inter-curro
            
          
          inter-curro, curri, rsum, 3, v. n. and a. (tmesis in Lucr. 5, 1374: inter plaga currere).  Neutr., to run between.  Lit.  In gen.: latitudine intercurrentis freti, Plin. 3, 11, 16, § 100.—  In partic., to hasten in the meantime anywhere: indicto delectu in diem certam, ipse interim Veios intercurrit, Liv. 5, 19, 4.—  Trop.  To run along with, mingle with, be among: intercurrit quaedam distantia formis, Lucr. 2, 373: his laboriosis exercitationibus dolor intercurrit, Cic. Tusc. 2, 15, 36: alterum genus intercurrit nonnumquam, etc., Auct. Her. 1, 8, 12: gemma candida intercurrentibus sanguineis venis, Plin. 37, 10, 59, § 162: quibusdam intercurrit umbra, a dark vein, id. 37, 5, 18, § 67.—  To step between, to intercede: pugnatur acerrime: qui intercurrerent, misimus tres principes civitatis, Cic. Phil. 8, 6, 17.—  Act., to run through, traverse (late Lat.; for percurrebat is the true reading, Liv. 44, 2, 12): intercurso spatio maris, Amm. 15, 10, 26.
          
         
        No short def.
        
        
          
          
            Headword (normalized):
            inter-curro
           
          
            Headword (normalized/stripped):
            inter-curro
           
          
            Intro Text:
            inter-curro, curri, rsum, 3, v. n. and a. (tmesis in Lucr. 5, 1374: inter plaga currere).  Neutr., to run between.  Lit.  In gen.: latitudine intercurrentis freti, Plin. 3, 11, 16, § 100.—  In partic., to hasten in the meantime anywhere: indicto delectu in diem certam, ipse interim Veios intercurrit, Liv. 5, 19, 4.—  Trop.  To run along with, mingle with, be among: intercurrit quaedam distantia formis, Lucr. 2, 373: his laboriosis exercitationibus dolor intercurrit, Cic. Tusc. 2, 15, 36: alterum genus intercurrit nonnumquam, etc., Auct. Her. 1, 8, 12: gemma candida intercurrentibus sanguineis venis, Plin. 37, 10, 59, § 162: quibusdam intercurrit umbra, a dark vein, id. 37, 5, 18, § 67.—  To step between, to intercede: pugnatur acerrime: qui intercurrerent, misimus tres principes civitatis, Cic. Phil. 8, 6, 17.—  Act., to run through, traverse (late Lat.; for percurrebat is the true reading, Liv. 44, 2, 12): intercurso spatio maris, Amm. 15, 10, 26.
           
          
          
            URN:
            
              urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n24208
            
           
          
         
        No citations.
        
        
          {
  "content": "inter-curro, curri, rsum, 3, v. n. and a. (tmesis in Lucr. 5, 1374: inter plaga currere).  Neutr., to run between.  Lit.  In gen.: latitudine intercurrentis freti, Plin. 3, 11, 16, § 100.—  In partic., to hasten in the meantime anywhere: indicto delectu in diem certam, ipse interim Veios intercurrit, Liv. 5, 19, 4.—  Trop.  To run along with, mingle with, be among: intercurrit quaedam distantia formis, Lucr. 2, 373: his laboriosis exercitationibus dolor intercurrit, Cic. Tusc. 2, 15, 36: alterum genus intercurrit nonnumquam, etc., Auct. Her. 1, 8, 12: gemma candida intercurrentibus sanguineis venis, Plin. 37, 10, 59, § 162: quibusdam intercurrit umbra, a dark vein, id. 37, 5, 18, § 67.—  To step between, to intercede: pugnatur acerrime: qui intercurrerent, misimus tres principes civitatis, Cic. Phil. 8, 6, 17.—  Act., to run through, traverse (late Lat.; for percurrebat is the true reading, Liv. 44, 2, 12): intercurso spatio maris, Amm. 15, 10, 26.\n",
  "key": "intercurro",
  "type": "main"
}