Scaife ATLAS

Back to dictionaries

Lewis and Short Latin Dictionary

mōrālĭtas
mōrālĭter
mŏrāmentum
mŏrārĭa
mŏrātē
mŏrātim
mŏrātĭo
mŏrātor
mŏrātōrĭus
mŏrātus
mōrātus
mŏrax
morbĭdē
morbĭdus
morbĭfer or
morbĭfĭco
Morbōnĭa
morbōsĭtas
morbōsus
Morbōvĭa (or
morbus
View word page
mōrātus
mōrātus, a, um, adj. mos. Mannered, of morals, good or bad; constituted, conditioned, circumstanced (class.): nequiquam mulier exornata est bene, si morata est male, Plaut. Most. 1, 3, 132: condigne pater est ejus moratus moribus, id. Capt. 1, 1, 39: morata recte (puella), id. Aul. 2, 2, 62: viri bene morati, Cic. de Or. 2, 43, 184: genus hominum optime moratum, id. Agr. 2, 31, 84: melius, id. Fin. 1, 19, 63: ita haec morata est janua, is of such a nature, Plaut. As. 2, 3, 10: male moratus venter, insatiable, Ov. M. 15, 95: bene morata disciplina, Col. 1, 8: aut multitudinem melius moratam censeam fieri posse, Liv. 26, 22, 14: in tam bene morata civitate, id. 45, 23, 10: bene moratae urbes, Quint. 8, 6, 24.— Esp. of style, etc., adapted to the manners or character of a person, or to the subject, characteristic: poëma, Cic. Div. 1, 31, 66: recte morata Fabula, in which the characters are accurately drawn, Hor. A. P. 319; cf.: in oratione morata debent esse omnia cum dignitate, Quint. 4, 2, 64.

ShortDef

No short def.

Debugging

Headword:
mōrātus
Headword (normalized):
mōrātus
Headword (normalized/stripped):
moratus
IDX:
29689
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n29666
Key:
moratus2

Data

{'content': 'mōrātus, a, um, adj. mos. Mannered, of morals, good or bad; constituted, conditioned, circumstanced (class.): nequiquam mulier exornata est bene, si morata est male, Plaut. Most. 1, 3, 132: condigne pater est ejus moratus moribus, id. Capt. 1, 1, 39: morata recte (puella), id. Aul. 2, 2, 62: viri bene morati, Cic. de Or. 2, 43, 184: genus hominum optime moratum, id. Agr. 2, 31, 84: melius, id. Fin. 1, 19, 63: ita haec morata est janua, is of such a nature, Plaut. As. 2, 3, 10: male moratus venter, insatiable, Ov. M. 15, 95: bene morata disciplina, Col. 1, 8: aut multitudinem melius moratam censeam fieri posse, Liv. 26, 22, 14: in tam bene morata civitate, id. 45, 23, 10: bene moratae urbes, Quint. 8, 6, 24.— Esp. of style, etc., adapted to the manners or character of a person, or to the subject, characteristic: poëma, Cic. Div. 1, 31, 66: recte morata Fabula, in which the characters are accurately drawn, Hor. A. P. 319; cf.: in oratione morata debent esse omnia cum dignitate, Quint. 4, 2, 64.\n', 'key': 'moratus2', 'type': 'main'}