irrītāmen (
irrītāmen (inr-), ĭnis, n. 1. irrito, an incitement, incentive, provocative (poet.): opes, animi inritamen avari, Ov. M. 13, 434: amoris, id. ib. 9, 133.—In plur.: cum (taurus) sua terribili petit inritamina cornu Poeniceas vestis, Ov. M. 12, 103: corporis, Prud. Ham. 523.
No short def.
Headword (normalized):
irrītāmen (
Headword (normalized/stripped):
irritamen (
Intro Text:
irrītāmen (inr-), ĭnis, n. 1. irrito, an incitement, incentive, provocative (poet.): opes, animi inritamen avari, Ov. M. 13, 434: amoris, id. ib. 9, 133.—In plur.: cum (taurus) sua terribili petit inritamina cornu Poeniceas vestis, Ov. M. 12, 103: corporis, Prud. Ham. 523.
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n24991
No citations.
{
"content": "irrītāmen (inr-), ĭnis, n. 1. irrito, an incitement, incentive, provocative (poet.): opes, animi inritamen avari, Ov. M. 13, 434: amoris, id. ib. 9, 133.—In plur.: cum (taurus) sua terribili petit inritamina cornu Poeniceas vestis, Ov. M. 12, 103: corporis, Prud. Ham. 523.\n",
"key": "irritamen",
"type": "main"
}