Scaife ATLAS

Back to dictionaries

Lewis and Short Latin Dictionary

mŏnastērĭum
mŏnastrĭae
mŏnaules
mŏnaulĭter
mŏnaulos or
mŏnazontes
Monda
mŏnēdŭla
mŏnēla
mŏnēmĕron
mŏnĕo
mŏnēris
Mŏnēta
mŏnētālis
mŏnētārĭus
mŏnīle
mŏnĭmentārĭus
mŏnĭtĭo
mŏnĭto
mŏnĭtor
mŏnĭtōrĭus
View word page
mŏnĕo
mŏnĕo, ŭi, ĭtum, 2 (inf. pres. pass. monerier, Plaut. Capt. 2, 3, 36; perf. subj. moneris pro monueris, Pac. ap. Non. 507, 24 sq.; cf. Trag. Rel. p. 66 Rib.; likewise: di monerint meliora, Pac. ap. Non. l. l. p. 74 Rib.), v. a. causative from the root men; whence memini, q. v., mens, mentio; lit. to cause to think. Lit., to remind, put in mind of, bring to one's recollection; to admonish, advise, warn, instruct, teach (syn.: hortor, suadeo, doceo): bene mones; tute ipse cunctas, Enn. ap. Non. 469, 25 (Com. v. 3 Vahl.): ea (auctoritas) adhibeatur ad monendum non modo aperte, sed etiam acriter, Cic. Lael. 13, 44: melius nos Zenonis praecepta monent, Juv. 15, 107.— Aliquem de re: oro, ut Terentiam moneatis de testamento, Cic. Att. 11, 16, 5; id. Q. Fr. 2, 3, 6.— Aliquem aliquid: Fabius ea me ex tuis mandatis monuit, Cic. Fam. 3, 3, 1: id ipsum, quod me mones, id. Att. 14, 19, 1: sed eos hoc moneo, desinant furere, id. Cat. 2, 9, 20: vos quo pauca monerem advocavi, Sall. C. 58, 3; id. H. 2, 96, 8.— Hence also in pass., moneri aliquid: ut moneatur semper servos homo officium suam, Plaut. Stich. 1, 2, 1: nec ea, quae ab eā (naturā) monemur, audimus, Cic. Lael. 24, 88; cf. infra. ξ.— Aliquem alicujus rei (post-Aug., and only in Tac.; cf.: admoneo, commonefacio): Caecina milites temporis ac necessitatis monet, Tac. A. 1, 67 Nipperd. ad loc.: Plancinam Augusta monuit Agrippinam insectandi, id. ib. 2, 43.— (ε) With ut, ne, or the simple subj.: monere te atque hortari, ut in rem publicam incumberes, Cic. Fam. 10, 1, 2: monet ut suspiciones vitet, Caes. B. G. 1, 20: moneo, praedico, ante denuntio, abstineant, manus Cic. Verr. 1, 12, 36: moneo obtestorque ut, etc., Sall. J. 10, 3; 49, 2; id. H. 4, 61, 23: vos, ne amittatis, etc., id. J. 31, 25: Macedonas monebat, ne multitudine hostium ... moverentur, Just. 11, 13: quamquam edicto monuisset ne quis quietem ejus interrumperet, Tac. A. 4, 67 init.—(ξ) With an object- or rel.-clause: (Caesar) monuit ejus diei victoriam in earum cohortium virtute constare, Caes. B. C. 3, 89, 4: moneret rationem frumenti esse habendam, Hirt. B. G. 8, 34: Cerealis propinquos monebat fortunam belli mutare, etc., Tac. H. 5, 24: Arminius colligi suos et propinquare silvis monitos vertit, id. A. 1, 63: ultro struebantur qui monerent perfugere ad Germaniae exercitus, id. ib. 4, 67 fin.: Radamistum obpugnationem celerare, id. ib. 12, 46; 13, 37; 16, 11; id. H. 4, 33: si te unum illud monuerimus, artem sine assiduitate dicendi non multum juvare, Auct. Her. 1, 1, 1: moneo, quid facto opus sit, Ter. Ad. 3, 4, 65: res monet cavere, consultare, Sall. C. 52, 3: alio properare tempus monet, id. J. 19, 2.—Pass.: cum Nicanorem insidiari Piraeo a Dercillo moneretur, Nep. Phoc. 2, 4.— Of inanim. and abstr. subjects: res ipsa monebat tempus esse, Cic. Att. 10, 8, 1: (sol) caecos instare tumultus Saepe monet, Verg. G. 1, 464: immortalia ne speres, monet annus, Hor. C. 4, 7, 7: natura monet festinare, Plin. 18, 25, 60, § 227: ut monet ira, Sall. H. 2, 41, 8: ratio ipsa monet amicitias comparare, Cic. Fin. 1, 20, 66.— Transf. (mostly poet. and in post-Aug. prose). Without the accessory notion of reminding or admonishing, in gen., to teach, instruct, tell, inform, point out; also, to announce, predict, foretell: tu vatem, tu diva, mone, instruct thy bard, Verg. A. 7, 42: velut divinitus mente monitā, Liv. 26, 19: hoc moneas precor, Ov. F. 4, 247: amici somnio monitus, Suet. Aug. 91: reddebant parvuli, quae monebantur, what they were taught, Plin. Pan. 26: vates Helenus cum multa horrenda moneret, announced, foretold, Verg. A. 3, 712; cf.: ante sinistra cavā monuisset ab ilice cornix, etc., id. E. 9, 15: quid augurales alites vel cantus monerent, Amm. 28, 1: recte monemur, causas non utique ab ultimo esse repetendas, Quint. 5, 10, 83.— To punish, chastise (only in Tacitus): puerili verbere moneri, Tac. A. 5, 9.

ShortDef

No short def.

Debugging

Headword:
mŏnĕo
Headword (normalized):
mŏnĕo
Headword (normalized/stripped):
moneo
IDX:
29567
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n29544
Key:
moneo

Data

{'content': "mŏnĕo, ŭi, ĭtum, 2 (inf. pres. pass. monerier, Plaut. Capt. 2, 3, 36; perf. subj. moneris pro monueris, Pac. ap. Non. 507, 24 sq.; cf. Trag. Rel. p. 66 Rib.; likewise: di monerint meliora, Pac. ap. Non. l. l. p. 74 Rib.), v. a. causative from the root men; whence memini, q. v., mens, mentio; lit. to cause to think. Lit., to remind, put in mind of, bring to one's recollection; to admonish, advise, warn, instruct, teach (syn.: hortor, suadeo, doceo): bene mones; tute ipse cunctas, Enn. ap. Non. 469, 25 (Com. v. 3 Vahl.): ea (auctoritas) adhibeatur ad monendum non modo aperte, sed etiam acriter, Cic. Lael. 13, 44: melius nos Zenonis praecepta monent, Juv. 15, 107.— Aliquem de re: oro, ut Terentiam moneatis de testamento, Cic. Att. 11, 16, 5; id. Q. Fr. 2, 3, 6.— Aliquem aliquid: Fabius ea me ex tuis mandatis monuit, Cic. Fam. 3, 3, 1: id ipsum, quod me mones, id. Att. 14, 19, 1: sed eos hoc moneo, desinant furere, id. Cat. 2, 9, 20: vos quo pauca monerem advocavi, Sall. C. 58, 3; id. H. 2, 96, 8.— Hence also in pass., moneri aliquid: ut moneatur semper servos homo officium suam, Plaut. Stich. 1, 2, 1: nec ea, quae ab eā (naturā) monemur, audimus, Cic. Lael. 24, 88; cf. infra. ξ.— Aliquem alicujus rei (post-Aug., and only in Tac.; cf.: admoneo, commonefacio): Caecina milites temporis ac necessitatis monet, Tac. A. 1, 67 Nipperd. ad loc.: Plancinam Augusta monuit Agrippinam insectandi, id. ib. 2, 43.— (ε) With ut, ne, or the simple subj.: monere te atque hortari, ut in rem publicam incumberes, Cic. Fam. 10, 1, 2: monet ut suspiciones vitet, Caes. B. G. 1, 20: moneo, praedico, ante denuntio, abstineant, manus Cic. Verr. 1, 12, 36: moneo obtestorque ut, etc., Sall. J. 10, 3; 49, 2; id. H. 4, 61, 23: vos, ne amittatis, etc., id. J. 31, 25: Macedonas monebat, ne multitudine hostium ... moverentur, Just. 11, 13: quamquam edicto monuisset ne quis quietem ejus interrumperet, Tac. A. 4, 67 init.—(ξ) With an object- or rel.-clause: (Caesar) monuit ejus diei victoriam in earum cohortium virtute constare, Caes. B. C. 3, 89, 4: moneret rationem frumenti esse habendam, Hirt. B. G. 8, 34: Cerealis propinquos monebat fortunam belli mutare, etc., Tac. H. 5, 24: Arminius colligi suos et propinquare silvis monitos vertit, id. A. 1, 63: ultro struebantur qui monerent perfugere ad Germaniae exercitus, id. ib. 4, 67 fin.: Radamistum obpugnationem celerare, id. ib. 12, 46; 13, 37; 16, 11; id. H. 4, 33: si te unum illud monuerimus, artem sine assiduitate dicendi non multum juvare, Auct. Her. 1, 1, 1: moneo, quid facto opus sit, Ter. Ad. 3, 4, 65: res monet cavere, consultare, Sall. C. 52, 3: alio properare tempus monet, id. J. 19, 2.—Pass.: cum Nicanorem insidiari Piraeo a Dercillo moneretur, Nep. Phoc. 2, 4.— Of inanim. and abstr. subjects: res ipsa monebat tempus esse, Cic. Att. 10, 8, 1: (sol) caecos instare tumultus Saepe monet, Verg. G. 1, 464: immortalia ne speres, monet annus, Hor. C. 4, 7, 7: natura monet festinare, Plin. 18, 25, 60, § 227: ut monet ira, Sall. H. 2, 41, 8: ratio ipsa monet amicitias comparare, Cic. Fin. 1, 20, 66.— Transf. (mostly poet. and in post-Aug. prose). Without the accessory notion of reminding or admonishing, in gen., to teach, instruct, tell, inform, point out; also, to announce, predict, foretell: tu vatem, tu diva, mone, instruct thy bard, Verg. A. 7, 42: velut divinitus mente monitā, Liv. 26, 19: hoc moneas precor, Ov. F. 4, 247: amici somnio monitus, Suet. Aug. 91: reddebant parvuli, quae monebantur, what they were taught, Plin. Pan. 26: vates Helenus cum multa horrenda moneret, announced, foretold, Verg. A. 3, 712; cf.: ante sinistra cavā monuisset ab ilice cornix, etc., id. E. 9, 15: quid augurales alites vel cantus monerent, Amm. 28, 1: recte monemur, causas non utique ab ultimo esse repetendas, Quint. 5, 10, 83.— To punish, chastise (only in Tacitus): puerili verbere moneri, Tac. A. 5, 9.\n", 'key': 'moneo', 'type': 'main'}