in-jūrātus
in-jūrātus, a, um, adj., unsworn, having taken no oath (class.; cf. injuro): injurato scio plus credet mihi quam jurato tibi, Plaut. Am. 1, 1, 281; cf.: cum id jurati dicunt quod ego injuratus insimulo, Cic. Caecin. 1, 3; so opp. jurati, id. Sull. 11 fin.; id. Rosc. Com. 1, 4; Cic. Verr. 2, 1, 10 fin.: pariter jurati injuratique fugiunt, Liv. 10, 41, 10: mens, Cic. poët. Off. 3, 29, 108.
No short def.
Headword (normalized):
in-jūrātus
Headword (normalized/stripped):
in-juratus
Intro Text:
in-jūrātus, a, um, adj., unsworn, having taken no oath (class.; cf. injuro): injurato scio plus credet mihi quam jurato tibi, Plaut. Am. 1, 1, 281; cf.: cum id jurati dicunt quod ego injuratus insimulo, Cic. Caecin. 1, 3; so opp. jurati, id. Sull. 11 fin.; id. Rosc. Com. 1, 4; Cic. Verr. 2, 1, 10 fin.: pariter jurati injuratique fugiunt, Liv. 10, 41, 10: mens, Cic. poët. Off. 3, 29, 108.
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n23515
No citations.
{
"content": "in-jūrātus, a, um, adj., unsworn, having taken no oath (class.; cf. injuro): injurato scio plus credet mihi quam jurato tibi, Plaut. Am. 1, 1, 281; cf.: cum id jurati dicunt quod ego injuratus insimulo, Cic. Caecin. 1, 3; so opp. jurati, id. Sull. 11 fin.; id. Rosc. Com. 1, 4; Cic. Verr. 2, 1, 10 fin.: pariter jurati injuratique fugiunt, Liv. 10, 41, 10: mens, Cic. poët. Off. 3, 29, 108.\n",
"key": "injuratus",
"type": "main"
}