jūrĕ-jūro, 1, v. a. 2. jus-juro, to swear, only in doubtful passage: praetores ambo in eadem verba jurejurarunt, Liv. 41, 15, 10 (better jure jurarunt; Weissenb. jurarunt).
{'content': 'jūrĕ-jūro, 1, v. a. 2. jus-juro, to swear, only in doubtful passage: praetores ambo in eadem verba jurejurarunt, Liv. 41, 15, 10 (better jure jurarunt; Weissenb. jurarunt).\n', 'key': 'jurejuro', 'type': 'main'}