Scaife ATLAS

Back to dictionaries

Lewis and Short Latin Dictionary

miscellus (
miscĕo
miscillānĕus
miscillĭo
miscillus
miscipulo
miscĭtātus
miscix
mĭsellus
Mīsēnum
mĭser
mĭsĕrābĭlis
mĭsĕrāmen
mĭsĕrandus
mĭsĕranter
mĭsĕrātĭo
mĭsĕrātor
mĭsĕrē
mĭsĕrĕo
mĭsĕrĕor
mĭsĕresco
View word page
mĭser
mĭser, ĕra, ĕrum, adj. prob. Sanscr. root mi-; cf. minuo; akin to Gr. μῖσος; Lat. maestus, maereo, wretched, unfortunate, miserable, pitiable, lamentable, etc. (cf.: infelix, calamitosus). Of persons: nihil est tam miserabile, quam ex beato miser, Cic. Part. Or. 17, 57: homo miser, et infortunatus, Plaut. Bacch. 5, 1, 20: miser atque infelix, Cic. Quint. 30, 94: urgeris multis miser undique curis, Lucr. 3, 1051: o multo miserior Dolabella, quam ille, quem tu miserrimum esse voluisti, Cic. Phil. 11, 4, 8: miser, infelix, aerumnosus, id. Par. 2, 1, 16: miserrimum habere aliquem, to torment, id. Fam. 14, 7, 1: miserrimus Fui fugitando, have exhausted myself with running, am completely tired out, Ter. Eun. 5, 2, 7.—With gen.: miseros ambitionis, Plin. Pan. 58, 5.— Of things, afflicting, sad, wretched, melancholy: miserā ambitione laborare, Hor. S. 1, 4, 26: misera orbitas, Cic. Fin. 5, 28, 84: misera et calamitosa res, id. Rosc. Am. 28, 77.— Sick, ill, indisposed, etc.: quo morbo misera sum, suffer, Plaut. Truc. 2, 6, 39: homini misero non invideo medicinam, Petr. 129; cf.: quid illam miseram animi excrucias? Plaut. Mil. 4, 2, 76: homo animo suo miser, id. Truc. 2, 7, 36: miserum esse ex animo, to be wretched in mind, sick at heart, id. Ep. 4, 1, 1.— Violent, excessive, extravagant: amor, Verg. A. 5, 655: cultus miser, with regard to dress, Hor. S. 2, 2, 66.— Bad, vile, poor, worthless: carmen, Verg. E. 3, 27: remedium, Cels. 5, 26, 34.—With gen.: morum, Stat. Th. 4, 403: hominem perditum miserumque, Ter. Eun. 3, 1, 28.— As an exclamation, inserted in the midst of a sentence: ossa atque pellis sum, misera, macritudine, Plaut. Capt. 1, 2, 32: miserum! (parenthetically) i. e. what a misfortune! how sad! tum pendere poenas Cecropidae jussi (miserum!) septena quotannis Corpora, Verg. A. 6, 21.—As subst.: mĭsĕ-rum, i, n., a wretched thing, wretchedness: bonum valetudo, miserum morbus, Cic. Fin. 5, 28, 84 MSS. dub. (Madv. and B. and K. miser).—Hence, adv., in two forms. mĭsĕrē, wretchedly, miserably; desperately, vehemently, excessively, urgently (class.): est misere scriptum, Pseudole! Ps. O miserrime, Plaut. Ps. 1, 1, 72: vivere, Cic. Fin. 3, 15, 501: misere amare, Plaut. Mil. 4, 6, 32: deperire, id. Cist. 1, 2, 12: invidere, Ter. Eun. 3, 1, 22: orare aliquid, id. Heaut. 2, 3, 124: discedere quaerens, Hor. S. 1, 9, 8; cf.: misere cupis abire, id. ib. 1, 9, 14: ut miserius a vobis recipiatur quam ab illo capta est, Liv. 34, 24, 2: misere miser, Plaut. Cist. 4, 2, 21: misere male, id. Bacch. 4, 9, 10.— mĭsĕrĭter, wretchedly, lamentably, sadly (ante-class.; poet.): corrumpi, Laber. ap. Non. 517, 2: alloqui, Cat. 63, 49; Enn. ap. Prisc. p. 1010 P. (Vahl. Enn. p. 180, n. 40).

ShortDef

No short def.

Debugging

Headword:
mĭser
Headword (normalized):
mĭser
Headword (normalized/stripped):
miser
IDX:
29273
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n29251
Key:
miser

Data

{'content': 'mĭser, ĕra, ĕrum, adj. prob. Sanscr. root mi-; cf. minuo; akin to Gr. μῖσος; Lat. maestus, maereo, wretched, unfortunate, miserable, pitiable, lamentable, etc. (cf.: infelix, calamitosus). Of persons: nihil est tam miserabile, quam ex beato miser, Cic. Part. Or. 17, 57: homo miser, et infortunatus, Plaut. Bacch. 5, 1, 20: miser atque infelix, Cic. Quint. 30, 94: urgeris multis miser undique curis, Lucr. 3, 1051: o multo miserior Dolabella, quam ille, quem tu miserrimum esse voluisti, Cic. Phil. 11, 4, 8: miser, infelix, aerumnosus, id. Par. 2, 1, 16: miserrimum habere aliquem, to torment, id. Fam. 14, 7, 1: miserrimus Fui fugitando, have exhausted myself with running, am completely tired out, Ter. Eun. 5, 2, 7.—With gen.: miseros ambitionis, Plin. Pan. 58, 5.— Of things, afflicting, sad, wretched, melancholy: miserā ambitione laborare, Hor. S. 1, 4, 26: misera orbitas, Cic. Fin. 5, 28, 84: misera et calamitosa res, id. Rosc. Am. 28, 77.— Sick, ill, indisposed, etc.: quo morbo misera sum, suffer, Plaut. Truc. 2, 6, 39: homini misero non invideo medicinam, Petr. 129; cf.: quid illam miseram animi excrucias? Plaut. Mil. 4, 2, 76: homo animo suo miser, id. Truc. 2, 7, 36: miserum esse ex animo, to be wretched in mind, sick at heart, id. Ep. 4, 1, 1.— Violent, excessive, extravagant: amor, Verg. A. 5, 655: cultus miser, with regard to dress, Hor. S. 2, 2, 66.— Bad, vile, poor, worthless: carmen, Verg. E. 3, 27: remedium, Cels. 5, 26, 34.—With gen.: morum, Stat. Th. 4, 403: hominem perditum miserumque, Ter. Eun. 3, 1, 28.— As an exclamation, inserted in the midst of a sentence: ossa atque pellis sum, misera, macritudine, Plaut. Capt. 1, 2, 32: miserum! (parenthetically) i. e. what a misfortune! how sad! tum pendere poenas Cecropidae jussi (miserum!) septena quotannis Corpora, Verg. A. 6, 21.—As subst.: mĭsĕ-rum, i, n., a wretched thing, wretchedness: bonum valetudo, miserum morbus, Cic. Fin. 5, 28, 84 MSS. dub. (Madv. and B. and K. miser).—Hence, adv., in two forms. mĭsĕrē, wretchedly, miserably; desperately, vehemently, excessively, urgently (class.): est misere scriptum, Pseudole! Ps. O miserrime, Plaut. Ps. 1, 1, 72: vivere, Cic. Fin. 3, 15, 501: misere amare, Plaut. Mil. 4, 6, 32: deperire, id. Cist. 1, 2, 12: invidere, Ter. Eun. 3, 1, 22: orare aliquid, id. Heaut. 2, 3, 124: discedere quaerens, Hor. S. 1, 9, 8; cf.: misere cupis abire, id. ib. 1, 9, 14: ut miserius a vobis recipiatur quam ab illo capta est, Liv. 34, 24, 2: misere miser, Plaut. Cist. 4, 2, 21: misere male, id. Bacch. 4, 9, 10.— mĭsĕrĭter, wretchedly, lamentably, sadly (ante-class.; poet.): corrumpi, Laber. ap. Non. 517, 2: alloqui, Cat. 63, 49; Enn. ap. Prisc. p. 1010 P. (Vahl. Enn. p. 180, n. 40).\n', 'key': 'miser', 'type': 'main'}