Scaife ATLAS

Back to dictionaries

Lewis and Short Latin Dictionary

Jōsēphus
Jŏvĭālis
Jŏvis
Jŏvis-jūrandum
Jŏvĭus
Jŏvĭus
jŭba
Jŭba
jŭbar
jŭbātus
jŭbĕo
Jŭberna
jūbĭlaeus (
jūbĭlātĭo
jūbĭlātus
jūbĭlo
jūbĭlum
jūcundē
jūcundĭtas
jūcundo
jūcundus (
View word page
jŭbĕo
jŭbĕo, jussi, jussum (jusso for jussero, Verg. A. 11, 467; Sil. 12, 175: justi for jussisti, Ter. Eun. 5, 1, 15.—Inf.: jusse, Ter. Heaut. 5, 2, 48: jussitur for jubetur, Cato, R. R. 14), 2, v. a. perh. = jus habere, to regard as right, hence, to order one to do something, to bid, tell, command (syn.: mando, impero, praecipio). In gen.: jubesne? jubeo, cogo atque impero, Ter. Eun. 2, 3, 97: ut justi (jussisti), Plaut. Men. 5, 9, 85: defessa jubendo, est saeva Jovis conjux, Ov. M. 9, 198: sic jubeo, stat pro ratione voluntas, Juv. 6, 223. With an object-clause: jubeto, istos foras exire, Ter. Eun. 2, 3, 16: hae me litterae Dolabellae jubent ad pristinas cogitationes reverti, Cic. Att. 9, 13, 2: Perdicca pueros equos jussit conscendere, Curt. 10, 8, 4: eos suum adventum exspectare jussit, Caes. B. G. 1, 27 so with pass.: deos iratos Tarentinis relinqui jussit, Liv. 27, 16, 8.— With ut or ne: jubet sententiam ut dicat suam, Plaut. Am. 1, 1, 50: jubere ut haec quoque referret, etc., Cic. Verr. 2, 4, 12, § 28; Liv. 28, 36, 2; Curt. 8, 5, 38; 5, 13, 19; Suet. Tib. 22: jussitque ut quae venissent naves Euboeam peterent, Liv. 32, 16; Hor. S. 1, 4, 121.— Esp. of decrees of the people: senatus decrevit populusque jussit, ut, etc., Cic. Verr. 2, 2, 67, § 161; id. Pis. 29, 72; id. Dom. 17, 44; Gell. 5, 19 (cf. II. B. infra): quod ne fieret, consules jusserunt, Hirt. B. G. 8, 52. — With subj. alone (ante-class. and postAug., Madv. Gr. § 390): jube, mihi denuo respondeat, Ter. Eun. 4, 4, 24; Liv. 30, 19, 2; 24, 10, 4; cf. esp. Ter. Eun. 3, 27, 3 sq. Weissenb.; 28, 36, 2: rescribat multa jubeto, Ov. Am. 1, 11, 19; id. M. 8, 795: 11, 588 al.— With dat. pers.: qui scribae ... deos iratos Tarentinis relinqui jussit, Liv. 27, 16, 8: Hercules sacrorum custodibus jussit, ne mulierem interesse permitterent, Macr. S. 1, 12, 28: quibus jusserat, ut instantibus resisterent, Tac. A. 13, 40: Britannico jussit, exsurgeret, id. ib. 13, 15: suis rex cultu feminarum abstinere jussit, Curt. 5, 6, 8.—(ε) With acc. pers. vel rei: jube famulos, rem divinam mihi apparent, Plaut. Stich. 2, 2, 71: litterae non quae te aliquid juberent, sed, etc., Cic. Fam. 13, 26: sed tu jussisses Eurysthea, Mart. 9, 66, 7: neque jubere caedem fratris palam audebat, Tac. A. 13, 15: Nero jussit scelera, id. Agr. 45.—(ζ) With acc. rei and dat. pers.: tributum iis Drusus jusserat modicum, imposed, Tac. A. 4, 72; cf. II. B. 2. infra: pacem jubebo Omnibus, Stat. Th. 7, 32.—(η) Pass.: quod jussi sunt faciunt, Caes. B. G. 3, 6: consules jubentur scribere exercitum, Liv. 3, 30: opto ut ea potissimum jubear, quae, etc., Plin. Ep. 9, 26: Germanos non juberi, non regi, Tac. H. 4, 76: jussi sunt aegri deferri, Suet. Tib. 11; cf.: locus lautiaque legatis praeberi jussa, Liv. 28, 39, 19.— In partic. To wish, desire, entreat, bid: jubeto habere bonum animum, Plaut. Pers. 2, 5, 2: sperare nos amici jubent, Cic. Fam. 14, 1, 2: valde jubeo gaudere te, id. ib. 7, 2, 3: Caesar te sine cura esse jussit, id. Att. 12, 6, 3: Dionysium jube salvere, salute him for me, id. ib. 4, 14. —So ellipt.: jubeo Chremetem, Ter. And. 3, 3, 1.— In polit. lang. To order, decree, ratify, approve the introduction of a proposed law: quae scisceret plebs aut quae populus juberet, Cic. Flac. 7, 15; Sall. J. 40, 3: legem populus Romanus jussit de civitate tribuenda, Cic. Balb. 17, 38: dicere apud populum de legibus jubendis aut vetandis, id. de Or. 1, 14, 60.—Absol. with de: de omnibus his—populum jussisse, Liv. 38, 45.— To designate, appoint, assign: Tullum Hostilium regem populus jussit, Liv. 1, 22, 1 Weissenb.: id modo excepere ne postea eosdem tribunos juberent, id. 3, 30: quem vos imperatorem jussistis, Sall. J. 85, 11: postquam ei provinciam Numidiam populus jussit, allotted, id. ib. 84, 1.— Hence the formula, Velitis, jubeatis, with which the magistrates called upon the people to confirm any thing proposed to them: rogationem promulgavit: vellent, juberent Philippo regi bellum indici, Liv. 31, 6.— Med. t. t., to prescribe, order: quod jussi ei dari bibere, date, Ter. And. 3, 2, 4; Petr. 56, 3: aegrotus, qui jussus sit vinum sumere, Cic. N. D. 3, 31, 78.— Transf.: qui modo, si volucres habuissem regna jubentes, In populo potui maximus esse meo, Ov. F. 5, 461.

ShortDef

No short def.

Debugging

Headword:
jŭbĕo
Headword (normalized):
jŭbĕo
Headword (normalized/stripped):
jubeo
IDX:
25281
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n25264
Key:
jubeo

Data

{'content': 'jŭbĕo, jussi, jussum (jusso for jussero, Verg. A. 11, 467; Sil. 12, 175: justi for jussisti, Ter. Eun. 5, 1, 15.—Inf.: jusse, Ter. Heaut. 5, 2, 48: jussitur for jubetur, Cato, R. R. 14), 2, v. a. perh. = jus habere, to regard as right, hence, to order one to do something, to bid, tell, command (syn.: mando, impero, praecipio). In gen.: jubesne? jubeo, cogo atque impero, Ter. Eun. 2, 3, 97: ut justi (jussisti), Plaut. Men. 5, 9, 85: defessa jubendo, est saeva Jovis conjux, Ov. M. 9, 198: sic jubeo, stat pro ratione voluntas, Juv. 6, 223. With an object-clause: jubeto, istos foras exire, Ter. Eun. 2, 3, 16: hae me litterae Dolabellae jubent ad pristinas cogitationes reverti, Cic. Att. 9, 13, 2: Perdicca pueros equos jussit conscendere, Curt. 10, 8, 4: eos suum adventum exspectare jussit, Caes. B. G. 1, 27 so with pass.: deos iratos Tarentinis relinqui jussit, Liv. 27, 16, 8.— With ut or ne: jubet sententiam ut dicat suam, Plaut. Am. 1, 1, 50: jubere ut haec quoque referret, etc., Cic. Verr. 2, 4, 12, § 28; Liv. 28, 36, 2; Curt. 8, 5, 38; 5, 13, 19; Suet. Tib. 22: jussitque ut quae venissent naves Euboeam peterent, Liv. 32, 16; Hor. S. 1, 4, 121.— Esp. of decrees of the people: senatus decrevit populusque jussit, ut, etc., Cic. Verr. 2, 2, 67, § 161; id. Pis. 29, 72; id. Dom. 17, 44; Gell. 5, 19 (cf. II. B. infra): quod ne fieret, consules jusserunt, Hirt. B. G. 8, 52. — With subj. alone (ante-class. and postAug., Madv. Gr. § 390): jube, mihi denuo respondeat, Ter. Eun. 4, 4, 24; Liv. 30, 19, 2; 24, 10, 4; cf. esp. Ter. Eun. 3, 27, 3 sq. Weissenb.; 28, 36, 2: rescribat multa jubeto, Ov. Am. 1, 11, 19; id. M. 8, 795: 11, 588 al.— With dat. pers.: qui scribae ... deos iratos Tarentinis relinqui jussit, Liv. 27, 16, 8: Hercules sacrorum custodibus jussit, ne mulierem interesse permitterent, Macr. S. 1, 12, 28: quibus jusserat, ut instantibus resisterent, Tac. A. 13, 40: Britannico jussit, exsurgeret, id. ib. 13, 15: suis rex cultu feminarum abstinere jussit, Curt. 5, 6, 8.—(ε) With acc. pers. vel rei: jube famulos, rem divinam mihi apparent, Plaut. Stich. 2, 2, 71: litterae non quae te aliquid juberent, sed, etc., Cic. Fam. 13, 26: sed tu jussisses Eurysthea, Mart. 9, 66, 7: neque jubere caedem fratris palam audebat, Tac. A. 13, 15: Nero jussit scelera, id. Agr. 45.—(ζ) With acc. rei and dat. pers.: tributum iis Drusus jusserat modicum, imposed, Tac. A. 4, 72; cf. II. B. 2. infra: pacem jubebo Omnibus, Stat. Th. 7, 32.—(η) Pass.: quod jussi sunt faciunt, Caes. B. G. 3, 6: consules jubentur scribere exercitum, Liv. 3, 30: opto ut ea potissimum jubear, quae, etc., Plin. Ep. 9, 26: Germanos non juberi, non regi, Tac. H. 4, 76: jussi sunt aegri deferri, Suet. Tib. 11; cf.: locus lautiaque legatis praeberi jussa, Liv. 28, 39, 19.— In partic. To wish, desire, entreat, bid: jubeto habere bonum animum, Plaut. Pers. 2, 5, 2: sperare nos amici jubent, Cic. Fam. 14, 1, 2: valde jubeo gaudere te, id. ib. 7, 2, 3: Caesar te sine cura esse jussit, id. Att. 12, 6, 3: Dionysium jube salvere, salute him for me, id. ib. 4, 14. —So ellipt.: jubeo Chremetem, Ter. And. 3, 3, 1.— In polit. lang. To order, decree, ratify, approve the introduction of a proposed law: quae scisceret plebs aut quae populus juberet, Cic. Flac. 7, 15; Sall. J. 40, 3: legem populus Romanus jussit de civitate tribuenda, Cic. Balb. 17, 38: dicere apud populum de legibus jubendis aut vetandis, id. de Or. 1, 14, 60.—Absol. with de: de omnibus his—populum jussisse, Liv. 38, 45.— To designate, appoint, assign: Tullum Hostilium regem populus jussit, Liv. 1, 22, 1 Weissenb.: id modo excepere ne postea eosdem tribunos juberent, id. 3, 30: quem vos imperatorem jussistis, Sall. J. 85, 11: postquam ei provinciam Numidiam populus jussit, allotted, id. ib. 84, 1.— Hence the formula, Velitis, jubeatis, with which the magistrates called upon the people to confirm any thing proposed to them: rogationem promulgavit: vellent, juberent Philippo regi bellum indici, Liv. 31, 6.— Med. t. t., to prescribe, order: quod jussi ei dari bibere, date, Ter. And. 3, 2, 4; Petr. 56, 3: aegrotus, qui jussus sit vinum sumere, Cic. N. D. 3, 31, 78.— Transf.: qui modo, si volucres habuissem regna jubentes, In populo potui maximus esse meo, Ov. F. 5, 461.\n', 'key': 'jubeo', 'type': 'main'}