mandātus
            
          
          mandātus, ūs (only in abl. sing.), m. 1. mando, a command, mandate (class.): mandatu Caesenniae, Cic. Caecin. 7, 19: Sullae, id. Sull. 23, 65: praetoris, Suet. Caes. 7: creditorum, Dig. 17, 1, 32: agitur mandatu meo, Cic. Fam. 2, 11, 2.  
          
         
        No short def.
        
        
          
          
            Headword (normalized):
            mandātus
           
          
            Headword (normalized/stripped):
            mandatus
           
          
            Intro Text:
            mandātus, ūs (only in abl. sing.), m. 1. mando, a command, mandate (class.): mandatu Caesenniae, Cic. Caecin. 7, 19: Sullae, id. Sull. 23, 65: praetoris, Suet. Caes. 7: creditorum, Dig. 17, 1, 32: agitur mandatu meo, Cic. Fam. 2, 11, 2.  
           
          
          
            URN:
            
              urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n27838
            
           
          
         
        No citations.
        
        
          {
  "content": "mandātus, ūs (only in abl. sing.), m. 1. mando, a command, mandate (class.): mandatu Caesenniae, Cic. Caecin. 7, 19: Sullae, id. Sull. 23, 65: praetoris, Suet. Caes. 7: creditorum, Dig. 17, 1, 32: agitur mandatu meo, Cic. Fam. 2, 11, 2.  \n",
  "key": "mandatus2",
  "type": "main"
}