mĕrē^trīcĭus
mĕrē^trīcĭus, a, um, adj. meretrix, of or pertaining to harlots or prostitutes, meretricious. Adj. (class.): meretricia ornamenta, Plaut. Truc. 2, 2, 63: quaestus, Cic. Phil. 2, 18, 44: disciplina, Cic. Verr. 2, 3, 3, § 6: domus, a courtesan's house, Ter. Eun. 5, 5, 18: amores, Cic. Cael. 20, 48.— Subst.: mĕrē^trīcĭum, ii, n. The art of a courtesan: inmutari blandimentis, hortamentis, ceteris meretriciis, Plaut. Truc. 2, 2, 63.— The trade of a harlot: meretricium facere, Suet. Calig. 40.—Hence, adv.: mĕrē^trīcĭē, after the manner of harlots, meretriciously (ante-class.): digne ornata, haud meretricie, Plaut. Mil. 3, 2, 58.