Scaife ATLAS

Back to dictionaries

Lewis and Short Latin Dictionary

lactŏris
lactōsus
lactūca
lactūcārĭus
Lactūcīnus
lactūcōsus
lactūcŭla
Lacturcĭa
Lacturnus
lăcŭlātus
lăcūna (collateral form
lăcūnar
lăcūnārĭum
lăcūnārĭus
lăcūnātūra
lăcūno
lăcūnōsus
lăcus
lăcuscŭlus
lăcŭturris
Lăcўdes
View word page
lăcūna (collateral form
lăcūna (collateral form lŭcūna; cf. Lachm. ad Lucr. vol. 2, p. 205; lăcūnā-tūra, App. Flor. 15, p. 351, 2 Hildebrand; v. infra), ae, f. lacus, a ditch, pit, hole; esp. a place where water collects, a pool, pond. Lit. (mostly poet.): lacuna, id est aquae collectio, a lacu derivatur, quam alii lamam, alii lustrum dicunt, Paul. ex Fest. p. 117 Müll.: vastae, Lucr. 6, 552: vastae Orci, id. 1, 116; 6, 538: cavae, Verg. G. 1, 117; 3, 365.—Poet.: salsae, i. e. the sea, Lucr. 5, 794; 3, 1044; also, Neptuniae, Auct. Her. 4, 10, 15: caecas lustravit luce lacunas, Cic. Arat. 431.— In gen., a hollow, cavity, opening, chasm, cleft: cum supercilia cana, et sub ea lacunae, dicunt, eum equum habere annos sedecim, Varr. R. R. 2, 7, 3; 1, 29, 3; cf.: atque lacunarum fuerant vestigia cuique, Lucr. 5, 1261; Vitr. 7, 1, 4: labrum superius sub ipsa medietate narium lacuna quadam levi, quasi valle, signavit deus, Lact. Op. D. 10: genae teretes ac medio mento lacuna, a dimple, App. Flor. p. 351 (Hildebr., lacunatura).— Trop., a gap, void, defect, want, loss (rare but class.): est, qui expleas duplicem istam lacunam, to fill up the double void, Varr. R. R. 2, 1, 28: ut illam lacunam rei familiaris expleant, Cic. Verr. 2, 2, 55, § 138: lacuna in auro, id. Att. 12, 6, 1: illa labes et quasi lacuna famae, Gell. 1, 3, 23.

ShortDef

No short def.

Debugging

Headword:
lăcūna (collateral form
Headword (normalized):
lăcūna (collateral form
Headword (normalized/stripped):
lacuna (collateral form
IDX:
25621
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n25604
Key:
lacuna

Data

{'content': 'lăcūna (collateral form lŭcūna; cf. Lachm. ad Lucr. vol. 2, p. 205; lăcūnā-tūra, App. Flor. 15, p. 351, 2 Hildebrand; v. infra), ae, f. lacus, a ditch, pit, hole; esp. a place where water collects, a pool, pond. Lit. (mostly poet.): lacuna, id est aquae collectio, a lacu derivatur, quam alii lamam, alii lustrum dicunt, Paul. ex Fest. p. 117 Müll.: vastae, Lucr. 6, 552: vastae Orci, id. 1, 116; 6, 538: cavae, Verg. G. 1, 117; 3, 365.—Poet.: salsae, i. e. the sea, Lucr. 5, 794; 3, 1044; also, Neptuniae, Auct. Her. 4, 10, 15: caecas lustravit luce lacunas, Cic. Arat. 431.— In gen., a hollow, cavity, opening, chasm, cleft: cum supercilia cana, et sub ea lacunae, dicunt, eum equum habere annos sedecim, Varr. R. R. 2, 7, 3; 1, 29, 3; cf.: atque lacunarum fuerant vestigia cuique, Lucr. 5, 1261; Vitr. 7, 1, 4: labrum superius sub ipsa medietate narium lacuna quadam levi, quasi valle, signavit deus, Lact. Op. D. 10: genae teretes ac medio mento lacuna, a dimple, App. Flor. p. 351 (Hildebr., lacunatura).— Trop., a gap, void, defect, want, loss (rare but class.): est, qui expleas duplicem istam lacunam, to fill up the double void, Varr. R. R. 2, 1, 28: ut illam lacunam rei familiaris expleant, Cic. Verr. 2, 2, 55, § 138: lacuna in auro, id. Att. 12, 6, 1: illa labes et quasi lacuna famae, Gell. 1, 3, 23.\n', 'key': 'lacuna', 'type': 'main'}