Scaife ATLAS

Back to dictionaries

Lewis and Short Latin Dictionary

jūdĭcātō
jūdĭcātōrĭum
jūdĭcātōrĭus
jūdĭcātrix
jūdĭcātum
jūdĭcātus
jūdĭcātus
jūdĭcĭālis
jūdĭcĭārĭus
jūdĭcĭŏlum
jūdĭcĭum
jūdĭco
jŭgābĭlis
jŭgālis
jŭgālĭtas
jŭgāmento
jŭgārĭus
Jŭgātīnus
jŭgātĭo
jŭgātor
jūge
View word page
jūdĭcĭum
jūdĭcĭum, ii, n. judex, a judgment, i. e. a judicial investigation, trial; a judicial sentence (class.). Lit.: omnia judicia aut distrahendarum controversiarum aut puniendorum maleficiorum causā reperta sunt, Cic. Caecin. 2: dignitatis meae, concerning, id. Brut. 1, 1: praetor judicium prius de probro, quam de re fieri maluit, id. Quint. 2: de alicujus meritis judicia facere, id. Or. 41, 140: de mea fide, id. Fam. 11, 29, 2: de se, Caes. B. G. 1, 41, 2: inter sicarios, for assassination, Cic. Rosc. Am. 5, 11: adducere causam aliquam in judicium, id. Opt. Gen. Or. 7, 18: judicio aliquid defendere, id. Quint. 20, 62: agere, to settle a dispute, Plin. 9, 35, 58, § 120: ferre, to give his vote; of a judge (different from sententiam ferre, to pass sentence), Cic. Tog. Cand. p. 525 Orell.: exercere, id. Q. Fr. 2, 16, 3: vocare aliquem in judicium, to summon before court, id. Balb. 28, 64: judicio quempiam arcessere, to sue, id. Fl. 6, 14: sistere in judicium, to set before the court, Dig. 2, 5, 4: dare, to allow, grant a trial, of the prætor who proposes the judges: in Lurconis libertum judicium ex edicto dedit, Cic. Fl. 35, 88: judicium accipere, suscipere, to undertake a legal trial, id. Quint. 20, 62; Dig. 5, 3, 7: pati, to submit to, Cic. Quint. 20, 63: damnatus inani judicio Marius, Juv. 1, 48. — Transf. A court of justice: at ille in judicium venit, Nep. Ep. 8: judicium clauserat militibus armatis, Quint. 4, 2, 25. — Beyond the legal sphere, a judgment, decision, opinion with regard to any thing: meum semper judicium fuit, omnia nostros invenisse per se sapientius quam, etc., Cic. Tusc. 1, 1, 1: decima legio per tribunos militum ei gratias egit, quod de se optimum judicium fecisset, Caes. B. G. 1, 41: judicium facere, quanti quisque sibi faciendus esset, to judge, decide, Cic. Fam. 13, 29, 1: meo judicio, in my judgment, according to my opinion, id. Brut. 8, 32; Quint. 9, 3, 59: ex alicujus judicio, Cic. Rosc. Am. 37, 108: de quo homine vos tanta et tam praeclara judicia fecistis, i. e. by conferring honors on him, id. de Imp. Pomp. 15, 43.— The power of judging, judgment, discernment: studio optimo, judicio minus firmo praeditus, Cic. Or. 7, 24; id. Fam. 9, 6, 4: intellegens, id. Opt. Gen. Or. 4, 11: subtile, Hor. Ep. 2, 1, 242: si quid mei judicii est, if I can judge of it, Cic. Fin. 2, 12, 36: videor id judicio facere, i. e. with discretion, good judgment, id. Q. Fr. 3, 1, 5, § 18; so Caes. B. G. 5, 27; Cic. Div. 2, 13, 30 dub.: adhibere, Tac. H. 1, 83: acri judicio perpendere aliquid, Lucr. 2, 1042.— Judicial harangues, speeches in court: illa mala judicia, Quint. 10, 1, 70.

ShortDef

No short def.

Debugging

Headword:
jūdĭcĭum
Headword (normalized):
jūdĭcĭum
Headword (normalized/stripped):
judicium
IDX:
25310
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n25293
Key:
judicium

Data

{'content': 'jūdĭcĭum, ii, n. judex, a judgment, i. e. a judicial investigation, trial; a judicial sentence (class.). Lit.: omnia judicia aut distrahendarum controversiarum aut puniendorum maleficiorum causā reperta sunt, Cic. Caecin. 2: dignitatis meae, concerning, id. Brut. 1, 1: praetor judicium prius de probro, quam de re fieri maluit, id. Quint. 2: de alicujus meritis judicia facere, id. Or. 41, 140: de mea fide, id. Fam. 11, 29, 2: de se, Caes. B. G. 1, 41, 2: inter sicarios, for assassination, Cic. Rosc. Am. 5, 11: adducere causam aliquam in judicium, id. Opt. Gen. Or. 7, 18: judicio aliquid defendere, id. Quint. 20, 62: agere, to settle a dispute, Plin. 9, 35, 58, § 120: ferre, to give his vote; of a judge (different from sententiam ferre, to pass sentence), Cic. Tog. Cand. p. 525 Orell.: exercere, id. Q. Fr. 2, 16, 3: vocare aliquem in judicium, to summon before court, id. Balb. 28, 64: judicio quempiam arcessere, to sue, id. Fl. 6, 14: sistere in judicium, to set before the court, Dig. 2, 5, 4: dare, to allow, grant a trial, of the prætor who proposes the judges: in Lurconis libertum judicium ex edicto dedit, Cic. Fl. 35, 88: judicium accipere, suscipere, to undertake a legal trial, id. Quint. 20, 62; Dig. 5, 3, 7: pati, to submit to, Cic. Quint. 20, 63: damnatus inani judicio Marius, Juv. 1, 48. — Transf. A court of justice: at ille in judicium venit, Nep. Ep. 8: judicium clauserat militibus armatis, Quint. 4, 2, 25. — Beyond the legal sphere, a judgment, decision, opinion with regard to any thing: meum semper judicium fuit, omnia nostros invenisse per se sapientius quam, etc., Cic. Tusc. 1, 1, 1: decima legio per tribunos militum ei gratias egit, quod de se optimum judicium fecisset, Caes. B. G. 1, 41: judicium facere, quanti quisque sibi faciendus esset, to judge, decide, Cic. Fam. 13, 29, 1: meo judicio, in my judgment, according to my opinion, id. Brut. 8, 32; Quint. 9, 3, 59: ex alicujus judicio, Cic. Rosc. Am. 37, 108: de quo homine vos tanta et tam praeclara judicia fecistis, i. e. by conferring honors on him, id. de Imp. Pomp. 15, 43.— The power of judging, judgment, discernment: studio optimo, judicio minus firmo praeditus, Cic. Or. 7, 24; id. Fam. 9, 6, 4: intellegens, id. Opt. Gen. Or. 4, 11: subtile, Hor. Ep. 2, 1, 242: si quid mei judicii est, if I can judge of it, Cic. Fin. 2, 12, 36: videor id judicio facere, i. e. with discretion, good judgment, id. Q. Fr. 3, 1, 5, § 18; so Caes. B. G. 5, 27; Cic. Div. 2, 13, 30 dub.: adhibere, Tac. H. 1, 83: acri judicio perpendere aliquid, Lucr. 2, 1042.— Judicial harangues, speeches in court: illa mala judicia, Quint. 10, 1, 70.\n', 'key': 'judicium', 'type': 'main'}