mandātus
mandātus, ūs (only in abl. sing.), m. 1. mando, a command, mandate (class.): mandatu Caesenniae, Cic. Caecin. 7, 19: Sullae, id. Sull. 23, 65: praetoris, Suet. Caes. 7: creditorum, Dig. 17, 1, 32: agitur mandatu meo, Cic. Fam. 2, 11, 2.
No short def.
Headword (normalized):
mandātus
Headword (normalized/stripped):
mandatus
Intro Text:
mandātus, ūs (only in abl. sing.), m. 1. mando, a command, mandate (class.): mandatu Caesenniae, Cic. Caecin. 7, 19: Sullae, id. Sull. 23, 65: praetoris, Suet. Caes. 7: creditorum, Dig. 17, 1, 32: agitur mandatu meo, Cic. Fam. 2, 11, 2.
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n27838
No citations.
{
"content": "mandātus, ūs (only in abl. sing.), m. 1. mando, a command, mandate (class.): mandatu Caesenniae, Cic. Caecin. 7, 19: Sullae, id. Sull. 23, 65: praetoris, Suet. Caes. 7: creditorum, Dig. 17, 1, 32: agitur mandatu meo, Cic. Fam. 2, 11, 2. \n",
"key": "mandatus2",
"type": "main"
}