insĭnŭātĭo
insĭnŭātĭo, ōnis, f. insinuo, an entrance through a narrow or crooked way. Lit.: Ponti, Avien. Perieg. 397.— Trop. An insinuating or ingratiating one's self into the favor of others: exordium in duas partes dividitur, in principium et insinuationem.... Insinuatio est oratio, quadam dissimulatione et circuitione obscure subiens auditoris animum, Cic. Inv. 1, 15, 20.— A notification, publication, Cod. Just. 8, 54, 32.
No short def.
Headword (normalized):
insĭnŭātĭo
Headword (normalized/stripped):
insinuatio
Intro Text:
insĭnŭātĭo, ōnis, f. insinuo, an entrance through a narrow or crooked way. Lit.: Ponti, Avien. Perieg. 397.— Trop. An insinuating or ingratiating one's self into the favor of others: exordium in duas partes dividitur, in principium et insinuationem.... Insinuatio est oratio, quadam dissimulatione et circuitione obscure subiens auditoris animum, Cic. Inv. 1, 15, 20.— A notification, publication, Cod. Just. 8, 54, 32.
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n23860
No citations.
{
"content": "insĭnŭātĭo, ōnis, f. insinuo, an entrance through a narrow or crooked way. Lit.: Ponti, Avien. Perieg. 397.— Trop. An insinuating or ingratiating one's self into the favor of others: exordium in duas partes dividitur, in principium et insinuationem.... Insinuatio est oratio, quadam dissimulatione et circuitione obscure subiens auditoris animum, Cic. Inv. 1, 15, 20.— A notification, publication, Cod. Just. 8, 54, 32.\n",
"key": "insinuatio",
"type": "main"
}