magnĭlŏquus
magnĭlŏquus, a, um, adj. magnusloquor, that speaks in a lofty style, sublime: Homerus, Stat. S. 5, 3, 62.— In a bad sense, that speaks in a pompous style, magniloquent, vaunting, boastful: atque illi modo cauti ac sapientes, prompti post eventum ac magniloqui erant, Tac. Agr. 27: os, Ov. M. 8, 396; Mart. 2, 43, 2: lingua, Vulg. Psa. 12, 4: flatus, Stat. Th. 3, 192.
No short def.
Headword (normalized):
magnĭlŏquus
Headword (normalized/stripped):
magniloquus
Intro Text:
magnĭlŏquus, a, um, adj. magnusloquor, that speaks in a lofty style, sublime: Homerus, Stat. S. 5, 3, 62.— In a bad sense, that speaks in a pompous style, magniloquent, vaunting, boastful: atque illi modo cauti ac sapientes, prompti post eventum ac magniloqui erant, Tac. Agr. 27: os, Ov. M. 8, 396; Mart. 2, 43, 2: lingua, Vulg. Psa. 12, 4: flatus, Stat. Th. 3, 192.
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n27641
No citations.
{
"content": "magnĭlŏquus, a, um, adj. magnusloquor, that speaks in a lofty style, sublime: Homerus, Stat. S. 5, 3, 62.— In a bad sense, that speaks in a pompous style, magniloquent, vaunting, boastful: atque illi modo cauti ac sapientes, prompti post eventum ac magniloqui erant, Tac. Agr. 27: os, Ov. M. 8, 396; Mart. 2, 43, 2: lingua, Vulg. Psa. 12, 4: flatus, Stat. Th. 3, 192.\n",
"key": "magniloquus",
"type": "main"
}