plaut Aul. prol. 15: nam necessest me ... cras mortem exequi, id. Ps. 4, 2, 38: certae occumbere morti, to submit to, Verg. A. 2, 62: aliquem ad mortem dare, to put to death, kill, Plaut. Am. 2, 2, 177: morti, Hor. S. 2, 3, 197: aliquem morte multare, Cic. Tusc. 1, 22, 50; so, per vim, Cic. Verr. 2, 1, 5, § 14: morte multatus, id. Tusc. 1, 40, 97; Tac. A. 6, 9; Plin. Ep. 8, 14, 15; Lact. 2, 9, 24: morte punire, Plin. Ep. 8, 14, 12; Tac. A. 4, 44; 11, 18: mortis poena, Cic. Cat. 4, 4, 7: morti addici, id. Off. 3, 10, 45: omne humanum genus morte damnatum est, Sen. Ep. 71, 15: Antonius civium suorum vitae sedebat mortisque arbiter, Sen. Polyb. 16, 2: vitae et mortis habere potestatem, Vulg. Sap. 16, 13: illata per scelus, assassination, Cic. Mil. 7, 17: ad mortem se offerre pro patriā, id. Tusc. 1, 15, 32: afferre, Serv. ap. Cic. Fam. 4, 12, 2: multare aliquem usque ad mortem, Ter. Ad. 1, 2, 9: morte cadere, Hor. C. 4, 2, 15: morte acerbissimā affici, Serv. ap. Cic. Fam. 4, 12, 2: multare, id. de Or. 1, 43, 100: ad mortem duci, id. Tusc. 1, 42, 100: cui legatio ipsa morti fuisset, brought death, id. Phil. 9, 1, 3: imperfecta, blindness, Stat. Th. 11, 582: morte suā mori, to die a natural death: bella res est, mori suā morte, Sen. Ep. 69, 6: mors suprema, Hor. Ep. 2, 2, 173; Sil. 5, 416: mortis fine, Boëth. Consol. 2, 7: quae rapit ultima mors est, Lucil. ap. Sen. Ep. 24, 20: proximus morti = moriens, Aug. Civ. Dei, 22, 8; App. M. 1, 72; cf.: morti vicinus, Aug. Serm. 306, 10; Hier. in Joel, 1, 13 al.; cf.: cui, mors cum appropinquet, Cic. Fin. 5, 11, 31: cujus aetati mors propior erat, Sall. H. 2, 41, 9: adpropinquante morte, Cic. Div. 1, 30, 64 sq.: ut prorogetur tibi dies mortis, Sen. Ben. 5, 17, 6: circa mortis diem, id. Ep. 27, 2: mansurum est vitium usque ad diem mortis, Cels. 7, 7, 15 init.—Poet.: mors sola fatetur quantula sint hominum corpuscula, Juv. 10, 173. —In plur.: mortes, when several persons are spoken of: praeclarae mortes sunt imperatoriae, Cic. Fin. 2, 30, 97; so Hor. S. 1, 3, 108: meorum, Plin. Ep. 8, 16, 1: perdere mortes, to throw away lives, to die in vain, Stat. Th. 9, 58: hinc subitae mortes, Juv. 1, 144.—Also of different forms or modes of death: omnīs per mortīs, Verg. A. 10, 854; cf.: omni imagine mortium, Tac. H. 3, 28; Sen. Clem. 1, 18, 2.—Rarely of an abstract thing: fere rerum omnium oblivio morsque memoriae, death, total loss, Plin. 14, 22, 28, § 142.— Personified. Mors, a goddess, the daughter of Erebus and Nox, Cic. N. D. 3, 17, 44; Verg. A. 11, 197; Hyg. Fab. praef.— (Eccl. Lat.) = eum qui habebat mortis imperium, id est, diabolum, Vulg. Heb. 2, 14; id. Isa. 28, 15; cf.: ero mors tua, o mors, id. Hos. 13, 14; id. Apoc. 6, 8.— Transf. A dead body, corpse (mostly poet.): morte campos contegi, with corpses, Att. ap. Non. 110, 31: mortem ejus (Clodii) lacerari, body, corpse, Cic. Mil. 32, 86; Cat. 64, 362; Prop. 3, 5, 22: vitis, quam juxta hominis mors laqueo pependerit, Plin. 14, 19, 23, § 119; Stat. Th. 1, 768.—Hence, jestingly, of an old man: odiosum est mortem amplexari, a corpse, a skeleton, Plaut. Bacch. 5, 2, 33.— Like φόνος, the blood shed by murder: ensem multā morte recepit, Verg. A. 9, 348.— That which brings death (of missiles), a deadly weapon (poet.): mille cavet lapsas circum cava tempora mortes, Stat. Th. 6, 792; Luc. 7, 517: per pectora saevas Exceptat mortes, Sil. 9, 369.—Of a sentence or threat of death: ut auferat a me mortem istam, Vulg. Ex. 10, 17; of terrible pangs and anxieties: contritiones mortis, id. 2 Reg. 22, 5: dolores mortis, id. Psa. 18, 4; 116, 3; of a cruel and murderous officer: aderat mors terrorque sociorum et civium lictor Sestius, Cic. Verr. 2, 5, 45, § 118.— Esp. (eccl. Lat.): mors secunda, the second death, future punishment, Vulg. Apoc. 2, 11; 20, 6; 14: mors alone, id. 1 Joh. 5, 16; also spiritual death, that of a soul under the dominion of sin: stimulus mortis peccatum est, id. 1 Cor. 15, 56; Rom. 8, 6 et saep.; cf. Lact. 7, 10 fin.\n", 'key': 'mors', 'type': 'main'}