infĭtĭātĭo (
infĭtĭātĭo (infĭc-), ōnis,f. infitior, a denial. In gen.: causam infitiatione defendere, Cic. de Or. 2, 25, 105: ipsam negationem infitiationemque, id. Part. 29, 102. — In partic., a denying or disowning of a debt, Sen. de Ira, 2, 9, 1: circumscriptiones, furta, fraudes, infitiationes, Dig. 47, 2, 69.
No short def.
Headword (normalized):
infĭtĭātĭo (
Headword (normalized/stripped):
infitiatio (
Intro Text:
infĭtĭātĭo (infĭc-), ōnis,f. infitior, a denial. In gen.: causam infitiatione defendere, Cic. de Or. 2, 25, 105: ipsam negationem infitiationemque, id. Part. 29, 102. — In partic., a denying or disowning of a debt, Sen. de Ira, 2, 9, 1: circumscriptiones, furta, fraudes, infitiationes, Dig. 47, 2, 69.
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n23225
No citations.
{
"content": "infĭtĭātĭo (infĭc-), ōnis,f. infitior, a denial. In gen.: causam infitiatione defendere, Cic. de Or. 2, 25, 105: ipsam negationem infitiationemque, id. Part. 29, 102. — In partic., a denying or disowning of a debt, Sen. de Ira, 2, 9, 1: circumscriptiones, furta, fraudes, infitiationes, Dig. 47, 2, 69.\n",
"key": "infitiatio",
"type": "main"
}