jūris-dictĭo
jūris-dictĭo, ōnis (in tmesi: jurisque dictio, Liv. 41, 9; and separately: juris dictio), f. 2. jus-dictio, administration of justice, jurisdiction. Lit.: jurisdictionem confeceram, Cic. Fam. 2, 13, 3: absolvere, Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 12, 1.— Transf. Legal authority, jurisdiction, power: ut sub vestrum jus, jurisdictionem, potestatem urbes subjungeretis, Cic. Agr. 2, 36: libera, Suet. Calig. 16: praetorum, Gai. Inst. 1, 6.— In gen., authority, control: quae ruant urbes, quae oriantur, jurisdictio mea est, it is mine to determine, Sen. Clem. 1, 1, 2; a place where justice was administered, an assize town (post-Aug.): mediterraneae jurisdictiones, Plin. 5, 28, 29, § 105.