jūbĭlo
jūbĭlo, āvi, ātum, 1, v. n. and a. [jubilum], to shout, to raise a shout of joy: quiritare, jubilare, Varr. L. L. 6, § 68 Müll.: aliquem, to call out to a person: io buccol quis me jubilat? Poet. ib.: jubilate Deo, Vulg. Psa. 99, 4: in conspectu regis Domini, id. ib. 99, 6.
No short def.
Headword (normalized):
jūbĭlo
Headword (normalized/stripped):
jubilo
Intro Text:
jūbĭlo, āvi, ātum, 1, v. n. and a. [jubilum], to shout, to raise a shout of joy: quiritare, jubilare, Varr. L. L. 6, § 68 Müll.: aliquem, to call out to a person: io buccol quis me jubilat? Poet. ib.: jubilate Deo, Vulg. Psa. 99, 4: in conspectu regis Domini, id. ib. 99, 6.
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n25269
No citations.
{
"content": "jūbĭlo, āvi, ātum, 1, v. n. and a. [jubilum], to shout, to raise a shout of joy: quiritare, jubilare, Varr. L. L. 6, § 68 Müll.: aliquem, to call out to a person: io buccol quis me jubilat? Poet. ib.: jubilate Deo, Vulg. Psa. 99, 4: in conspectu regis Domini, id. ib. 99, 6.\n",
"key": "jubilo",
"type": "main"
}