in-jūro
in-jūro, āvi, ātum, 1, v. a. 2. in-juro, not to swear (very rare; cf. injuratus): qui injuraverit, Inscr. ap. Mar. Fratr. Arv. p. 70.
{ "content": "in-jūro, āvi, ātum, 1, v. a. 2. in-juro, not to swear (very rare; cf. injuratus): qui injuraverit, Inscr. ap. Mar. Fratr. Arv. p. 70.\n", "key": "injuro", "type": "main" }