Ănā^crĕōn
Ănā^crĕōn, ontis, m., = Ἀνακρέων, a distinguished lyric poet of Teos, who fl. 540 B.C., Cic. Tusc. 4, 33, 71; Hor. C. 4, 9, 9; id. Epod. 14, 10 al.—Hence, ănā^crĕōntēus, a, um, adj., Diom. p. 512 P.; ănā^crĕōn-tĭus, a, um, adj., Quint. 9, 4, 78; Gell. 19, 9; and ănā^crĕōntĭcus, a, um, adj., Fulg. Myth. 1.