View word page
anxĭus
anxĭus, a, um, adj. v. ango, distressed, solicitous, uneasy, troubled, anxious (as a permanent state of mind). Lit.: neque omnes anxii, qui anguntur aliquando, nec qui anxii semper anguntur, Cic. Tusc. 4, 12, 27; cf.: anxietas and angor.—But frequently momentary' anxiae aegritudines et acerbae, Cic. Tusc. 4, 15, 34: anxio animo aut sollicito esse, id. Fin. 2, 17, 55: spiritus anxius, Vulg. Bar. 3, 1: senes morosi et anxii, Cic. Sen. 18, 65: Oratio pauperis, cum anxius fuerit, Vulg. Psa. 101, 1: anxius curis, Ov. M. 9, 275: mentes, * Hor. C. 3, 21, 17: anxius angor, Lucr. 3, 993; 6, 1158: anxium habere aliquem, to bring one into trouble, to make anxious or solicitous, Auct. B. Afr. 71; Tac. A. 2, 65.—With gen. animi or mentis: animi anxius, Sall. J. 55, 4 Cort., where Dietsch reads animo, and Gerl. omits it altogether: anxius mentis, Albin. 1, 398 (for this gen. v. animus, II. B. 1.).—The object on account of which one is anxious or solicitous is put, In abl.: gloriā ejus, Liv. 25, 40: omine adverso, Suet. Vit. 8: venturis, Luc. 7, 20.— In gen. (diff. from the preced. gen. animi and mentis): inopiae, Liv. 21, 48: furti (i. e. ne furtum fiat), Ov. M. 1, 623: vitae, id. H. 20, 198: securitatis, Plin. 15, 18, 20, § 74: potentiae, Tac. A. 4, 12: sui, id. H. 3, 38; in acc. vicem, Liv. 8, 35.— With de: de famā ingenii, Quint. 11, 1, 50: de successore, Suet. Calig. 19: de instantibus curis, Curt. 3, 2; with pro, Plin. Ep. 4, 21.— With ad: ad eventum alicujus rei, Luc. 8, 592.—(ε) With in and abl.: noli anxius esse in divitiis, Vulg. Eccli. 5, 10.—(ζ) With ne and an: anxius, ne bellum oriatur, Sall. J. 6, 6: anxius, an obsequium senatūs an studia plebis reperiret, Tac. A. 14, 13.— Transf. In an act. sense, that makes anxious, troubles, awakens solicitude, troublesome: curae, Liv. 1, 56 (cf.: anxius curis, Ov. M. 9, 275): timor, Verg. A. 9, 89: accessu propter aculeos anxio, Plin. 12, 8, 18, § 33.— Prepared with anxious care: elegantia orationis neque morosa neque anxia, Gell. 15, 7, 3; cf. anxietas, II.—Hence, adv.: anxĭē, anxiously, with anxiety (not in Cic.): aliquid ferre, Sall. J. 82, 3: auguria quaerere, Plin. 11, 52, 114, § 273: certare, Suet. Ner. 23: aliquam prosequi, Justin. 1, 4: loqui, Gell. 20, 1: anxie doctus, Macr. S. 5, 18; 7, 7.—Comp.: anxius, Gargil. Mart. p. 395 Mai; and formed by magis: magis anxie, Sall. ad Caes. Ord. Re Publ. 2 fin.

ShortDef

No short def.

Debugging

Headword:
anxĭus
Headword (normalized):
anxĭus
Headword (normalized/stripped):
anxius
Intro Text:
anxĭus, a, um, adj. v. ango, distressed, solicitous, uneasy, troubled, anxious (as a permanent state of mind). Lit.: neque omnes anxii, qui anguntur aliquando, nec qui anxii semper anguntur, Cic. Tusc. 4, 12, 27; cf.: anxietas and angor.—But frequently momentary' anxiae aegritudines et acerbae, Cic. Tusc. 4, 15, 34: anxio animo aut sollicito esse, id. Fin. 2, 17, 55: spiritus anxius, Vulg. Bar. 3, 1: senes morosi et anxii, Cic. Sen. 18, 65: Oratio pauperis, cum anxius fuerit, Vulg. Psa. 101, 1: anxius curis, Ov. M. 9, 275: mentes, * Hor. C. 3, 21, 17: anxius angor, Lucr. 3, 993; 6, 1158: anxium habere aliquem, to bring one into trouble, to make anxious or solicitous, Auct. B. Afr. 71; Tac. A. 2, 65.—With gen. animi or mentis: animi anxius, Sall. J. 55, 4 Cort., where Dietsch reads animo, and Gerl. omits it altogether: anxius mentis, Albin. 1, 398 (for this gen. v. animus, II. B. 1.).—The object on account of which one is anxious or solicitous is put, In abl.: gloriā ejus, Liv. 25, 40: omine adverso, Suet. Vit. 8: venturis, Luc. 7, 20.— In gen. (diff. from the preced. gen. animi and mentis): inopiae, Liv. 21, 48: furti (i. e. ne furtum fiat), Ov. M. 1, 623: vitae, id. H. 20, 198: securitatis, Plin. 15, 18, 20, § 74: potentiae, Tac. A. 4, 12: sui, id. H. 3, 38; in acc. vicem, Liv. 8, 35.— With de: de famā ingenii, Quint. 11, 1, 50: de successore, Suet. Calig. 19: de instantibus curis, Curt. 3, 2; with pro, Plin. Ep. 4, 21.— With ad: ad eventum alicujus rei, Luc. 8, 592.—(ε) With in and abl.: noli anxius esse in divitiis, Vulg. Eccli. 5, 10.—(ζ) With ne and an: anxius, ne bellum oriatur, Sall. J. 6, 6: anxius, an obsequium senatūs an studia plebis reperiret, Tac. A. 14, 13.— Transf. In an act. sense, that makes anxious, troubles, awakens solicitude, troublesome: curae, Liv. 1, 56 (cf.: anxius curis, Ov. M. 9, 275): timor, Verg. A. 9, 89: accessu propter aculeos anxio, Plin. 12, 8, 18, § 33.— Prepared with anxious care: elegantia orationis neque morosa neque anxia, Gell. 15, 7, 3; cf. anxietas, II.—Hence, adv.: anxĭē, anxiously, with anxiety (not in Cic.): aliquid ferre, Sall. J. 82, 3: auguria quaerere, Plin. 11, 52, 114, § 273: certare, Suet. Ner. 23: aliquam prosequi, Justin. 1, 4: loqui, Gell. 20, 1: anxie doctus, Macr. S. 5, 18; 7, 7.—Comp.: anxius, Gargil. Mart. p. 395 Mai; and formed by magis: magis anxie, Sall. ad Caes. Ord. Re Publ. 2 fin.
IDX:
2950
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n2950
Key:
anxius

Senses and Citations (From Data)

Citations (From Models)

No citations.

Data

{
  "content": "anxĭus, a, um, adj. v. ango, distressed, solicitous, uneasy, troubled, anxious (as a permanent state of mind).  Lit.: neque omnes anxii, qui anguntur aliquando, nec qui anxii semper anguntur, Cic. Tusc. 4, 12, 27; cf.: anxietas and angor.—But frequently momentary' anxiae aegritudines et acerbae, Cic. Tusc. 4, 15, 34: anxio animo aut sollicito esse, id. Fin. 2, 17, 55: spiritus anxius, Vulg. Bar. 3, 1: senes morosi et anxii, Cic. Sen. 18, 65: Oratio pauperis, cum anxius fuerit, Vulg. Psa. 101, 1: anxius curis, Ov. M. 9, 275: mentes, * Hor. C. 3, 21, 17: anxius angor, Lucr. 3, 993; 6, 1158: anxium habere aliquem, to bring one into trouble, to make anxious or solicitous, Auct. B. Afr. 71; Tac. A. 2, 65.—With gen. animi or mentis: animi anxius, Sall. J. 55, 4 Cort., where Dietsch reads animo, and Gerl. omits it altogether: anxius mentis, Albin. 1, 398 (for this gen. v. animus, II. B. 1.).—The object on account of which one is anxious or solicitous is put,  In abl.: gloriā ejus, Liv. 25, 40: omine adverso, Suet. Vit. 8: venturis, Luc. 7, 20.— In gen. (diff. from   the preced. gen. animi and mentis): inopiae, Liv. 21, 48: furti (i. e. ne furtum fiat), Ov. M. 1, 623: vitae, id. H. 20, 198: securitatis, Plin. 15, 18, 20, § 74: potentiae, Tac. A. 4, 12: sui, id. H. 3, 38; in acc. vicem, Liv. 8, 35.— With de: de famā ingenii, Quint. 11, 1, 50: de successore, Suet. Calig. 19: de instantibus curis, Curt. 3, 2; with pro, Plin. Ep. 4, 21.— With ad: ad eventum alicujus rei, Luc. 8, 592.—(ε) With in and abl.: noli anxius esse in divitiis, Vulg. Eccli. 5, 10.—(ζ) With ne and an: anxius, ne bellum oriatur, Sall. J. 6, 6: anxius, an obsequium senatūs an studia plebis reperiret, Tac. A. 14, 13.— Transf.  In an act. sense, that makes anxious, troubles, awakens solicitude, troublesome: curae, Liv. 1, 56 (cf.: anxius curis, Ov. M. 9, 275): timor, Verg. A. 9, 89: accessu propter aculeos anxio, Plin. 12, 8, 18, § 33.— Prepared with anxious care: elegantia orationis neque morosa neque anxia, Gell. 15, 7, 3; cf. anxietas, II.—Hence, adv.: anxĭē, anxiously, with anxiety (not in Cic.): aliquid ferre, Sall. J. 82, 3: auguria quaerere, Plin. 11, 52, 114, § 273: certare, Suet. Ner. 23: aliquam prosequi, Justin. 1, 4: loqui, Gell. 20, 1: anxie doctus, Macr. S. 5, 18; 7, 7.—Comp.: anxius, Gargil. Mart. p. 395 Mai; and formed by magis: magis anxie, Sall. ad Caes. Ord. Re Publ. 2 fin.\n",
  "key": "anxius",
  "type": "main"
}