jējūno
jējūno, 1, v. n. id., to fast (late Lat.): Abraham peregrinis prandentibus cibos jejunaturus apposuit, Hier. Ep. 66, 11: cum jejunas laeta sit facies tibi, id. ib. 22, 27.— With dat., to abstain from a thing: Adam salvus alioquin, si uni arbusculae jejunare maluisset, Tert. Jejun. 3.—With ab: a justa fruge naturae, Tert. Pud. 16.— Trop.: philosophiā, Tert. Anim. 6.
No short def.
Headword (normalized):
jējūno
Headword (normalized/stripped):
jejuno
Intro Text:
jējūno, 1, v. n. id., to fast (late Lat.): Abraham peregrinis prandentibus cibos jejunaturus apposuit, Hier. Ep. 66, 11: cum jejunas laeta sit facies tibi, id. ib. 22, 27.— With dat., to abstain from a thing: Adam salvus alioquin, si uni arbusculae jejunare maluisset, Tert. Jejun. 3.—With ab: a justa fruge naturae, Tert. Pud. 16.— Trop.: philosophiā, Tert. Anim. 6.
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n25220
No citations.
{
"content": "jējūno, 1, v. n. id., to fast (late Lat.): Abraham peregrinis prandentibus cibos jejunaturus apposuit, Hier. Ep. 66, 11: cum jejunas laeta sit facies tibi, id. ib. 22, 27.— With dat., to abstain from a thing: Adam salvus alioquin, si uni arbusculae jejunare maluisset, Tert. Jejun. 3.—With ab: a justa fruge naturae, Tert. Pud. 16.— Trop.: philosophiā, Tert. Anim. 6.\n",
"key": "jejuno",
"type": "main"
}