ĭn-ultus
ĭn-ultus, a, um, adj. For whom no revenge is taken, unavenged, unrevenged, not vindicated. Of persons: Marius ne inultus esset, Cic. Sest. 22, 50: ne inultos imperatores suos jacere sinerent, Liv. 25, 37, 10: moriemur inultae? Verg. A. 4, 659: non me inulto Victor laetabere, id. ib. 10, 739; Hor. S. 1, 8, 44; 2, 3, 297: quam inulti perierint, Sall. J. 31, 2; id. Hist. Fragm. 3, 74 Dietsch; Ov. F. 2, 233.— Of things: mortem suam ne inultam pateretur, Cic. Div. 1, 27, 57: injuriae, id. Div. in Caecil. 16, 53: cruor, Val. Max. 9, 2, 3 fin.: nil poterit Juno, nisi inultos flere dolores? Ov. M. 4, 426: nec Ptolemaeo inulta scelera fuerunt, Just. 24, 3, 10: Alexandro caedes, id. 29, 5, 1.— Upon whom no revenge is taken, unpunished. Of persons: numquam me inultus istic ludificabit, Plaut. Am. 4, 3, 13: cur Asellium esse inultum tam diu sinis, Cic. Clu. 62, 172: hostīs inultos abire sinere, Sall. J. 58, 5; 70, 4: hostis Medeae nullus inultus, Ov. H. 12, 182. — Transf. Of things, for which no punishment is inflicted, unpunished: neque scelus inultum relinquendum, Sall. J. 106, 6; Val. Max. 9, 7, 2: quicquid multis peccatur, inultum est, Luc. 5, 260.— Unharmed, unhurt, safe, with impunity: inulto Dicere quod sentit permitto, Hor. S. 2, 3, 189: neu sinas Medos equitare inultos, id. C. 1, 2, 51; cf.: at ne illud haud inultum, si vivo, ferent ( = inulti), Ter. Heaut. 5, 1, 45: sed inultum numquam id auferet, id. And. 3, 5, 4: et catulos ferae Celent inultae, Hor. C. 3, 3, 42.— Trop., unsated, unappeased, insatiable: odium, Hor. Ep. 1, 2, 61; cf. preces, unavailing, id. C. 1, 28, 33.
No short def.
Headword (normalized):
ĭn-ultus
Headword (normalized/stripped):
in-ultus
Intro Text:
ĭn-ultus, a, um, adj. For whom no revenge is taken, unavenged, unrevenged, not vindicated. Of persons: Marius ne inultus esset, Cic. Sest. 22, 50: ne inultos imperatores suos jacere sinerent, Liv. 25, 37, 10: moriemur inultae? Verg. A. 4, 659: non me inulto Victor laetabere, id. ib. 10, 739; Hor. S. 1, 8, 44; 2, 3, 297: quam inulti perierint, Sall. J. 31, 2; id. Hist. Fragm. 3, 74 Dietsch; Ov. F. 2, 233.— Of things: mortem suam ne inultam pateretur, Cic. Div. 1, 27, 57: injuriae, id. Div. in Caecil. 16, 53: cruor, Val. Max. 9, 2, 3 fin.: nil poterit Juno, nisi inultos flere dolores? Ov. M. 4, 426: nec Ptolemaeo inulta scelera fuerunt, Just. 24, 3, 10: Alexandro caedes, id. 29, 5, 1.— Upon whom no revenge is taken, unpunished. Of persons: numquam me inultus istic ludificabit, Plaut. Am. 4, 3, 13: cur Asellium esse inultum tam diu sinis, Cic. Clu. 62, 172: hostīs inultos abire sinere, Sall. J. 58, 5; 70, 4: hostis Medeae nullus inultus, Ov. H. 12, 182. — Transf. Of things, for which no punishment is inflicted, unpunished: neque scelus inultum relinquendum, Sall. J. 106, 6; Val. Max. 9, 7, 2: quicquid multis peccatur, inultum est, Luc. 5, 260.— Unharmed, unhurt, safe, with impunity: inulto Dicere quod sentit permitto, Hor. S. 2, 3, 189: neu sinas Medos equitare inultos, id. C. 1, 2, 51; cf.: at ne illud haud inultum, si vivo, ferent ( = inulti), Ter. Heaut. 5, 1, 45: sed inultum numquam id auferet, id. And. 3, 5, 4: et catulos ferae Celent inultae, Hor. C. 3, 3, 42.— Trop., unsated, unappeased, insatiable: odium, Hor. Ep. 1, 2, 61; cf. preces, unavailing, id. C. 1, 28, 33.
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n24663
No citations.
{
"content": "ĭn-ultus, a, um, adj. For whom no revenge is taken, unavenged, unrevenged, not vindicated. Of persons: Marius ne inultus esset, Cic. Sest. 22, 50: ne inultos imperatores suos jacere sinerent, Liv. 25, 37, 10: moriemur inultae? Verg. A. 4, 659: non me inulto Victor laetabere, id. ib. 10, 739; Hor. S. 1, 8, 44; 2, 3, 297: quam inulti perierint, Sall. J. 31, 2; id. Hist. Fragm. 3, 74 Dietsch; Ov. F. 2, 233.— Of things: mortem suam ne inultam pateretur, Cic. Div. 1, 27, 57: injuriae, id. Div. in Caecil. 16, 53: cruor, Val. Max. 9, 2, 3 fin.: nil poterit Juno, nisi inultos flere dolores? Ov. M. 4, 426: nec Ptolemaeo inulta scelera fuerunt, Just. 24, 3, 10: Alexandro caedes, id. 29, 5, 1.— Upon whom no revenge is taken, unpunished. Of persons: numquam me inultus istic ludificabit, Plaut. Am. 4, 3, 13: cur Asellium esse inultum tam diu sinis, Cic. Clu. 62, 172: hostīs inultos abire sinere, Sall. J. 58, 5; 70, 4: hostis Medeae nullus inultus, Ov. H. 12, 182. — Transf. Of things, for which no punishment is inflicted, unpunished: neque scelus inultum relinquendum, Sall. J. 106, 6; Val. Max. 9, 7, 2: quicquid multis peccatur, inultum est, Luc. 5, 260.— Unharmed, unhurt, safe, with impunity: inulto Dicere quod sentit permitto, Hor. S. 2, 3, 189: neu sinas Medos equitare inultos, id. C. 1, 2, 51; cf.: at ne illud haud inultum, si vivo, ferent ( = inulti), Ter. Heaut. 5, 1, 45: sed inultum numquam id auferet, id. And. 3, 5, 4: et catulos ferae Celent inultae, Hor. C. 3, 3, 42.— Trop., unsated, unappeased, insatiable: odium, Hor. Ep. 1, 2, 61; cf. preces, unavailing, id. C. 1, 28, 33.\n",
"key": "inultus",
"type": "main"
}