View word page
mĭnor
mĭnor, ātus, 1, v. dep. (act. collat. form, v. mino) [minae], to jut forth, project. Lit. (only poet.): geminique minantur In caelum scopuli, Verg. A. 1, 162: saxa minantia caelo, Sil. 4, 2.— Transf., to threaten, menace one with any thing; constr. alicui, alicui aliquid, with abl., with acc. and inf., or with ne. In gen. (class.). Alicui, Cic. Verr. 2, 4, 66, § 149. — Alicui aliquid: crucem minari alicui, Cic. Tusc. 1, 43, 102.— With abl.: coepit minari interdum ferro, Sall. C. 23, 3. — With acc. and inf.: ab hac minatus sese abire, Plaut. As. 3, 3, 14: dolor se patientiam debilitaturum minatur, Cic. Tusc. 5, 27, 75.—(ε) With ne: minor interminorque, nequis, etc., Plaut. Capt. 4, 2, 11 Fleck. — Of inanim. things: cum domus mea ardore suo deflagrationem Urbi minabatur, Cic. Planc. 40, 95: plaustra populo minantur, Juv. 3, 256: illa (ornus) usque minatur, et tremefacta comam concusso vertice nutat, i. e. threatens to fall, gives signs of falling, Verg. A. 2, 628: nil color caeli minatur, Juv 14, 294: quodcumque minabitur arcus, Hor. A. P. 350.— In partic., like the Gr. ἀπειλεῖν, to promise boastfully (poet.): atqui vultus erat multa et praeclara minantis, Hor. S. 2, 3, 9: qui magna cum minaris, extricas nihil, Phaedr. 4, 21, 4.—Hence, mĭnanter, adv., threateningly, with threats, = minaciter: multa minanter agat, Ov. A. A. 3, 582.

ShortDef

No short def.

Debugging

Headword:
mĭnor
Headword (normalized):
mĭnor
Headword (normalized/stripped):
minor
Intro Text:
mĭnor, ātus, 1, v. dep. (act. collat. form, v. mino) [minae], to jut forth, project. Lit. (only poet.): geminique minantur In caelum scopuli, Verg. A. 1, 162: saxa minantia caelo, Sil. 4, 2.— Transf., to threaten, menace one with any thing; constr. alicui, alicui aliquid, with abl., with acc. and inf., or with ne. In gen. (class.). Alicui, Cic. Verr. 2, 4, 66, § 149. — Alicui aliquid: crucem minari alicui, Cic. Tusc. 1, 43, 102.— With abl.: coepit minari interdum ferro, Sall. C. 23, 3. — With acc. and inf.: ab hac minatus sese abire, Plaut. As. 3, 3, 14: dolor se patientiam debilitaturum minatur, Cic. Tusc. 5, 27, 75.—(ε) With ne: minor interminorque, nequis, etc., Plaut. Capt. 4, 2, 11 Fleck. — Of inanim. things: cum domus mea ardore suo deflagrationem Urbi minabatur, Cic. Planc. 40, 95: plaustra populo minantur, Juv. 3, 256: illa (ornus) usque minatur, et tremefacta comam concusso vertice nutat, i. e. threatens to fall, gives signs of falling, Verg. A. 2, 628: nil color caeli minatur, Juv 14, 294: quodcumque minabitur arcus, Hor. A. P. 350.— In partic., like the Gr. ἀπειλεῖν, to promise boastfully (poet.): atqui vultus erat multa et praeclara minantis, Hor. S. 2, 3, 9: qui magna cum minaris, extricas nihil, Phaedr. 4, 21, 4.—Hence, mĭnanter, adv., threateningly, with threats, = minaciter: multa minanter agat, Ov. A. A. 3, 582.
IDX:
29189
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n29167
Key:
minor1

Senses and Citations (From Data)

Citations (From Models)

No citations.

Data

{
  "content": "mĭnor, ātus, 1, v. dep. (act. collat. form, v. mino) [minae], to jut forth, project.  Lit. (only poet.): geminique minantur In caelum scopuli, Verg. A. 1, 162: saxa minantia caelo, Sil. 4, 2.— Transf., to threaten, menace one with any thing; constr. alicui, alicui aliquid, with abl., with acc. and inf., or with ne.  In gen. (class.).  Alicui, Cic. Verr. 2, 4, 66, § 149. — Alicui aliquid: crucem minari alicui, Cic. Tusc. 1, 43, 102.— With abl.: coepit minari interdum ferro, Sall. C. 23, 3. — With acc. and inf.: ab hac minatus sese abire, Plaut. As. 3, 3, 14: dolor se patientiam debilitaturum minatur, Cic. Tusc. 5, 27, 75.—(ε) With ne: minor interminorque, nequis, etc., Plaut. Capt. 4, 2, 11 Fleck. — Of inanim. things: cum domus mea ardore suo deflagrationem Urbi minabatur, Cic. Planc. 40, 95: plaustra populo minantur, Juv. 3, 256: illa (ornus) usque minatur, et tremefacta comam concusso vertice nutat, i. e. threatens to fall, gives signs of falling, Verg. A. 2, 628: nil color caeli minatur, Juv 14, 294: quodcumque minabitur arcus, Hor. A. P. 350.— In partic., like the Gr. ἀπειλεῖν, to promise boastfully (poet.): atqui vultus erat multa et praeclara minantis, Hor. S. 2, 3, 9: qui magna cum minaris, extricas nihil, Phaedr. 4, 21, 4.—Hence, mĭnanter, adv., threateningly, with threats, = minaciter: multa minanter agat, Ov. A. A. 3, 582.\n",
  "key": "minor1",
  "type": "main"
}