jūrĕ-jūro
jūrĕ-jūro, 1, v. a. 2. jus-juro, to swear, only in doubtful passage: praetores ambo in eadem verba jurejurarunt, Liv. 41, 15, 10 (better jure jurarunt; Weissenb. jurarunt).
{
"content": "jūrĕ-jūro, 1, v. a. 2. jus-juro, to swear, only in doubtful passage: praetores ambo in eadem verba jurejurarunt, Liv. 41, 15, 10 (better jure jurarunt; Weissenb. jurarunt).\n",
"key": "jurejuro",
"type": "main"
}