Scaife ATLAS

Back to dictionaries

Lewis and Short Latin Dictionary

monstrātĭo
monstrātor
monstrātus
monstrātus
monstrĭfer
monstrĭfĭcābĭlis
monstrĭfĭcē
monstrĭfĭcus
monstrĭgĕna
monstrĭger
monstro
monstrōsē
monstrōsĭtas
monstrum
monstrŭōsē and
monstrŭōsus (post-class.
Montānĭānus
montānĭcŭlus
Montanilla
Montānīnus
montānĭōsus
View word page
monstro
monstro, āvi, ātum, (archaic mostro; v. Brix ad Plaut. Trin. 2, 2, 61), 1, v. a. like monstrum, from moneo, to show, point out, to indicate, intimate, inform, advise, teach, instruct, tell any thing (in class. prose very rare, and only in the lit. signif.; in Cic. only a few times; in Cæs. and Sall. not at all; syn.: indico, significo, ostendo, exhibeo). In gen.: qui erranti comiter monstrat viam, Enn. ap. Cic. Off. 1, 16, 51 (Trag. v. 387 Vahl.); cf.: qui sibi semitam non sapiunt, alteri monstrant viam, id. ap. Cic. Div. 1, 58, 132 (Trag. v. 358 Vahl.): iter, Curt. 5, 13, 9: palmam, Cic. Leg. 1, 1, 2: digito, Hor. S. 2, 8, 26; Pers. 1, 28: monstra quod bibam, Plaut. Men. 5, 1, 42; Ter. Ad. 4, 2, 31: tu ... si quid librari ... non intellegent, monstrabis, i. e. dices, Cic. Fam. 16, 22, 1: res gestae ... Quo scribi possent numero, monstravit Homerus, Hor. A. P. 73: inulas ego primus amaras Monstravi incoquere, id. S. 2, 8, 51 sq.: monstrate mearum Vidistis si quam hic errantem forte sororum, Verg. A. 1, 321: cujus prudentia monstrat Summos posse viros ... nasci, etc., Juv. 10, 48.—Pass.: quod monstror digito praetereuntium, Hor. C. 4, 3, 22.— Impers. pass.: si voles advortere animum, comiter monstrabitur, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 89 Müll. (Trag. v. 386 Vahl.).— In partic. To ordain, institute, appoint (poet.): monstratas excitat aras, appointed, Verg. G. 4, 549: piacula, id. A. 4, 636: ignis, Ov. Tr. 3, 11, 53.— To indict, impeach for a crime, to denounce, accuse, inform against (post-Aug.): alii ab amicis monstrabantur, were pointed out, informed against, Tac. H. 4, 1: Nerone Scribonios fratres ... ad exitium, id. ib. 4, 41.— To advise a person in any manner, or to do any thing: alicui bene, Plaut. Bacch. 1, 2, 25: non periclumst ne quid recte monstres, id. Ps. 1, 3, 55: conferre manum pudor iraque monstrat, advise, urge, Verg. A. 9, 44.—Hence, monstrātus, a, um, P. a., conspicuous, distinguished, remarkable (Tacitean): et hostibus simul suisque monstrati, Tac. G. 31: propinquitate Galbae monstratus, id. H. 1, 88.

ShortDef

No short def.

Debugging

Headword:
monstro
Headword (normalized):
monstro
Headword (normalized/stripped):
monstro
IDX:
29639
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n29616
Key:
monstro

Data

{'content': 'monstro, āvi, ātum, (archaic mostro; v. Brix ad Plaut. Trin. 2, 2, 61), 1, v. a. like monstrum, from moneo, to show, point out, to indicate, intimate, inform, advise, teach, instruct, tell any thing (in class. prose very rare, and only in the lit. signif.; in Cic. only a few times; in Cæs. and Sall. not at all; syn.: indico, significo, ostendo, exhibeo). In gen.: qui erranti comiter monstrat viam, Enn. ap. Cic. Off. 1, 16, 51 (Trag. v. 387 Vahl.); cf.: qui sibi semitam non sapiunt, alteri monstrant viam, id. ap. Cic. Div. 1, 58, 132 (Trag. v. 358 Vahl.): iter, Curt. 5, 13, 9: palmam, Cic. Leg. 1, 1, 2: digito, Hor. S. 2, 8, 26; Pers. 1, 28: monstra quod bibam, Plaut. Men. 5, 1, 42; Ter. Ad. 4, 2, 31: tu ... si quid librari ... non intellegent, monstrabis, i. e. dices, Cic. Fam. 16, 22, 1: res gestae ... Quo scribi possent numero, monstravit Homerus, Hor. A. P. 73: inulas ego primus amaras Monstravi incoquere, id. S. 2, 8, 51 sq.: monstrate mearum Vidistis si quam hic errantem forte sororum, Verg. A. 1, 321: cujus prudentia monstrat Summos posse viros ... nasci, etc., Juv. 10, 48.—Pass.: quod monstror digito praetereuntium, Hor. C. 4, 3, 22.— Impers. pass.: si voles advortere animum, comiter monstrabitur, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 89 Müll. (Trag. v. 386 Vahl.).— In partic. To ordain, institute, appoint (poet.): monstratas excitat aras, appointed, Verg. G. 4, 549: piacula, id. A. 4, 636: ignis, Ov. Tr. 3, 11, 53.— To indict, impeach for a crime, to denounce, accuse, inform against (post-Aug.): alii ab amicis monstrabantur, were pointed out, informed against, Tac. H. 4, 1: Nerone Scribonios fratres ... ad exitium, id. ib. 4, 41.— To advise a person in any manner, or to do any thing: alicui bene, Plaut. Bacch. 1, 2, 25: non periclumst ne quid recte monstres, id. Ps. 1, 3, 55: conferre manum pudor iraque monstrat, advise, urge, Verg. A. 9, 44.—Hence, monstrātus, a, um, P. a., conspicuous, distinguished, remarkable (Tacitean): et hostibus simul suisque monstrati, Tac. G. 31: propinquitate Galbae monstratus, id. H. 1, 88.\n', 'key': 'monstro', 'type': 'main'}