jūrĕ-jūro
jūrĕ-jūro, 1, v. a. 2. jus-juro, to swear, only in doubtful passage: praetores ambo in eadem verba jurejurarunt, Liv. 41, 15, 10 (better jure jurarunt; Weissenb. jurarunt).
{ "content": "jūrĕ-jūro, 1, v. a. 2. jus-juro, to swear, only in doubtful passage: praetores ambo in eadem verba jurejurarunt, Liv. 41, 15, 10 (better jure jurarunt; Weissenb. jurarunt).\n", "key": "jurejuro", "type": "main" }