Scaife ATLAS

Back to dictionaries

Lewis and Short Latin Dictionary

lānestris
lānĕus
langa
Langŏbardi
languĕfăcĭo
languens
languĕo
languesco
languĭdē
languĭdŭlus
languĭdus
languĭfĭcus
langŭla
languor
langūrĭa
langūrĭum
lănĭāmentum
lănĭārĭus
lănĭātĭo
lănĭātor
lănĭātōrĭum
View word page
languĭdus
languĭdus, a, um, adj. langueo, faint, weak, dull, sluggish, languid (class.; cf.: lassus, fessus, fatigatus, defessus). Lit. In gen.: homines vino languidi, Cic. Cat. 2, 5, 10; cf.: vino vigiliisque languidus, Cic. Verr. 2, 3, 12, § 31: pecus, id. Fin. 2, 13, 39: boves Collo trahentes languido, Hor. Epod. 2, 64.—Transf., of things: (oculi) languidi et torpentes, dull, Quint. 11, 3, 76; cf.: vultus non languidus, id. 11, 3, 159: flumen, sluggish, Hor. C. 2, 14, 17; so, aqua, Liv. 1, 4: ventus, gentle, mild; Ov. P. 2, 1, 2; cf. carbasa, hanging loose, not swelled out, Luc. 5, 421: color, pale, Plin. 12, 12, 26, § 43: ignis, id. 34, 8, 17, § 79: ictus venarum, id. 11, 37, 88, § 219: arbor piri, Pall. Febr. 25, 4; id. Novem. 7, 14.—Comp.: languidioribus nostris vallum scindere (hostes), Caes. B. G. 3, 5: folia languidiora, Plin. 22, 20, 24, § 50: vina, i. e. more mellow, Hor. C. 3, 21, 8.— In partic., faint, weak, languid from sickness, languishing, ill (poet. and in postAug. prose): lumina, Laurea Tullius poët. ap. Plin. 31, 2, 3, § 8: languidior noster si quando est Paulus, Mart. 9, 86: uxor, Juv. 1, 122.—Subst.: languĭdus, i, m., the sick man, invalid, Vulg. Johan. 5, 7; id. Matt. 14, 14 al.— Trop., faint, feeble, powerless, inactive, listless, of persons and things: senectus languida atque iners, Cic. de Sen. 8, 26: philosophus mollis, languidus, enervatus, id. de Or. 1, 52, 226: si qui antea aut alieniores fuerant aut languidiores, more sluggish, id. Q. Fr. 1, 2, 5, § 16; cf.: nos etiam languidiores postea facti sumus, id. Phil. 8, 7, 21: illi beati, quos nullae futtiles laetitiae exultantes languidis liquefaciunt voluptatibus, id. Tusc. 5, 6, 16; Caes. B. G. 3, 5: esse remisso ac languido animo, id. B. C. 1, 21: languidiore credo studio in causa fuistis, Cic. Lig. 9, 28: oratio languidior, Quint. 4, 1, 67: auctoritas patrum, weak, Plin. 15, 29, 36, § 121: Romani ... fessi lassique erant: tamen instructi intentique obviam procedebant. Nam dolus Numidarum nihil languidi neque remissi patiebatur, Sall. J. 53, 6: oculos ubi languida pressit quies, producing languor, Verg. A. 12, 908.—Sup. seems not to occur. —Hence, adv.: languĭdē, in a languid manner, faintly, feebly, slowly, languidly (class.): procedere, Col. 11, 1, 17: nutare, Plin. 18, 7, 10, § 53: agere, Petr. 98: palmae languide dulces, slightly, Plin. 13, 4, 7, § 34. —Comp.: languidius in opere versari, Caes. B. G. 7, 27: dictum languidius, more faintheartedly, spiritlessly, Cic. Tusc. 5, 9, 25.— Sup. seems not to occur.

ShortDef

No short def.

Debugging

Headword:
languĭdus
Headword (normalized):
languĭdus
Headword (normalized/stripped):
languidus
IDX:
25789
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n25771
Key:
languidus

Data

{'content': 'languĭdus, a, um, adj. langueo, faint, weak, dull, sluggish, languid (class.; cf.: lassus, fessus, fatigatus, defessus). Lit. In gen.: homines vino languidi, Cic. Cat. 2, 5, 10; cf.: vino vigiliisque languidus, Cic. Verr. 2, 3, 12, § 31: pecus, id. Fin. 2, 13, 39: boves Collo trahentes languido, Hor. Epod. 2, 64.—Transf., of things: (oculi) languidi et torpentes, dull, Quint. 11, 3, 76; cf.: vultus non languidus, id. 11, 3, 159: flumen, sluggish, Hor. C. 2, 14, 17; so, aqua, Liv. 1, 4: ventus, gentle, mild; Ov. P. 2, 1, 2; cf. carbasa, hanging loose, not swelled out, Luc. 5, 421: color, pale, Plin. 12, 12, 26, § 43: ignis, id. 34, 8, 17, § 79: ictus venarum, id. 11, 37, 88, § 219: arbor piri, Pall. Febr. 25, 4; id. Novem. 7, 14.—Comp.: languidioribus nostris vallum scindere (hostes), Caes. B. G. 3, 5: folia languidiora, Plin. 22, 20, 24, § 50: vina, i. e. more mellow, Hor. C. 3, 21, 8.— In partic., faint, weak, languid from sickness, languishing, ill (poet. and in postAug. prose): lumina, Laurea Tullius poët. ap. Plin. 31, 2, 3, § 8: languidior noster si quando est Paulus, Mart. 9, 86: uxor, Juv. 1, 122.—Subst.: languĭdus, i, m., the sick man, invalid, Vulg. Johan. 5, 7; id. Matt. 14, 14 al.— Trop., faint, feeble, powerless, inactive, listless, of persons and things: senectus languida atque iners, Cic. de Sen. 8, 26: philosophus mollis, languidus, enervatus, id. de Or. 1, 52, 226: si qui antea aut alieniores fuerant aut languidiores, more sluggish, id. Q. Fr. 1, 2, 5, § 16; cf.: nos etiam languidiores postea facti sumus, id. Phil. 8, 7, 21: illi beati, quos nullae futtiles laetitiae exultantes languidis liquefaciunt voluptatibus, id. Tusc. 5, 6, 16; Caes. B. G. 3, 5: esse remisso ac languido animo, id. B. C. 1, 21: languidiore credo studio in causa fuistis, Cic. Lig. 9, 28: oratio languidior, Quint. 4, 1, 67: auctoritas patrum, weak, Plin. 15, 29, 36, § 121: Romani ... fessi lassique erant: tamen instructi intentique obviam procedebant. Nam dolus Numidarum nihil languidi neque remissi patiebatur, Sall. J. 53, 6: oculos ubi languida pressit quies, producing languor, Verg. A. 12, 908.—Sup. seems not to occur. —Hence, adv.: languĭdē, in a languid manner, faintly, feebly, slowly, languidly (class.): procedere, Col. 11, 1, 17: nutare, Plin. 18, 7, 10, § 53: agere, Petr. 98: palmae languide dulces, slightly, Plin. 13, 4, 7, § 34. —Comp.: languidius in opere versari, Caes. B. G. 7, 27: dictum languidius, more faintheartedly, spiritlessly, Cic. Tusc. 5, 9, 25.— Sup. seems not to occur.\n', 'key': 'languidus', 'type': 'main'}