Scaife ATLAS

Back to dictionaries

Lewis and Short Latin Dictionary

larvālis (
larvĭālis
larvo
Larymna
lăsănum
lăsar
lăsarpīcĭfer
lascīvē
lascīvĭa
lascīvībundus
lascīvĭo
lascīvĭtas
lascīvĭter
lascīvŭlus
lascīvus
lāser (
lāsĕrātum
lāsĕrātus
lāserpīcĭārĭus
lāserpīcĭātus
lāserpīcĭfer
View word page
lascīvĭo
lascīvĭo, ĭi, ītum, 4, v. n. lascivus, to be wanton, petulant, sportive, to sport, frisk, frolic (not freq. till after the Aug. per.). Lit.: licet lascivire, dum nihil metuas, *Cic. Rep. 1, 40, 63: Ap. Claudius ait, lascivire magis plebem quam saevire, Liv. 2, 29, 9: licentiam lasciviendi permittere militi, Suet. Caes. 67: eo principio lascivire miles, Tac. A. 1, 16: exsilit agnus Lascivitque fuga, and wantonly frisks away, Ov. M. 7, 321; cf. Col. 6, 24: angues ... lascivientium piscium modo exsultasse, Liv. 27, 5. —Poet.: dextera lascivit caesa Tegeatide capra (of the Luperci, who wantonly struck at passers-by), Sil. 13, 329: ferratus lascivit apex, Claud. Rapt. Pros. 2, 145: quis lascivit aquis et ab aethere ludit, Mart. 4, 3, 7. —Esp.: in Venerem, to be lascivious, Col. 6, 24, 2.— Trop., to indulge in license of language or style (a favorite expression of Quintilian): lascivimus syntonorum modis saltitantes, Quint. 9, 4, 142; cf. id. 11, 1, 56: toto et rerum et verborum et compositionis genere lasciviunt, id. 4, 2, 39: puerilibus sententiolis, id. 12, 10, 73; cf. id. 9, 4, 28; 9, 4, 6: Ovidius lascivire in Metamorphosesi solet, Quint. 4, 1, 77.

ShortDef

No short def.

Debugging

Headword:
lascīvĭo
Headword (normalized):
lascīvĭo
Headword (normalized/stripped):
lascivio
IDX:
25947
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n25929
Key:
lascivio

Data

{'content': 'lascīvĭo, ĭi, ītum, 4, v. n. lascivus, to be wanton, petulant, sportive, to sport, frisk, frolic (not freq. till after the Aug. per.). Lit.: licet lascivire, dum nihil metuas, *Cic. Rep. 1, 40, 63: Ap. Claudius ait, lascivire magis plebem quam saevire, Liv. 2, 29, 9: licentiam lasciviendi permittere militi, Suet. Caes. 67: eo principio lascivire miles, Tac. A. 1, 16: exsilit agnus Lascivitque fuga, and wantonly frisks away, Ov. M. 7, 321; cf. Col. 6, 24: angues ... lascivientium piscium modo exsultasse, Liv. 27, 5. —Poet.: dextera lascivit caesa Tegeatide capra (of the Luperci, who wantonly struck at passers-by), Sil. 13, 329: ferratus lascivit apex, Claud. Rapt. Pros. 2, 145: quis lascivit aquis et ab aethere ludit, Mart. 4, 3, 7. —Esp.: in Venerem, to be lascivious, Col. 6, 24, 2.— Trop., to indulge in license of language or style (a favorite expression of Quintilian): lascivimus syntonorum modis saltitantes, Quint. 9, 4, 142; cf. id. 11, 1, 56: toto et rerum et verborum et compositionis genere lasciviunt, id. 4, 2, 39: puerilibus sententiolis, id. 12, 10, 73; cf. id. 9, 4, 28; 9, 4, 6: Ovidius lascivire in Metamorphosesi solet, Quint. 4, 1, 77.\n', 'key': 'lascivio', 'type': 'main'}