Scaife ATLAS

Back to dictionaries

Lewis and Short Latin Dictionary

mŏnŏpōlĭum
mŏnoptĕros
mŏnoptōta
mŏnŏsŏlis
mŏnostĭchĭum
mŏnostĭchum
mŏnŏsyllăbus
mŏnotrĭglўphus
mŏnotrŏpus
mŏnoxўlus
mons
monstrābĭlis
monstrātĭo
monstrātor
monstrātus
monstrātus
monstrĭfer
monstrĭfĭcābĭlis
monstrĭfĭcē
monstrĭfĭcus
monstrĭgĕna
View word page
mons
mons, tis (archaic abl. montei, Enn. ap. Non. 222, 33; cf. Ann. v. 420 Vahl.), m. etym. dub., perh. from the root min, whence also, emineo, mentum, minari; cf. minae; lit. a projecting body; hence, a mountain, mount. Lit.: montium altitudines, Cic. N. D. 2, 39, 98: altissimi, Caes. B. G. 3, 1: avii, Hor. C. 1, 23, 2: inaccessi, Plin. 6, 28, 32, § 144: lapidosi, Ov. M. 1, 44.—Prov.: parturiunt montes, nascetur ridiculus mus, said where much is promised but little performed, Hor. A. P. 139.— Transf. A mountain, i. e. a (heaped-up, towering) mass, a heap, quantity: argenti montes, Plaut. Mil. 4, 2, 73: montes mali ardentes, id. Merc. 3, 4, 32; id. Ep. 1, 1, 78: ita mali maeroris montem maxumum conspicatus sum, id. Most. 2, 1, 6: mons in Tusculani monte, i. e. a lofty, splendid building near Tusculum, Cic. Pis. 21, 48: aquae, Verg. A. 1, 105: armorum, Sil. 10, 549.—Of a wagon-load of stones: eversum fudit super agmina montem, Juv. 3, 258; Stat. Th. 1, 145.—Prov.: montes auri polliceri, to promise mountains of gold, to make great promises, Ter. Phorm. 1, 2, 18; so, maria montesque polliceri, Sall. C. 23, 3: magnos montes promittere, Pers. 3, 65.— A mountain-rock, rock in gen. (poet.): fertur in abruptum magno mons improbus actu, Verg. A. 12, 687: Graii, Greek marble, Stat. Th. 1, 145.— Mountain-beasts, wild beasts (late poet.): consumant totos spectacula montes, Claud. Cons. Mall. Theod. 310.

ShortDef

No short def.

Debugging

Headword:
mons
Headword (normalized):
mons
Headword (normalized/stripped):
mons
IDX:
29627
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n29604
Key:
mons

Data

{'content': 'mons, tis (archaic abl. montei, Enn. ap. Non. 222, 33; cf. Ann. v. 420 Vahl.), m. etym. dub., perh. from the root min, whence also, emineo, mentum, minari; cf. minae; lit. a projecting body; hence, a mountain, mount. Lit.: montium altitudines, Cic. N. D. 2, 39, 98: altissimi, Caes. B. G. 3, 1: avii, Hor. C. 1, 23, 2: inaccessi, Plin. 6, 28, 32, § 144: lapidosi, Ov. M. 1, 44.—Prov.: parturiunt montes, nascetur ridiculus mus, said where much is promised but little performed, Hor. A. P. 139.— Transf. A mountain, i. e. a (heaped-up, towering) mass, a heap, quantity: argenti montes, Plaut. Mil. 4, 2, 73: montes mali ardentes, id. Merc. 3, 4, 32; id. Ep. 1, 1, 78: ita mali maeroris montem maxumum conspicatus sum, id. Most. 2, 1, 6: mons in Tusculani monte, i. e. a lofty, splendid building near Tusculum, Cic. Pis. 21, 48: aquae, Verg. A. 1, 105: armorum, Sil. 10, 549.—Of a wagon-load of stones: eversum fudit super agmina montem, Juv. 3, 258; Stat. Th. 1, 145.—Prov.: montes auri polliceri, to promise mountains of gold, to make great promises, Ter. Phorm. 1, 2, 18; so, maria montesque polliceri, Sall. C. 23, 3: magnos montes promittere, Pers. 3, 65.— A mountain-rock, rock in gen. (poet.): fertur in abruptum magno mons improbus actu, Verg. A. 12, 687: Graii, Greek marble, Stat. Th. 1, 145.— Mountain-beasts, wild beasts (late poet.): consumant totos spectacula montes, Claud. Cons. Mall. Theod. 310.\n', 'key': 'mons', 'type': 'main'}