ĭn-hortor
ĭn-hortor, ātus sum, 1, v. dep., to incite, instigate to a thing: alicui canes, to set on, App. M. 8, p. 209, 9.— Hence, ĭn-hortātus, a, um, with pass. signif., instigated, set on: canes in eorum exitium inhortati, App. M. 9, p. 234, 15.
No short def.
Headword (normalized):
ĭn-hortor
Headword (normalized/stripped):
in-hortor
Intro Text:
ĭn-hortor, ātus sum, 1, v. dep., to incite, instigate to a thing: alicui canes, to set on, App. M. 8, p. 209, 9.— Hence, ĭn-hortātus, a, um, with pass. signif., instigated, set on: canes in eorum exitium inhortati, App. M. 9, p. 234, 15.
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n23448
No citations.
{
"content": "ĭn-hortor, ātus sum, 1, v. dep., to incite, instigate to a thing: alicui canes, to set on, App. M. 8, p. 209, 9.— Hence, ĭn-hortātus, a, um, with pass. signif., instigated, set on: canes in eorum exitium inhortati, App. M. 9, p. 234, 15.\n",
"key": "inhortor",
"type": "main"
}