infĭtĭātĭo (
            
          
          infĭtĭātĭo (infĭc-), ōnis,f. infitior, a denial.  In gen.: causam infitiatione defendere, Cic. de Or. 2, 25, 105: ipsam negationem infitiationemque, id. Part. 29, 102. — In partic., a denying or disowning of a debt, Sen. de Ira, 2, 9, 1: circumscriptiones, furta, fraudes, infitiationes, Dig. 47, 2, 69.
          
         
        No short def.
        
        
          
          
            Headword (normalized):
            infĭtĭātĭo (
           
          
            Headword (normalized/stripped):
            infitiatio (
           
          
            Intro Text:
            infĭtĭātĭo (infĭc-), ōnis,f. infitior, a denial.  In gen.: causam infitiatione defendere, Cic. de Or. 2, 25, 105: ipsam negationem infitiationemque, id. Part. 29, 102. — In partic., a denying or disowning of a debt, Sen. de Ira, 2, 9, 1: circumscriptiones, furta, fraudes, infitiationes, Dig. 47, 2, 69.
           
          
          
            URN:
            
              urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n23225
            
           
          
         
        No citations.
        
        
          {
  "content": "infĭtĭātĭo (infĭc-), ōnis,f. infitior, a denial.  In gen.: causam infitiatione defendere, Cic. de Or. 2, 25, 105: ipsam negationem infitiationemque, id. Part. 29, 102. — In partic., a denying or disowning of a debt, Sen. de Ira, 2, 9, 1: circumscriptiones, furta, fraudes, infitiationes, Dig. 47, 2, 69.\n",
  "key": "infitiatio",
  "type": "main"
}