Scaife ATLAS

Back to dictionaries

Lewis and Short Latin Dictionary

irrītābĭlĭtas (
irrītāmen (
irrītāmentum (
irrītātē
irrītātĭo (
irrītātor (
irrītātrix (
irrītātus
irrītātus (
irrĭtē (
irrīto (
irrĭto (
irrĭtus (
irrītus
irrōbŏrasco (
irrŏgātĭo (
irrŏgo (
irrōro (
irrŏto (
irrŭbesco (
irructo (
View word page
irrīto (
irrīto (inr-), āvi, ātum, 1 (perf. subj. inritassis for inritaveris, Plaut. Am. 1, 1, 298), v. a. cf. ἔρις, ἐρέθω, ἐρεθίζω, Georg Curtius Gr. Etym. p. 342, ed. 4, to incite, excite, stimulate, instigate, provoke, exasperate, irritate. Lit.: inritare dictum est proprie provocare, Non. 31, 21: si me inritassis, etc., Plaut. Am. 1, 1, 298; id. Stich. 2, 2, 22: ne si magis inritatus siet, Ter. Ad. 2, 4, 18: ita sum inritatus, ut, etc., id. Phorm. 2, 1, 10: ut vi inritare ferroque lacessere fortissimum virum auderet, Cic. Mil. 31, 84: virum telis, Verg. A. 10, 644: Terra, ira irritata deorum, id. ib. 4, 178: bello gentes, Just. 12, 6, 16: sibi simultates, Liv. 33, 46: aliquem ad necem alicujus, Vell. 2, 66.— Poet.: cum fera diluvies quietos Irritat amnes, enrages, Hor. C. 3, 29, 41: flammas, to kindle, Ov. F. 2, 649.— In gen., to incite, move, stir up, provoke, vex, inflame: crabrones, Plaut. Am. 2, 2, 75: tribunos plebis fama ea ipsa inritaverat magis ad certamen, Liv. 6, 27: animos ad bellum, id. 31, 5: iracundiam, Sen. de Ira, 3, 8: infantiam ad discendum, Quint. 1, 1, 26: forma meos irritat amores, Ov. Am. 2, 4, 9: vitia, id. ib. 3, 4, 11: cupiditatem, Sen. Ep. 7: suspiciones, Tac. H. 3, 4: animos, Hor. A. P. 180: ingenium, Prop. 4 (5), 6, 75. naturam per se pronam ad humanitatem, Sen. Ben. 6, 29: princeps, qui delatores non castigat, irritat, encourages, Suet. Dom. 9: exitium, to hasten, Tac. A. 13, 1: tussim, to excite, make worse, Cels. 2, 1; 5, 28, 2. — Hence, irrī-tātus, a, um, P. a., excited, enraged, provoked, irritated: canem inritatam imitarier, Plaut. Capt. 3, 1, 25: ad aliquid, Suet. Galb. 21: in aliquid, Sen. Ep. 97.— Comp.: ego his ejus verbis irritatior, Gell. 15, 9, 7; 10, 9, 2; id. praef. § 20.—Adv.: irrītātē, in an irritated manner; only in comp., Amm. 22, 15, 19.

ShortDef

No short def.

Debugging

Headword:
irrīto (
Headword (normalized):
irrīto (
Headword (normalized/stripped):
irrito (
IDX:
25018
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n25000
Key:
irrito1

Data

{'content': 'irrīto (inr-), āvi, ātum, 1 (perf. subj. inritassis for inritaveris, Plaut. Am. 1, 1, 298), v. a. cf. ἔρις, ἐρέθω, ἐρεθίζω, Georg Curtius Gr. Etym. p. 342, ed. 4, to incite, excite, stimulate, instigate, provoke, exasperate, irritate. Lit.: inritare dictum est proprie provocare, Non. 31, 21: si me inritassis, etc., Plaut. Am. 1, 1, 298; id. Stich. 2, 2, 22: ne si magis inritatus siet, Ter. Ad. 2, 4, 18: ita sum inritatus, ut, etc., id. Phorm. 2, 1, 10: ut vi inritare ferroque lacessere fortissimum virum auderet, Cic. Mil. 31, 84: virum telis, Verg. A. 10, 644: Terra, ira irritata deorum, id. ib. 4, 178: bello gentes, Just. 12, 6, 16: sibi simultates, Liv. 33, 46: aliquem ad necem alicujus, Vell. 2, 66.— Poet.: cum fera diluvies quietos Irritat amnes, enrages, Hor. C. 3, 29, 41: flammas, to kindle, Ov. F. 2, 649.— In gen., to incite, move, stir up, provoke, vex, inflame: crabrones, Plaut. Am. 2, 2, 75: tribunos plebis fama ea ipsa inritaverat magis ad certamen, Liv. 6, 27: animos ad bellum, id. 31, 5: iracundiam, Sen. de Ira, 3, 8: infantiam ad discendum, Quint. 1, 1, 26: forma meos irritat amores, Ov. Am. 2, 4, 9: vitia, id. ib. 3, 4, 11: cupiditatem, Sen. Ep. 7: suspiciones, Tac. H. 3, 4: animos, Hor. A. P. 180: ingenium, Prop. 4 (5), 6, 75. naturam per se pronam ad humanitatem, Sen. Ben. 6, 29: princeps, qui delatores non castigat, irritat, encourages, Suet. Dom. 9: exitium, to hasten, Tac. A. 13, 1: tussim, to excite, make worse, Cels. 2, 1; 5, 28, 2. — Hence, irrī-tātus, a, um, P. a., excited, enraged, provoked, irritated: canem inritatam imitarier, Plaut. Capt. 3, 1, 25: ad aliquid, Suet. Galb. 21: in aliquid, Sen. Ep. 97.— Comp.: ego his ejus verbis irritatior, Gell. 15, 9, 7; 10, 9, 2; id. praef. § 20.—Adv.: irrītātē, in an irritated manner; only in comp., Amm. 22, 15, 19.\n', 'key': 'irrito1', 'type': 'main'}