linquo
linquo, līqui, 3 (part. lictus, Capitol. M. Aurel. 7 dub.), v. a. Gr. λιπ- in λείπω, λοιπός; cf. Lat. licet. To leave, quit, forsake, depart from something (cf.: destituo, desero): urbem exsul linquat, Plaut. Most. 3, 1, 69: terram, Cic. Planc. 10, 26: nil intentatum nostri liquere poëtae, Hor. A. P. 285: linquenda tellus, id. C. 2, 14, 21.—Absol., to go away: linquebat comite ancilla una, Juv. 6, 119.— Esp. Linqui animo, and simply linqui, to swoon, faint, Suet. Caes. 45: linquor et ancillis excipienda cado, Ov. H. 2, 130; so act.: me liquit animus, Sen. Troad. 623; Ov. M. 8, 363.— Linquere lumen, animam, vitam, to die: lumen linque, Plaut. Cist. 3, 12: dulcia linquebant labentis lumina vitae, Lucr. 5, 989; 3, 542: linquebant dulces animas, Verg. A. 3, 140: animam, Ov. M. 13, 522; Quint. Decl. 13, 6: nec Poenum liquere doli, Sil. 5, 38. — To leave, give up, resign, abandon something: linquamus haec, Cic. de Or. 3, 10, 38: linquamus naturam, artesque videamus, id. ib. 3, 46, 180: linque severa, Hor. C. 3, 8, 28: spem, Val. Fl. 1, 631: inrita ventosae linquens promissa procellae, Cat. 64, 59.— To leave in any place or condition: erum in opsidione linquet, Plaut. As. 2, 2, 14: lupos apud oves, id. Ps. 1, 2, 8. — To leave behind: linquere vacuos cultoribus agros, Luc. 9, 162: sui monumentum insigne pericli, Val. Fl. 5, 231: pharetram hospitio, id. 1, 661.— Impers. pass.: linquitur, it is left, it remains.— With ut and subj.: linquitur, ut totis animalibus adsimulentur. Lucr. 2, 914: et vix cernere linquitur undas, Silv. 4, 628.
No short def.
Headword (normalized):
linquo
Headword (normalized/stripped):
linquo
Intro Text:
linquo, līqui, 3 (part. lictus, Capitol. M. Aurel. 7 dub.), v. a. Gr. λιπ- in λείπω, λοιπός; cf. Lat. licet. To leave, quit, forsake, depart from something (cf.: destituo, desero): urbem exsul linquat, Plaut. Most. 3, 1, 69: terram, Cic. Planc. 10, 26: nil intentatum nostri liquere poëtae, Hor. A. P. 285: linquenda tellus, id. C. 2, 14, 21.—Absol., to go away: linquebat comite ancilla una, Juv. 6, 119.— Esp. Linqui animo, and simply linqui, to swoon, faint, Suet. Caes. 45: linquor et ancillis excipienda cado, Ov. H. 2, 130; so act.: me liquit animus, Sen. Troad. 623; Ov. M. 8, 363.— Linquere lumen, animam, vitam, to die: lumen linque, Plaut. Cist. 3, 12: dulcia linquebant labentis lumina vitae, Lucr. 5, 989; 3, 542: linquebant dulces animas, Verg. A. 3, 140: animam, Ov. M. 13, 522; Quint. Decl. 13, 6: nec Poenum liquere doli, Sil. 5, 38. — To leave, give up, resign, abandon something: linquamus haec, Cic. de Or. 3, 10, 38: linquamus naturam, artesque videamus, id. ib. 3, 46, 180: linque severa, Hor. C. 3, 8, 28: spem, Val. Fl. 1, 631: inrita ventosae linquens promissa procellae, Cat. 64, 59.— To leave in any place or condition: erum in opsidione linquet, Plaut. As. 2, 2, 14: lupos apud oves, id. Ps. 1, 2, 8. — To leave behind: linquere vacuos cultoribus agros, Luc. 9, 162: sui monumentum insigne pericli, Val. Fl. 5, 231: pharetram hospitio, id. 1, 661.— Impers. pass.: linquitur, it is left, it remains.— With ut and subj.: linquitur, ut totis animalibus adsimulentur. Lucr. 2, 914: et vix cernere linquitur undas, Silv. 4, 628.
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n26721
No citations.
{
"content": "linquo, līqui, 3 (part. lictus, Capitol. M. Aurel. 7 dub.), v. a. Gr. λιπ- in λείπω, λοιπός; cf. Lat. licet. To leave, quit, forsake, depart from something (cf.: destituo, desero): urbem exsul linquat, Plaut. Most. 3, 1, 69: terram, Cic. Planc. 10, 26: nil intentatum nostri liquere poëtae, Hor. A. P. 285: linquenda tellus, id. C. 2, 14, 21.—Absol., to go away: linquebat comite ancilla una, Juv. 6, 119.— Esp. Linqui animo, and simply linqui, to swoon, faint, Suet. Caes. 45: linquor et ancillis excipienda cado, Ov. H. 2, 130; so act.: me liquit animus, Sen. Troad. 623; Ov. M. 8, 363.— Linquere lumen, animam, vitam, to die: lumen linque, Plaut. Cist. 3, 12: dulcia linquebant labentis lumina vitae, Lucr. 5, 989; 3, 542: linquebant dulces animas, Verg. A. 3, 140: animam, Ov. M. 13, 522; Quint. Decl. 13, 6: nec Poenum liquere doli, Sil. 5, 38. — To leave, give up, resign, abandon something: linquamus haec, Cic. de Or. 3, 10, 38: linquamus naturam, artesque videamus, id. ib. 3, 46, 180: linque severa, Hor. C. 3, 8, 28: spem, Val. Fl. 1, 631: inrita ventosae linquens promissa procellae, Cat. 64, 59.— To leave in any place or condition: erum in opsidione linquet, Plaut. As. 2, 2, 14: lupos apud oves, id. Ps. 1, 2, 8. — To leave behind: linquere vacuos cultoribus agros, Luc. 9, 162: sui monumentum insigne pericli, Val. Fl. 5, 231: pharetram hospitio, id. 1, 661.— Impers. pass.: linquitur, it is left, it remains.— With ut and subj.: linquitur, ut totis animalibus adsimulentur. Lucr. 2, 914: et vix cernere linquitur undas, Silv. 4, 628.\n",
"key": "linquo",
"type": "main"
}