Scaife ATLAS

Back to dictionaries

Lewis and Short Latin Dictionary

mĭnĭtābundus
mĭnĭtātĭo
mĭnĭto
mĭnĭtor
mĭnĭum
mĭnĭus
Mĭnĭus
mĭno
Mīnōis
Mīnōĭus
mĭnor
mĭnor
mĭnōrātĭo
mĭnōro
Mīnos
Mīnōtaurus
Mīnōus
mintha
mintrĭo
Minturnae
Mĭnŭcĭa
View word page
mĭnor
mĭnor, ātus, 1, v. dep. (act. collat. form, v. mino) [minae], to jut forth, project. Lit. (only poet.): geminique minantur In caelum scopuli, Verg. A. 1, 162: saxa minantia caelo, Sil. 4, 2.— Transf., to threaten, menace one with any thing; constr. alicui, alicui aliquid, with abl., with acc. and inf., or with ne. In gen. (class.). Alicui, Cic. Verr. 2, 4, 66, § 149. — Alicui aliquid: crucem minari alicui, Cic. Tusc. 1, 43, 102.— With abl.: coepit minari interdum ferro, Sall. C. 23, 3. — With acc. and inf.: ab hac minatus sese abire, Plaut. As. 3, 3, 14: dolor se patientiam debilitaturum minatur, Cic. Tusc. 5, 27, 75.—(ε) With ne: minor interminorque, nequis, etc., Plaut. Capt. 4, 2, 11 Fleck. — Of inanim. things: cum domus mea ardore suo deflagrationem Urbi minabatur, Cic. Planc. 40, 95: plaustra populo minantur, Juv. 3, 256: illa (ornus) usque minatur, et tremefacta comam concusso vertice nutat, i. e. threatens to fall, gives signs of falling, Verg. A. 2, 628: nil color caeli minatur, Juv 14, 294: quodcumque minabitur arcus, Hor. A. P. 350.— In partic., like the Gr. ἀπειλεῖν, to promise boastfully (poet.): atqui vultus erat multa et praeclara minantis, Hor. S. 2, 3, 9: qui magna cum minaris, extricas nihil, Phaedr. 4, 21, 4.—Hence, mĭnanter, adv., threateningly, with threats, = minaciter: multa minanter agat, Ov. A. A. 3, 582.

ShortDef

No short def.

Debugging

Headword:
mĭnor
Headword (normalized):
mĭnor
Headword (normalized/stripped):
minor
IDX:
29189
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n29167
Key:
minor1

Data

{'content': 'mĭnor, ātus, 1, v. dep. (act. collat. form, v. mino) [minae], to jut forth, project. Lit. (only poet.): geminique minantur In caelum scopuli, Verg. A. 1, 162: saxa minantia caelo, Sil. 4, 2.— Transf., to threaten, menace one with any thing; constr. alicui, alicui aliquid, with abl., with acc. and inf., or with ne. In gen. (class.). Alicui, Cic. Verr. 2, 4, 66, § 149. — Alicui aliquid: crucem minari alicui, Cic. Tusc. 1, 43, 102.— With abl.: coepit minari interdum ferro, Sall. C. 23, 3. — With acc. and inf.: ab hac minatus sese abire, Plaut. As. 3, 3, 14: dolor se patientiam debilitaturum minatur, Cic. Tusc. 5, 27, 75.—(ε) With ne: minor interminorque, nequis, etc., Plaut. Capt. 4, 2, 11 Fleck. — Of inanim. things: cum domus mea ardore suo deflagrationem Urbi minabatur, Cic. Planc. 40, 95: plaustra populo minantur, Juv. 3, 256: illa (ornus) usque minatur, et tremefacta comam concusso vertice nutat, i. e. threatens to fall, gives signs of falling, Verg. A. 2, 628: nil color caeli minatur, Juv 14, 294: quodcumque minabitur arcus, Hor. A. P. 350.— In partic., like the Gr. ἀπειλεῖν, to promise boastfully (poet.): atqui vultus erat multa et praeclara minantis, Hor. S. 2, 3, 9: qui magna cum minaris, extricas nihil, Phaedr. 4, 21, 4.—Hence, mĭnanter, adv., threateningly, with threats, = minaciter: multa minanter agat, Ov. A. A. 3, 582.\n', 'key': 'minor1', 'type': 'main'}