Scaife ATLAS

Back to dictionaries

Lewis and Short Latin Dictionary

jūdĭcātōrĭum
jūdĭcātōrĭus
jūdĭcātrix
jūdĭcātum
jūdĭcātus
jūdĭcātus
jūdĭcĭālis
jūdĭcĭārĭus
jūdĭcĭŏlum
jūdĭcĭum
jūdĭco
jŭgābĭlis
jŭgālis
jŭgālĭtas
jŭgāmento
jŭgārĭus
Jŭgātīnus
jŭgātĭo
jŭgātor
jūge
jūgĕrālis
View word page
jūdĭco
jūdĭco, āvi, ātum, 1 (judicassit for judicaverit, Cic. Leg. 3, 3, 6), v. a. judex, to examine judicially, to judge, be a judge, pass judgment, decide (syn.: judicium facio, reddo; class.). Lit.: si recte et ordine judicaris, Cic. Rosc. Am. 48, 138: cum magistratus judicassit, id. Leg. 3, 3, 6: ordo alius ad res judicandas postulatur, id. Div. in Caecil. 3, 8: aliquid contra aliquem, id. Fl. 4, 11: judicare, deberi viro dotem, id. Caecin. 25 fin.: homo in rebus judicandis spectatus et cognitus, Cic. Verr. 1, 10, 29: judicantem vidimus Aeacum, Hor. C. 2, 13, 22: ad judicandum evocari, Suet. Galb. 14: ne aut spoliaret fama probatum virum, si contra judicavisset, Cic. Off. 3, 19, 77: de bene meritis civibus potestas judicandi, id. Mil. 2, 4: res, id. Phil. 1, 8, 20; Cic. Verr. 2, 2, 31, § 76: ex aequo et bono, id. Caecin. 23, 63: mihi tris hodie litis judicandas dicito, Plaut. Merc. 2, 2, 10.—With kindred acc.: inclytum judicium, Poët. ap. Cic. Div. 1, 50, 114. —Esp., To condemn = damnare; quo jam diu sum judicatus, Plaut. Men. 1, 1, 20: judicati atque addicti, Liv. 6, 34, 2; 6, 14, 10: judicatum pecuniae, id. 6, 14, 3: quoad vel capitis vel pecuniae judicasset privato, id. 26, 3, 8: quique judicati pecuniae in vinculis essent, id. 23, 14, 3: judicare aliquem pecuniae, to fine, Gell. 20, 1, 47: alicui perduellionem judicare, Liv. 1, 26.— Transf. beyond the legal sphere. To judge, judge of a thing: aliquid oculorum fallacissimo sensu, Cic. Div. 2, 43, 91: quod egomet multis argumentis jam antea judicāram, id. Fam. 3, 4, 1: sic statuo et judico, neminem, etc., id. de Or. 2, 28, 22.— To declare, proclaim a person to be any thing: judicetur non verbo sed re, non modo non consul, sed etiam, hostis Antonius, Cic. Phil. 3, 6, 14: Deiotarum unum fidelem populo Romano, id. ib. 11, 13, 34: cujus rei exemplum pulcherrimum judicarem, Caes. B. G. 7, 77.— To determine, resolve, conclude: de itinere ipsos brevi tempore judicaturos, Caes. B. G. 1, 40.— To adjudge, make over to a person: nam ego ad Menaechmum nunc eo, cui jam diu Sum judicatus (al. quo), Plaut. Men. 1, 1, 20: judicata pecunia, Val. Max. 4, 1, 8.—Hence, jūdĭ-cātus, a, um, P. a., decided, determined: mihi judicatum est deponere illam personam, I am determined, Cic. Fam. 7, 33, 2: res judicata, a decided matter taken as a precedent for other cases, id. Top. 5, 28; Quint. 5, 2, 1: infirmatio rerum judicatarum, Cic. Agr. 2, 3, 8.—Also, sentenced, condemned: judicatum duci, Cic. de Or. 2, 63. —Hence, subst.: jūdĭcātum, i, n., a matter judged or decided; a decision, judgment, precedent, authority: judicatum est id, de quo sententia lata est, aut decretum interpositum, Auct. Her. 2, 13, 19: judicatum est, de quo ante jam sententia alicujus ... constitutum est, Cic. Inv. 2, 22, 68; id. Flac. 20, 48: quamvis postea judicatum fiat, tamen actio data non intercidit, Dig. 27, 3, 21.— An award, a fine: solvere, Cic. Quint. 13, 44; 7, 29.—Adv.: jūdĭcātō, deliberately (post-class.), Gell. 14, 1.

ShortDef

No short def.

Debugging

Headword:
jūdĭco
Headword (normalized):
jūdĭco
Headword (normalized/stripped):
judico
IDX:
25311
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n25294
Key:
judico

Data

{'content': 'jūdĭco, āvi, ātum, 1 (judicassit for judicaverit, Cic. Leg. 3, 3, 6), v. a. judex, to examine judicially, to judge, be a judge, pass judgment, decide (syn.: judicium facio, reddo; class.). Lit.: si recte et ordine judicaris, Cic. Rosc. Am. 48, 138: cum magistratus judicassit, id. Leg. 3, 3, 6: ordo alius ad res judicandas postulatur, id. Div. in Caecil. 3, 8: aliquid contra aliquem, id. Fl. 4, 11: judicare, deberi viro dotem, id. Caecin. 25 fin.: homo in rebus judicandis spectatus et cognitus, Cic. Verr. 1, 10, 29: judicantem vidimus Aeacum, Hor. C. 2, 13, 22: ad judicandum evocari, Suet. Galb. 14: ne aut spoliaret fama probatum virum, si contra judicavisset, Cic. Off. 3, 19, 77: de bene meritis civibus potestas judicandi, id. Mil. 2, 4: res, id. Phil. 1, 8, 20; Cic. Verr. 2, 2, 31, § 76: ex aequo et bono, id. Caecin. 23, 63: mihi tris hodie litis judicandas dicito, Plaut. Merc. 2, 2, 10.—With kindred acc.: inclytum judicium, Poët. ap. Cic. Div. 1, 50, 114. —Esp., To condemn = damnare; quo jam diu sum judicatus, Plaut. Men. 1, 1, 20: judicati atque addicti, Liv. 6, 34, 2; 6, 14, 10: judicatum pecuniae, id. 6, 14, 3: quoad vel capitis vel pecuniae judicasset privato, id. 26, 3, 8: quique judicati pecuniae in vinculis essent, id. 23, 14, 3: judicare aliquem pecuniae, to fine, Gell. 20, 1, 47: alicui perduellionem judicare, Liv. 1, 26.— Transf. beyond the legal sphere. To judge, judge of a thing: aliquid oculorum fallacissimo sensu, Cic. Div. 2, 43, 91: quod egomet multis argumentis jam antea judicāram, id. Fam. 3, 4, 1: sic statuo et judico, neminem, etc., id. de Or. 2, 28, 22.— To declare, proclaim a person to be any thing: judicetur non verbo sed re, non modo non consul, sed etiam, hostis Antonius, Cic. Phil. 3, 6, 14: Deiotarum unum fidelem populo Romano, id. ib. 11, 13, 34: cujus rei exemplum pulcherrimum judicarem, Caes. B. G. 7, 77.— To determine, resolve, conclude: de itinere ipsos brevi tempore judicaturos, Caes. B. G. 1, 40.— To adjudge, make over to a person: nam ego ad Menaechmum nunc eo, cui jam diu Sum judicatus (al. quo), Plaut. Men. 1, 1, 20: judicata pecunia, Val. Max. 4, 1, 8.—Hence, jūdĭ-cātus, a, um, P. a., decided, determined: mihi judicatum est deponere illam personam, I am determined, Cic. Fam. 7, 33, 2: res judicata, a decided matter taken as a precedent for other cases, id. Top. 5, 28; Quint. 5, 2, 1: infirmatio rerum judicatarum, Cic. Agr. 2, 3, 8.—Also, sentenced, condemned: judicatum duci, Cic. de Or. 2, 63. —Hence, subst.: jūdĭcātum, i, n., a matter judged or decided; a decision, judgment, precedent, authority: judicatum est id, de quo sententia lata est, aut decretum interpositum, Auct. Her. 2, 13, 19: judicatum est, de quo ante jam sententia alicujus ... constitutum est, Cic. Inv. 2, 22, 68; id. Flac. 20, 48: quamvis postea judicatum fiat, tamen actio data non intercidit, Dig. 27, 3, 21.— An award, a fine: solvere, Cic. Quint. 13, 44; 7, 29.—Adv.: jūdĭcātō, deliberately (post-class.), Gell. 14, 1.\n', 'key': 'judico', 'type': 'main'}