Manlĭus
            
          
          Manlĭus, a, name of a Roman gens.  So esp. M. Manlius Capitolinus, who saved the Capitol in the Gallic war, but afterwards, suspected of aspiring to royal power, was thrown from the Tarpeian Rock, Liv. 5, 47, 4 sq.; 6, 11 sq.; Cic. Rep. 2, 27, 49; id. Phil. 1, 13, 32; 2, 44, 113 et saep.— L. Manlius Torquatus, a dictator, and his son, T. Manlius Torquatus, a consul, each of whom, for his severity, was surnamed Imperiosus, Liv. 7, 3 sq.; 8, 7, 1; Cic. Off. 3, 31, 112; cf. id. Fin. 2, 19, 60 et saep.—Hence,  Man-lĭus, a, um, adj., of or belonging to a Manlius, Manlian: gens, Cic. Phil. 1, 13, 32; Liv. 6, 20, 15.— Manlĭānus, a, um, adj., of or belonging to a Manlius, Manlian: supplicium, Liv. 6, 20.—Transf. (from L. Manlius Torquatus, v. supra), severe: vide, ne ista sint manliana vestra, aut majora etiam, si imperes quod facere non possim (preceded by ut nimis imperiosi philosophi sit), Cic. Fin. 2, 32, 105; cf. Liv. 8, 7 fin.— Subst.: Manlĭānum, i, n., a villa belonging to Q. Cicero, Cic. Q. Fr. 3, 1, 1.
          
         
        No short def.
        
        
          
          
            Headword (normalized):
            manlĭus
           
          
            Headword (normalized/stripped):
            manlius
           
          
            Intro Text:
            Manlĭus, a, name of a Roman gens.  So esp. M. Manlius Capitolinus, who saved the Capitol in the Gallic war, but afterwards, suspected of aspiring to royal power, was thrown from the Tarpeian Rock, Liv. 5, 47, 4 sq.; 6, 11 sq.; Cic. Rep. 2, 27, 49; id. Phil. 1, 13, 32; 2, 44, 113 et saep.— L. Manlius Torquatus, a dictator, and his son, T. Manlius Torquatus, a consul, each of whom, for his severity, was surnamed Imperiosus, Liv. 7, 3 sq.; 8, 7, 1; Cic. Off. 3, 31, 112; cf. id. Fin. 2, 19, 60 et saep.—Hence,  Man-lĭus, a, um, adj., of or belonging to a Manlius, Manlian: gens, Cic. Phil. 1, 13, 32; Liv. 6, 20, 15.— Manlĭānus, a, um, adj., of or belonging to a Manlius, Manlian: supplicium, Liv. 6, 20.—Transf. (from L. Manlius Torquatus, v. supra), severe: vide, ne ista sint manliana vestra, aut majora etiam, si imperes quod facere non possim (preceded by ut nimis imperiosi philosophi sit), Cic. Fin. 2, 32, 105; cf. Liv. 8, 7 fin.— Subst.: Manlĭānum, i, n., a villa belonging to Q. Cicero, Cic. Q. Fr. 3, 1, 1.
           
          
          
            URN:
            
              urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n27899
            
           
          
         
        No citations.
        
        
          {
  "content": "Manlĭus, a, name of a Roman gens.  So esp. M. Manlius Capitolinus, who saved the Capitol in the Gallic war, but afterwards, suspected of aspiring to royal power, was thrown from the Tarpeian Rock, Liv. 5, 47, 4 sq.; 6, 11 sq.; Cic. Rep. 2, 27, 49; id. Phil. 1, 13, 32; 2, 44, 113 et saep.— L. Manlius Torquatus, a dictator, and his son, T. Manlius Torquatus, a consul, each of whom, for his severity, was surnamed Imperiosus, Liv. 7, 3 sq.; 8, 7, 1; Cic. Off. 3, 31, 112; cf. id. Fin. 2, 19, 60 et saep.—Hence,  Man-lĭus, a, um, adj., of or belonging to a Manlius, Manlian: gens, Cic. Phil. 1, 13, 32; Liv. 6, 20, 15.— Manlĭānus, a, um, adj., of or belonging to a Manlius, Manlian: supplicium, Liv. 6, 20.—Transf. (from L. Manlius Torquatus, v. supra), severe: vide, ne ista sint manliana vestra, aut majora etiam, si imperes quod facere non possim (preceded by ut nimis imperiosi philosophi sit), Cic. Fin. 2, 32, 105; cf. Liv. 8, 7 fin.— Subst.: Manlĭānum, i, n., a villa belonging to Q. Cicero, Cic. Q. Fr. 3, 1, 1.\n",
  "key": "Manlius",
  "type": "main"
}