mancĭpo (
mancĭpo (mancŭpo), āvi, ātum, 1, v. a. manceps. To make over or deliver up as property by means of the formal act of purchase (mancipium; v. mancipium init.), to dispose of, transfer, alienate, sell (not in Cic.; for the true reading ap. Cic. Fin. 1, 7, 24, is emancipaverat; id. Sen. 11, 38, emancipatus; and id. Phil. 2, 21, 51, emancipatum). Lit.: alienos mancupatis, Alienos manumittitis, Plaut. Curc. 4, 2, 10: servos singulos actori publico, Tac. A. 2, 30; Gai. Inst. 2, 33: defundo mancipando, id. ib. 4, 131: quaedam, si credis consultis, mancipat usus, gives one a title to, makes one's property, Hor. Ep. 2, 2, 159. — Trop., to give up to, deliver up, subject: luxu et saginae mancipatus emptusque, Tac. H. 2, 71: corpus mero et stupro, App. M. 9, p. 223, 29: de ignaviae latebris retractus curiarum functionibus mancipetur, Cod. Th. 12, 1, 83.—* I. q. manu capere, to seize, catch: ita capitur (alces): alioqui difficile est eam mancipari, Sol. 20.
No short def.
Headword (normalized):
mancĭpo (
Headword (normalized/stripped):
mancipo (
Intro Text:
mancĭpo (mancŭpo), āvi, ātum, 1, v. a. manceps. To make over or deliver up as property by means of the formal act of purchase (mancipium; v. mancipium init.), to dispose of, transfer, alienate, sell (not in Cic.; for the true reading ap. Cic. Fin. 1, 7, 24, is emancipaverat; id. Sen. 11, 38, emancipatus; and id. Phil. 2, 21, 51, emancipatum). Lit.: alienos mancupatis, Alienos manumittitis, Plaut. Curc. 4, 2, 10: servos singulos actori publico, Tac. A. 2, 30; Gai. Inst. 2, 33: defundo mancipando, id. ib. 4, 131: quaedam, si credis consultis, mancipat usus, gives one a title to, makes one's property, Hor. Ep. 2, 2, 159. — Trop., to give up to, deliver up, subject: luxu et saginae mancipatus emptusque, Tac. H. 2, 71: corpus mero et stupro, App. M. 9, p. 223, 29: de ignaviae latebris retractus curiarum functionibus mancipetur, Cod. Th. 12, 1, 83.—* I. q. manu capere, to seize, catch: ita capitur (alces): alioqui difficile est eam mancipari, Sol. 20.
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n27826
No citations.
{
"content": "mancĭpo (mancŭpo), āvi, ātum, 1, v. a. manceps. To make over or deliver up as property by means of the formal act of purchase (mancipium; v. mancipium init.), to dispose of, transfer, alienate, sell (not in Cic.; for the true reading ap. Cic. Fin. 1, 7, 24, is emancipaverat; id. Sen. 11, 38, emancipatus; and id. Phil. 2, 21, 51, emancipatum). Lit.: alienos mancupatis, Alienos manumittitis, Plaut. Curc. 4, 2, 10: servos singulos actori publico, Tac. A. 2, 30; Gai. Inst. 2, 33: defundo mancipando, id. ib. 4, 131: quaedam, si credis consultis, mancipat usus, gives one a title to, makes one's property, Hor. Ep. 2, 2, 159. — Trop., to give up to, deliver up, subject: luxu et saginae mancipatus emptusque, Tac. H. 2, 71: corpus mero et stupro, App. M. 9, p. 223, 29: de ignaviae latebris retractus curiarum functionibus mancipetur, Cod. Th. 12, 1, 83.—* I. q. manu capere, to seize, catch: ita capitur (alces): alioqui difficile est eam mancipari, Sol. 20.\n",
"key": "mancipo",
"type": "main"
}