inquīsītor
inquīsītor, ōris, m. id., a searcher. Lit., one who searches for a suspected person, an inquisitor, tracker, detective, spy: scrutatur vestigia (canis) atque persequitur, comitantem ad feram inquisitorem loro trahens, the hunter, Plin. 8, 40, 61, § 147: se ab inquisitoribus pecunia redimere, Suet. Caes. 1: inquisitores algae, they who search the very sea-weed, Juv. 4, 49.— Transf., an examiner, investigator. In gen.: rerum inquisitorem decet esse sapientem, Cic. Fragm. Ac. ap. Aug. cont. Ac. 2, 11: rerum naturae, Sen. Q. N. 6, 13, 2.— In partic., one who searches for proofs to support an accusation, Cic. Verr. 1, 2, 6: Norbanus legatus et inquisitor reum postulavit, Plin. Ep. 3, 9, 29; Sen. Ben. 5, 25, 2; Tac. A. 15, 66.
No short def.
Headword (normalized):
inquīsītor
Headword (normalized/stripped):
inquisitor
Intro Text:
inquīsītor, ōris, m. id., a searcher. Lit., one who searches for a suspected person, an inquisitor, tracker, detective, spy: scrutatur vestigia (canis) atque persequitur, comitantem ad feram inquisitorem loro trahens, the hunter, Plin. 8, 40, 61, § 147: se ab inquisitoribus pecunia redimere, Suet. Caes. 1: inquisitores algae, they who search the very sea-weed, Juv. 4, 49.— Transf., an examiner, investigator. In gen.: rerum inquisitorem decet esse sapientem, Cic. Fragm. Ac. ap. Aug. cont. Ac. 2, 11: rerum naturae, Sen. Q. N. 6, 13, 2.— In partic., one who searches for proofs to support an accusation, Cic. Verr. 1, 2, 6: Norbanus legatus et inquisitor reum postulavit, Plin. Ep. 3, 9, 29; Sen. Ben. 5, 25, 2; Tac. A. 15, 66.
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n23699
No citations.
{
"content": "inquīsītor, ōris, m. id., a searcher. Lit., one who searches for a suspected person, an inquisitor, tracker, detective, spy: scrutatur vestigia (canis) atque persequitur, comitantem ad feram inquisitorem loro trahens, the hunter, Plin. 8, 40, 61, § 147: se ab inquisitoribus pecunia redimere, Suet. Caes. 1: inquisitores algae, they who search the very sea-weed, Juv. 4, 49.— Transf., an examiner, investigator. In gen.: rerum inquisitorem decet esse sapientem, Cic. Fragm. Ac. ap. Aug. cont. Ac. 2, 11: rerum naturae, Sen. Q. N. 6, 13, 2.— In partic., one who searches for proofs to support an accusation, Cic. Verr. 1, 2, 6: Norbanus legatus et inquisitor reum postulavit, Plin. Ep. 3, 9, 29; Sen. Ben. 5, 25, 2; Tac. A. 15, 66.\n",
"key": "inquisitor",
"type": "main"
}