View word page
intento
intento, āvi, ātum, 1, v. a. id., to stretch out or extend towards any thing. Lit.: haec sica intentata nobis est, Cic. Mil. 14: manus, Tac. A. 1, 27: alicui manus, Auct. B. Hisp. 22: cum voces cum manus intentarent, raise, Tac. A. 3, 36: strictos gladios, Suet. Caes. 14: manus ad sidera, Petr. 112. — Transf. To direct or turn towards: oculos in proeliantes, Petr. 70.— To stretch out threateningly towards, to threaten or attack with any thing: dolor ardentes faces intentat, Cic. Tusc. 5, 27, 76: arma Latinis Hernicis, Liv. 6, 27: Romanum imperium intentantes, id. 42, 12: praesentemque viris intentant omnia mortem, Verg. A. 1, 91: Verginius intentans in Appium manus, Liv. 3, 47, 7: ictus, Tac. H. 3, 31: probra ac verbera, id. A. 12, 47: terror omnibus intentabatur, all were struck with terror, id. ib. 3, 28: invicem crimen, Quint. 3, 10, 4: mortem, Amm. 15, 5, 37: pugnam, id. 16, 2, 12. — To attack, accuse one: quasi intentantis loco, Cic. Inv. 2, 43, 125.

ShortDef

No short def.

Debugging

Headword:
intento
Headword (normalized):
intento
Headword (normalized/stripped):
intento
Intro Text:
intento, āvi, ātum, 1, v. a. id., to stretch out or extend towards any thing. Lit.: haec sica intentata nobis est, Cic. Mil. 14: manus, Tac. A. 1, 27: alicui manus, Auct. B. Hisp. 22: cum voces cum manus intentarent, raise, Tac. A. 3, 36: strictos gladios, Suet. Caes. 14: manus ad sidera, Petr. 112. — Transf. To direct or turn towards: oculos in proeliantes, Petr. 70.— To stretch out threateningly towards, to threaten or attack with any thing: dolor ardentes faces intentat, Cic. Tusc. 5, 27, 76: arma Latinis Hernicis, Liv. 6, 27: Romanum imperium intentantes, id. 42, 12: praesentemque viris intentant omnia mortem, Verg. A. 1, 91: Verginius intentans in Appium manus, Liv. 3, 47, 7: ictus, Tac. H. 3, 31: probra ac verbera, id. A. 12, 47: terror omnibus intentabatur, all were struck with terror, id. ib. 3, 28: invicem crimen, Quint. 3, 10, 4: mortem, Amm. 15, 5, 37: pugnam, id. 16, 2, 12. — To attack, accuse one: quasi intentantis loco, Cic. Inv. 2, 43, 125.
IDX:
24167
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n24149
Key:
intento

Senses and Citations (From Data)

Citations (From Models)

No citations.

Data

{
  "content": "intento, āvi, ātum, 1, v. a. id., to stretch out or extend towards any thing.   Lit.: haec sica intentata nobis est, Cic. Mil. 14: manus, Tac. A. 1, 27: alicui manus, Auct. B. Hisp. 22: cum voces cum manus intentarent, raise, Tac. A. 3, 36: strictos gladios, Suet. Caes. 14: manus ad sidera, Petr. 112. —  Transf.  To direct or turn towards: oculos in proeliantes, Petr. 70.— To stretch out threateningly towards, to threaten or attack with any thing: dolor ardentes faces intentat, Cic. Tusc. 5, 27, 76: arma Latinis Hernicis, Liv. 6, 27: Romanum imperium intentantes, id. 42, 12: praesentemque viris intentant omnia mortem, Verg. A. 1, 91: Verginius intentans in Appium manus, Liv. 3, 47, 7: ictus, Tac. H. 3, 31: probra ac verbera, id. A. 12, 47: terror omnibus intentabatur, all were struck with terror, id. ib. 3, 28: invicem crimen, Quint. 3, 10, 4: mortem, Amm. 15, 5, 37: pugnam, id. 16, 2, 12. — To attack, accuse one: quasi intentantis loco, Cic. Inv. 2, 43, 125.\n",
  "key": "intento",
  "type": "main"
}